Γιώργος Οικονόμου, υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας. Ποιά είναι η θέση μου για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) στην Ήπειρο

Η εισηγητική ομιλία του Προέδρου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος Γιώργου Οικονόμου, στην ημερίδα της ΠΣΕ για τις Ε.Ο.Ζ. στο Πωγώνι, που διοργανώθηκε το Σάββατο 25 Μαΐου 2013 στο Καλπάκι.

Κύριε Βουλευτά, κύριοι Δήμαρχοι, κύριοι εκπρόσωποι του Τύπου, κύριοι εκπρόσωποι φορέων και οργανώσεων, αγαπητοί συμπατριώτες. Εκ μέρους του Δ.Σ της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος , σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας για να συζητήσουμε το θέμα που έχει ανακύψει τελευταία με τη δημιουργία ή όχι Ε.Ο.Ζ στην περιοχή μας, και ειδικότερα στο Πωγώνι. Ιδιαιτέρως δε να ευχαριστήσω τους δύο ομιλητές τον κύριο Χριστοδουλάκη και τον κύριο Ρωμανιά τους οποίους επιλέξαμε επειδή δεν ταυτίζονται απόλυτα με την εκπεφρασμένη θέση της Πανηπειρωτικής  για το συγκεκριμένο θέμα και αυτό το πράξαμε για να αναπτυχθεί ένας ουσιαστικός και χρήσιμος διάλογος   έτσι ώστε να ενημερωθεί η τοπική κοινωνία.Τι είναι οι ειδικές οικονομικές ζώνες; 

Είναι όντως ένα εργαλείο ανάπτυξης  και υπέρβασης της οικονομικής κρίσης που η Πανηπειρωτική δεν μπορεί να το αντιληφθεί; Είναι ένα διοικητικό μέτρο που θα καταργήσει τη γραφειοκρατία και θα διευκολύνει την αναπτυξιακή διαδικασία; Και η Πανηπειρωτική δεν μπορεί να το οσμιστεί; Είναι έμπνευση των Δημάρχων και γενικότερα των αυτοδιοικητικών παραγόντων που εναντιώνεται η Πανηπειρωτική;

Οι ΕΟΖ κυρίες και κύριοι τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν είναι. Είναι προνόμια υπέρ των ξένων  μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που αποσκοπούν σε μια οικονομική διείσδυση αποικιοκρατικού τύπου .Σήμερα η χώρα μας είναι βυθισμένη στη φτώχεια , ο λαός μας υποφέρει , σήμερα η Πατρίδα μας δέχεται τις επιπτώσεις της τροϊκανής επικυριαρχίας , τις επιπτώσεις ενός απάνθρωπου οικονομικού πολέμου από τους πιο φονικότερους που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Μέσα σ΄ αυτή τη συγκυρία κανείς δε πρέπει να παραγνωρίζει  το γεγονός ότι στη χώρα μας γίνεται μια συνεχής ,  αδιάκοπη  και ανελέητη επίθεση κυρίως από την Γερμανία , τα δε μέτρα που εφαρμόζονται έχουν γονατίσει το λαό μας , κι όμως δεν φαίνεται φώς στην άκρη του Τούνελ. Για τα αρπακτικά των χρηματαγορών και του πολυεθνικού κεφαλαίου δεν είναι αρκετή η μείωση των μισθών και των συντάξεων, επιμένουν και πιέζουν για το κυρίως πιάτο που είναι η δημόσια γή, ο ορυκτός πλούτος, οι αστείρευτες πηγές ενέργειας του ήλιου και του ανέμου. Πώς όμως θα βάλουν χέρι στη δημόσια περιουσία αφού το Διεθνές δίκαιο την προστατεύει σαφώς από τους ξένους; Ιδού πως προετοίμασαν το έδαφος για την υποδοχή τους:

           Ας  δούμε λοιπόν ποια είναι τα δεδομένα της πραγματικότητας μέχρι σήμερα για τις ΕΟΖ.          

1.Με την πρώτη δανειακή σύμβαση  που υπέγραψε μόνος του ο Υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου η χώρα μας παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από την ασυλία που έχει λόγο Εθνικής Κυριαρχίας.         

2. Με τον εφαρμοστικό νόμο του μεσοπρόθεσμου  (ν. 3986/2011)  ψηφίζεται το δικαίωμα επιφανείας (άρθρα 18-26) που ίσχυε κατά το μεσαίωνα ως βάση του φεουδαρχικού συστήματος και που είχε καταργηθεί από το 1946 που τέθηκε σε ισχύ ο σημερινός Αστικός Κώδικας. Έτσι λοιπόν ξεχωρίζεται η ιδιοκτησία από τη νομή-κατοχή-κυριότητα. Γή που ανήκει στο Δημόσιο παραχωρείται σε ιδιώτη επενδυτή για πέντε (5) το λιγότερο έως εκατό (100) χρόνια το περισσότερο. Ο επενδυτής έχει το δικαίωμα να οικοδομήσει και να εκμεταλλευτεί τα κτίρια, να επέμβει στο έδαφος και τη βλάστηση της περιοχής που του παραχωρήθηκε. Ακόμα δε και ιδιωτική γη απαλλοτριώνεται κατά παράβαση του άρθρου 17 του Συντάγματος.         

3. Με βάση το ν. 3775/2009  (Διαδικασία ταχείας αδειοδότησης ) κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την ανοικοδόμηση σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους  (όπως είναι η Ήπειρος) ακόμα κι αν προστατεύονται από διεθνείς συμβάσεις (Natura)  ή σε αρχαιολογικούς  χώρους ή απειλούν τη δημόσια υγεία , όπως είναι τα εργοστάσια επεξεργασίας τοξικών ή ακόμα και ραδιενεργών αποβλήτων.         

4.Όταν το ένα μετά το άλλο πακέτο μέτρων βάθαιναν την ύφεση στην Ελληνική Οικονομία και οδηγούσαν στην απελπισία την κοινωνία τότε  ο Υφυπουργός Οικονομίας της Γερμανίας κ. Στέφαν Κάπφερ στις 25/8/2011 δήλωνε «Οι γερμανοί επιχειρηματίες δεν χρειάζονται εγγυήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα. Αλλά να διαμορφωθεί ένα ελκυστικό πλαίσιο επενδύσεων , ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει ΕΟΖ με ξεχωριστό νομικό , διοικητικό και εργασιακό καθεστώς προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές» Τα ίδια δήλωσε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα στις 6-7/10/2001 και ο Αντιπρόεδρος της κας Μέρκελ Υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας κ. Ράϊσλερ κατά την εδώ συνάντησή του με τον τότε Έλληνα Υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρυσοχοϊδη με τον οποίο συμφώνησαν να εγκατασταθεί ειδικός ερευνητής  που θα αναλάβει επιτόπου τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για δημιουργία ΕΟΖ, αυτός ήταν ο κ. Φούχτεν που με έδρα τη Θες/νίκη, που γυρίζει ανά την επικράτεια  και αναζητά ευκαιρίες για ΕΟΖ.

Με τις ορέξεις των γερμανών Υπουργών πλήρως ευθυγραμμίσθηκε και ο επίτροπος Οικονομικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Όλι Ρέν ο οποίος στις 30/10/2011 χαρακτηρίζει τις ΕΟΖ ως μια εξαιρετική ιδέα για τη χώρα μας, εξειδικεύοντας τη γραμμή του γερμανού Υπουργού Οικονομικών κ. Σόϊμπλε «περί εκχώρησης Εθνικής Κυριαρχίας από την Ελλάδα».         

5. Όπου υπάρχουν ΕΟΖ ανά την υφήλιο ισχύουν ειδικοί οικονομικοί νόμοι και έχει εφαρμογή η αρχή της ετεροδικίας  δηλ. οι ΕΟΖ αποτελούν κράτος εν κράτει με προνόμια υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων οι οποίοι απολαμβάνουν ευνοϊκότερους φορολογικούς συντελεστές αγοράς και οικοδόμησης ακινήτων, ειδική (δωρεάν) διοικητική υποστήριξη, φορολογική απαλλαγή για την απόκτηση εκτάσεων και κτιρίων, μειωμένο φορολογικό συντελεστή κερδών, απαλλαγή δασμών για πρώτες ύλες και αναλώσιμα, μη εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων και της ασφαλιστικής νομοθεσίας, ελευθερία «εισαγωγής»  φθηνού εργατικού δυναμικού και ελεύθερο επαναπατρισμό κεφαλαίων δηλ. πλήρης εκθεμελίωση κάθε κοινωνικού δικαιώματος.

Οι μόνοι κερδισμένοι ωφελημένοι είναι οι επενδυτές και όχι η χώρα που τους υποδέχεται.         

6. Και όλα τα παραπάνω με το πρόσχημα  ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Όμως σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι των ΕΟΖ βρίσκονται σε  καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, αφού αναγκάζονται να εργάζονται με μισθούς πείνας από 54-77 ώρες εβδομαδιαίως.

Εξάλλου το δόλωμα των θέσεων εργασίας είναι μικρής αξίας και αμφισβητούμενου αποτελέσματος γιατί η οδηγία Mpolkenstein επιτρέπει ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων , αλλά και γιατί τα διοικητικά κίνητρα υποκρύπτουν και ιδιαίτερες εργασιακές σχέσεις.         

7. Σύμφωνα πάντα με την διεθνή εμπειρία η δραστηριότητα των ΕΟΖ  δεν συνάδει με την αναβάθμιση των δυνατών αναπτυξιακών δεδομένων των χωρών που τις υποδέχεται καθώς προσανατολίζονται σε τομείς και κλάδους οικονομικής δραστηριότητας που εξυπηρετούν την δική τους αναπτυξιακή στρατηγική και όχι της περιφέρειας στην οποία δραστηριοποιούνται.

Π.χ. μια ενεργειακή επένδυση θα επιστρέφει στη χώρα που επενδύει.         

Αντιλαμβάνεσθε  ότι οι ΕΟΖ  δεν θα δώσουν φιλί ζωής ούτε όπως καλόπιστα πιστεύουν οι υποστηρικτές τους θα ζωντανέψουν τις  πράγματι ερημωμένες  ακριτικές περιοχές της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Αν πράγματι οι ΕΟΖ ήταν ευκαιρία για ανάπτυξη τότε όταν έχουμε ως δεδομένο ότι ο Ευρωπαϊκός νότος πιέζεται ασφυκτικά από τον βορά γιατί δεν επιτρέπονται και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης;  Αντίθετα στην Πολωνία που υπήρχαν πριν από την ένταξή της, έχει τεθεί προθεσμία κλεισίματος.        

Για όλους τους παραπάνω λόγους η ΠΣΕ  αντιτάχθηκε στη δημιουργία ΕΟΖ γιατί πιστεύει πως είναι καλοστημένη παγίδα και όχι ευκαιρία.

Η Πανηπειρωτική 10ετίες τώρα αγωνίζεται για την πολυπόθητη ανάπτυξη της γενέτειρας η οποία χρειάζεται ένα συνολικό πρόγραμμα παραγωγικής, αναπτυξιακής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης το οποίο να στηρίζεται στις αρχές της αξιοβίωτης ανάπτυξης, αξιοποιώντας όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τις παραγωγικές της δυνατότητες .Πιστεύουμε πως στην Ήπειρο ως δυναμικοί κλάδοι εμφανίζονται: η Γεωργία, η κτηνοτροφία, τα τρόφιμα, ο τουρισμός, το εμπόριο και οι μεταφορές και στους τομείς αυτούς με την αξιοποίηση του Πανεπιστημίου μας και των ΤΕΙ χρειάζεται ενωτικός στρατηγικός σχεδιασμός, στοχευμένες δράσεις και ρηξικέλευθες αποφάσεις και προς αυτή την κατεύθυνση καλούμε όλους σας.