Το 1941
στην εφημερίδα που έφερε τον τίτλο “Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών” δημοσιεύτηκε
για πρώτη φορά το σύγγραμμα του κοινωνιολόγου και φιλοσόφου Ευάγγελου Λεμπέση “Η
τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω”.
Στο
σύγγραμμα του ο Λεμπέσης, για την υποτιθέμενη “ευφυία” των απατεώνων αναφέρει:
“ Αν ο βλαξ καταφεύγει εις την επιτηδειότητα λόγω των πενιχρών πνευματικών του
μέσων εκ της αυτής ελλείψεως ανωτέρων πνευματικών μέσων ωθείται και προς την
απάτην. Απάτη είναι ως γνωστόν η αποσιώπησις της αληθείας ή η παράστασις ψευδών
πραγμάτων ως αληθών.
Εξ αυτού τούτου του ορισμού αυτής συνάγεται ότι η απάτη δεν ανάγεται εις την ευφυΐαν του απατεώνος, διότι πας άνθρωπος δύναται να παραστήση ψευδώς πράγματα ως αληθή και αυτός ούτος ο βλαξ, αλλ' εις την ευπιστίαν του θύματος. Οτι λοιπόν καταφεύγει εις αυτήν , ως διανοητικώς ευκολώτερον μέσον ο βλαξ επειδή, στερούμενος ευφυΐας , είναι ανίκανος να μεταχειρισθή έντιμα μέσα, είναι αυτονόητον, διότι έντιμα μέσα ως δυσκολώτερα χρησιμοποιεί μόνον ο κεκτημένος πραγματικήν ατομικήν αξίαν.
Εθισμένος
ο βλαξ να “σκέπτεται” ουχί δια του νοητικού μηχανισμού αλλά δια χονδροειδών
έξωθεν εντυπώσεων, δεν ερευνά τας αιτιοκρατικάς σχέσεις, αλλά περιορίζεται εις
το γεγονός μιας επιτυχούσης απάτης, γεγονός εξ ου και μόνου συνάγει την
βλακείαν του θύματος ....
Από το
σύγγραμμα Ευάγγελου Λεμπέση “ Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω
συγχρόνω βίω”
Κώστας
Πάλλας
.png)
