Από τη
συντηρητική προσέγγιση στην ανάστροφη αρθροπλαστική
Τα κατάγματα της περιοχής του
ώμου και ιδιαίτερα του άνω πέρατος του βραχιονίου, είναι από τα πιο συχνά
κατάγματα του ανθρώπινου σώματος και αφορούν όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Οι πιο συνήθεις αιτίες καταγμάτων
του ώμου
Στους νεότερους, τέτοιου είδους
περιστατικά συνήθως προκύπτουν από ισχυρή βία, όπως πτώση από μεγάλο ύψος ή
τροχαία ατυχήματα, ενώ στους ηλικιωμένους, μια απλή πτώση κατά τη διάρκεια της
καθημερινότητας μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα. Στην πλειονότητα των
περιπτώσεων, η αντιμετώπιση αυτών των καταγμάτων είναι συντηρητική.
Θεραπεία καταγμάτων με
συντηρητική προσέγγιση
«Η συντηρητική θεραπεία
εφαρμόζεται στο 80% των καταγμάτων, καθώς στις περιπτώσεις όπου τα οστά δεν
έχουν μετακινηθεί (απαρεκτόπιστα κατάγματα) η χειρουργική επέμβαση δεν κρίνεται
απαραίτητη. Το χέρι του ασθενούς ακινητοποιείται με τη χρήση ανάρτησης, και
μετά από ένα μήνα ακινησίας, αρχίζει σταδιακά η αποκατάσταση.
Ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό
ποσοστό (περίπου 20%) στο οποίο η χειρουργική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη. Τα
κατάγματα αυτά, εφόσον είναι παρεκτοπισμένα ή σοβαρά, απαιτούν την τοποθέτηση
μεταλλικών υλικών, συνηθέστερα πλακών τιτανίου με κοχλίες (βίδες), για τη
συγκράτηση των οστών», επισημαίνει ο κ. Ιωάννης Φερούσης Ορθοπεδικός και
Διευθυντής Ειδικής Κλινικής Ώμου στο Metropolitan
Hospital και συνεχίζει:
Χειρουργική αντιμετώπιση
παρεκτοπισμένων καταγμάτων
«Η επιλογή της χειρουργικής
θεραπείας γίνεται πιο συχνά σε νεαρά άτομα, όπου η ανάγκη πλήρους αποκατάστασης
και επιστροφής στη φυσιολογική δραστηριότητα είναι προτεραιότητα. Στους
ηλικιωμένους, όμως, εάν το κάταγμα δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ή η συντηρητική
μέθοδος αποτύχει, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ αρνητικά. Η
αποτυχία της θεραπείας συχνά οδηγεί σε επιπλοκές, όπως δυσκαμψία και έντονο
πόνο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η
καθημερινότητα του ασθενούς διαταράσσεται σημαντικά και η φυσιολογική
λειτουργία του ώμου δεν αποκαθίσταται από μόνη της», αναφέρει.