Θέλω
και εγώ να μιλήσω δημόσια για έναν από τους μεγάλους των Γραμμάτων που έφυγε
τις προάλλες από τη ζωή. Για το Χριστόφορο Μηλιώνη. Είναι που είχα και την
ύψιστη τιμή και τύχη να με τιμάει με τη φιλία του.
Και
τούτο έγινε με 2 ιδιότητές μου, του συναδέλφου Φιλόλογου καθηγητή όπως κι
εκείνος, αλλά και του Δημάρχου Δήμου Δελβινακίου όπου ανήκε η Μέγγουλη, το
Περιστέρι, η αγαπημένη γενέτειρα του συντοπίτη μας πεζογράφου.
Μέγγουλη,
Πωγώνι, Γιάννενα, «τα δικά μου Γιάννενα» όπως έγραφε, Ήπειρος, είναι η σταθερή
τοπογραφία στα έργα του. Σε αυτό το τοπικό περίγραμμα κινείται ο κόσμος του, τα
βιώματα που ο ίδιος έζησε και διαμόρφωσαν τη σκέψη και την προσωπική του
βιοθεωρία, το περιβάλλον, φυσικό και ανθρωπογενές, τα πρόσωπα.
Είναι
ωστόσο και ο ανελέητος ιστορικός χρόνος με τα πολυσήμαντα γεγονότα που
σημάδεψαν ιδιαίτερα και αντιπροσωπευτικά αυτόν τον σκληρό και βασανισμένο τόπο
και τη γενιά του.
Ο πόλεμος με τους Ιταλούς, η γερμανική Κατοχή, η Εθνική
Αντίσταση, ο Εμφύλιος αλλά και η μετεμφυλιακή περίοδος...
«Εκεί
όπου άλλοτε ήταν το σύνορο της ζωής και του θανάτου κι ο κόσμος τέλειωνε
εκφυλισμένος σε τέλμα, τώρα είναι χωράφια για καλαμπόκια. Λίγα βόδια με
λασπωμένα λαγόνια σέρνουν την άρρωστη ψυχή τους στους βάλτους – τόσο
υπομονετικά σα να το θυμούνται πως εδώ είναι το τέρμα…» γράφει προφητικά στο
διήγημά του «Αχερουσία».
Και
αλλού: «…Στους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους καιρούς που φυσάνε δίπλα μας, καλά
είναι να έχουμε από κάπου να πιαστούμε, για να μη μας ξυρίσουν αυτοί οι
βοριάδες…».
Καλό
ταξίδι, Χριστόφορε Μηλιώνη.
Τα έργα
σου θα σε κρατούν πάντα ζωντανό.
Θανάσης Μποζιάρης
Υ.Γ.: Είχα
μια αλληλογραφία με το Χριστόφορο που εν καιρώ αξίζει να γίνει κτήμα όλων…
***
Χριστόφορος Μηλιώνης
Ο
Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι Πωγωνίου, το 1932, και πέθανε την
Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017.
Σπούδασε
κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και εργάστηκε στη Μέση
Εκπαίδευση.
Εξέδωσε
βιβλία με διηγήματα, μυθιστορήματα και με φιλολογικά δοκίμια.
Ο
Χριστόφορος Μηλιώνης ήταν ένας καταξιωμένος συγγραφέας, ιδιαίτερα γνωστός για
τα διηγήματά του, τα οποία βραβεύτηκαν και μεταφράστηκαν στο εξωτερικό.
Συλλογές
διηγημάτων:
Παραφωνία
(1961)· Το πουκάμισο του Κένταυρου (1971)· Τα διηγήματα της Δοκιμασίας (1978)·
Το πουκάμισο του Κένταυρου και τ’ άλλα διηγήματα (1982, συγκεντρ. έκδ.)·
Καλαμάς κι Αχέροντας (1985)· Χειριστής ανελκυστήρος (1993)· Το μικρό είναι
όμορφο (1997)· Τα φαντάσματα του Γιορκ (1999)· Μια χαμένη γεύση (1999)· Η
φωτογένεια (2002), Ακροκεραύνια (1976)· Το μοτέλ. Κομμωτής κομητών (2005),
Μυθιστορήματα:
Δυτική
συνοικία (1980)· Ο Σιλβέστρος (1987). Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος
(1986), το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω (2000) και το Βραβείο Ουράνη της
Ακαδημίας Αθηνών (2005)».
