Η επίπτωση του
σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενος) αλλά και τύπου 2 αυξάνεται
παγκοσμίως, με τα ποσοστά ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω να ξεπερνούν ήδη το
20-25% του πληθυσμού, και με το υψηλότερο ποσοστό (~24%) να παρατηρείται σε
άτομα ηλικίας 75-79 ετών. Παράλληλα, ο αριθμός των ηλικιωμένων με διαβήτη τύπου
1 αλλά και τύπου 2 που λαμβάνουν ινσουλίνη στη θεραπεία τους αυξάνεται
προοδευτικά, επιτυγχάνοντας μείωση των επιπλοκών.
Επίπτωση του
διαβήτη στους ηλικιωμένους
Στη χώρα μας,
πάνω από το 1/4 των ατόμων με διαβήτη τύπου 1 και σχεδόν τα 3/4 των ατόμων με
διαβήτη τύπου 2 είναι ηλικίας 65 ετών και άνω. Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη ζουν
τώρα μια ποιοτική και υγιή ζωή, ακόμη και στην όγδοη δεκαετία τους και
δεδομένης της βελτίωσης του προσδόκιμου ζωής, αποτελεί πρόκληση η παροχή
ικανοποιητικής ιατρικής φροντίδας, ιδίως αν συνυπάρχουν μακροχρόνιες παθήσεις
(π.χ. υπέρταση, καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια, κλπ.).
Υπογλυκαιμία
στους ηλικιωμένους
«Οι ηλικιωμένοι
με διαβήτη είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση υπογλυκαιμικών επεισοδίων που
απαιτούν βοήθεια από τρίτους, λόγω πολυάριθμων προδιαθεσικών παραγόντων. Η
μειωμένη γνωσιακή ικανότητα, τα συχνά προβλήματα με το μυοσκελετικό σύστημα και
η μειωμένη λειτουργικότητα στην καθημερινότητά τους συνεπάγονται αυξημένο
κίνδυνο υπογλυκαιμίας, συνοδευόμενης από αυξημένες επιπτώσεις και πιθανή
επιδείνωση αρκετών συν-νοσηροτήτων (καρδιαγγειακά-νεφρικά προβλήματα, άνοια,
κινητικά προβλήματα, κλπ).
Η υπογλυκαιμία
σε αυτή την ομάδα ανθρώπων αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά
συμβάματα (π.χ. αιφνίδιος θάνατος, έμφραγμα μυοκαρδίου κλπ.). Προκαλεί
επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας και άνοια, καθώς και επιδείνωση της
καρδιακής και νεφρικής λειτουργίας.)» επισημαίνει ο κ. Αντώνιος Λέπουρας MD,
Ειδικός Παθολόγος–Διαβητολόγος Διευθυντής Παθολογικής-Διαβητολογικής Κλινικής
& Διαβητολογικού Κέντρου Metropolitan
General.
