Μπορεί η πόλη των Ιωαννίνων, όπως και τα… δημοφιλή
ορεινά χωριά του Νομού (κυρίως Μέτσοβο και Ζαγόρι) αυτές τις μέρες να έχουν
κατακλυστεί από χιλιάδες επισκέπτες, οι
οποίοι επέλεξαν την περιοχή μας για τις γιορτές των Χριστουγέννων, δεν
ισχύει όμως το ίδιο για τα ακριτικά χωριά, σε πολλά από τα οποία οι κάτοικοι
είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού!
Μήνυμα στην Πολιτεία
Χαρακτηριστική περίπτωση το Ορεινό Πωγωνίου, επί
της Ελληνοαλβανικής μεθορίου, με την κα
Σοφία Δημητρίου, την οποία επισκέφθηκαν μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης Στρατιωτικών
Περιφέρειας Ηπείρου, θέλοντας έτσι να στείλουν μήνυμα στην Πολιτεία ότι τα
σύνορα είναι εδώ και είναι επιτακτική η ανάγκη να ζωντανέψουν, επιτέλους ξανά,
τα ακριτικά χωριά της Ηπείρου.
Στο μεταξύ αύριο, Πέμπτη ο Υπουργός Εσωτερικών Τ.
Θεοδωρικάκος αναμένεται να επισκεφθεί το φυλάκιο Μολυβδοσκέπαστης Κόνιτσας, ενώ
σήμερα ανήμερα Χριστουγέννων θα επισκεφθεί στην Πωγωνιανή τα παιδιά της
«Κιβωτού του Κόσμου».
Άκουσαν τα προβλήματα
Με την μοναδική κάτοικο του Ορεινού οι στρατιωτικοί
αντάλλαξαν ευχές, συζήτησαν και γευμάτισαν
μαζί της, ενώ κατά παραμονή τους στο ακριτικό χωριό άκουσαν τα
καθημερινά προβλήματα διαβίωσης που αντιμετωπίζει, αλλά κυρίως για τις έντονες
ανησυχίες της που αφορούν την έλλειψη ασφάλειας που υπάρχει, όχι μόνο στο δικό
της χωριό, αλλά και σε πολλά άλλα που βρίσκονται κοντά στα ελληνοαλβανικά
σύνορα. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε η κ. Σοφία όλα τα σπίτια του χωριού έχουν
λεηλατηθεί από αγνώστους, στο δικό της έχουν γίνει δύο απόπειρες διάρρηξης, ενώ
αρκετές φορές οι αποθήκες με τις τροφές του κοπαδιού της έχουν καεί ολοσχερώς.
Η κα Δημητρίου ήδη κουβαλάει τραύμα ετών στο πόδι της από επίδοξο διαρρήκτη
γειτονικής οικίας, κατά την προσπάθειά της να αποτρέψει την διάρρηξη αυτή.
Δίνει κίνητρο…
Η μοναχική κάτοικος του Ορεινού - όπως αναφέρεται
σε σχετική ανακοίνωση της Ε.Σ.ΠΕ.ΗΠ. (την υπογράφουν ο Πρόεδρος Γεώργιος
Θεοδώρου και ο Γραμματέας Παναγιώτης Στρατσιάνης) - παρά τις δύσκολες
καταστάσεις που έχει βιώσει στο χωριό, δεν σκέφθηκε ποτέ να φύγει από τον τόπο της.
Η παρουσία της εκεί δίνει κίνητρο, έστω και ελάχιστες ημέρες τον χρόνο σε
ορισμένους κατοίκους του χωριού, που έχουν φύγει, να επιστρέφουν για να
περάσουν λίγες μέρες αναψυχής αλλά και για να συντηρήσουν τα σπίτια τους, με
την ελπίδα ότι κάποια στιγμή «κάτι καλό θα γίνει» και θα επιστρέψουν με τα
παιδιά τους στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Αναχωρώντας από το χωριό προσκάλεσαν την κ. Σοφία
να παρευρεθεί στην εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Ένωσής τους
στην οποία θα την τιμήσουν για την αγάπη της για τον τόπο, το σθένος της να
παραμένει ολομόναχη, με την ελπίδα ότι εξαιτίας της θα ξαναζωντανέψει το χωριό
της.
