Η ιστορία της «πολύπαθης» βιομηχανίας η οποία παραμένει κλειστή εδώ και πάνω από χρόνο πλέον, χρεοκοπημένη ουσιαστικά, θα συνεχιστεί μετά το Πάσχα, ίσως μέχρι το τέλος Μαΐου, με τον επόμενο πλειστηριασμό. Η νέα τιμή είναι σαφώς δελεαστική για τους επίδοξους αγοραστές της, ωστόσο είναι αρκετά κάτω από την πραγματική αξία της εταιρίας, αν σκεφτεί ότι μόνο και μόνο η έκταση στην οποία βρίσκεται είναι πολύ μεγάλη.
Από την άλλη όμως, υπάρχει μια σαφώς μεγαλύτερη και αδήριτη ανάγκη: αυτή των απολυμένων της, οι οποίοι περιμένουν ακόμα να εξοφληθούν τα δεδουλευμένα τους, κάτι που, όπως ήρθαν τα πράγματα, θα γίνει μόνο εάν πετύχει κάποια δημοπρασία. Οι τρεις προηγούμενες απέβησαν άκαρπες, καθώς δεν εμφανίστηκε κανείς υποψήφιος αγοραστής, με την τιμή εκκίνησης πάντως να είναι πολύ υψηλότερη από το 1.000.000 ευρώ. Την 1η Απριλίου πήγαν μπροστά στο δικαστήριο οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων και της εταιρίας, προκειμένου να επιδικαστεί μια νέα τιμή. Η πλευρά των εργαζόμενων πρότεινε 800.000 ευρώ και ο δικηγόρος της ΣΒΕΚΗ 2.000.000 ευρώ, όσα δηλαδή ήταν και στον τελευταίο διαγωνισμό που δεν είχε αποτέλεσμα. Τελικά, προ λίγων ημερών το δικαστήριο αποφάσισε «στη μέση» περίπου: 1.000.000 ευρώ.
Άσχημη οικονομική κατάσταση
Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι της ΣΒΕΚΗ έχουν περιέλθει σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση. Τους δύο προηγούμενους μήνες σταμάτησαν να παίρνουν και το επίδομα ανεργίας και αρκετοί από αυτούς είναι κυριολεκτικά «πνιγμένοι» από τις υποχρεώσεις, παρότι την ίδια στιγμή τους οφείλονται πολλά χρήματα που δεν τα πληρώθηκαν ποτέ για τη δουλειά τους στη ΣΒΕΚΗ. Επίσης, η συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένει στην ανεργία χωρίς να έχει καταφέρει, χτυπημένοι και από την κρίση, να βρει κάπου αλλού δουλειά. Ένα ενδεχόμενο που περιμένουν αρκετοί εξ αυτών, γνωρίζοντας πάντως ότι δεν είναι και σίγουρο, είναι να βρεθεί αγοραστής που θα ξαναβάλει σε λειτουργία τη βιομηχανία και θα κοιτάξει πρώτα σε εκείνους για να βρει προσωπικό.
Τρεις «μνηστήρες»
Μέχρι στιγμής, εκτός από την «Πίνδο», το φιλολογικό τους ενδιαφέρον εκφράζουν και άλλες δύο εταιρίες. Μια από το εξωτερικό (Βουλγαρία) και μια από την Αθήνα, η εταιρία «Φλωρίδης ΑΕΒΕΚ» η οποία διατηρεί εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος στου Ρέντη. Στην περίπτωση της ΣΒΕΚΗ, οι υποψήφιοι «γαμπροί» καλοβλέπουν κυρίως τις μεγάλες υποδομές (ψυγεία κ.λπ.) αλλά περισσότερο ακόμα το τυποποιητήριο της εταιρίας, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει άμεσα, χωρίς να απαιτείται η λειτουργία της γραμμής παραγωγής. Από την άλλη, η ΣΒΕΚΗ όταν λειτουργούσε σε όλο της το εύρος, απορροφούσε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της τοπικής ζωικής παραγωγής και σε καλές τιμές για τους παραγωγούς, πράγμα που δεν είναι σίγουρο ότι θα προκύψει από μια μονάδα που βασικά θα τυποποιεί προϊόντα.
ΠΗΓΗ: www.agon.gr
