Γράμμα από το «κοινωνικό μέτωπο» για τον κο Θ. Οικονόμου

Γράφει ο Μίλτος Μπούκας

Στη χώρα μας ζούμε την κατάλυση των πολιτικών θεσμών και των κομματικών τειχών, άρα και την βουλιμία του πολιτικού συστήματος για καινούριες περιχαρακώσεις και κομματικούς σχηματισμούς.
Το ίδιο το κοινοβουλευτικό κατεστημένο, αναζητά «πολιτικό άσυλο» και πατρωνία, εκεί όπου οι δημοσκοπικές παραστάσεις ορίζουν πρόσφορα πεδία. Είναι ανέφικτο στους διαμορφωτές «του παραδείσου» της Ελληνικής Βουλής, των σκανδαλωδών προνομίων ασυλίας, του ακατάδιωκτου, των κατάλληλων γνωριμιών και της εφ’ όρου ζωής εξασφάλιση, να μπουν στο «καρρέ» της ζοφερής πραγματικότητας και αποδοχής των «αμετάκλητων» εξαθλιωμένων Ελλήνων υπηκόων…
Δεν αντέχεται η απουσία από το προσκήνιο της πολιτικής, στους διαδρόμους της Βουλής εκεί όπου θεσμοθετούνται οι εξελίξεις των πολιτικών πραγμάτων, ενός άλλου δικαίου και μιας άλλης ισονομίας. Γι’ αυτό και δεν μας εκπλήσσει ο πολιτικός αμοραλισμός και νεποτισμός των τελευταίων ημερών, όπως τον εξέφρασαν νέοι «φεουδάρχες» του σοσιαλισμού και θέλουν ν’ αγκιστρώσουν το πολιτικό τους εκκρεμές αριστερότερα, αναζητώντας νέες πολιτικές ζυμώσεις, με την δημιουργία καινούριων πολιτικών φορέων.
Ένθερμος θιασώτης αυτού του πολιτικού προβληματισμού, ο πρώην Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θ. Οικονόμου, που σπάει τους δεσμούς του με τους «πρώην» συντρόφους και αποκηρύσσει κάθε παρελθόν.
Το ΠΑΣΟΚ διασπάστηκε περίπου όπως η Αγροτική Τράπεζα, το «κακό» κομμάτι του έμεινε στο «Ευαγγελικό» ΠΑΣΟΚ, ενώ το ρόλο του «καλού» Ανδρέα, παίρνει ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Κατά τον Θ. Οικονόμου «…Δεν γίνεται να διατηρήσουμε αυτό το αντιπαραγωγικό μοντέλο με δανεικά και φουσκωμένα ελλείμματα… η αλλαγή δεν μπορεί να προέλθει από αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση… Δεν μας οδήγησε στην τόση μεγάλη αύξηση της συνεργασίας το μνημόνιο… υπάρχει ένα έλλειμμα της κυβέρνησης να συνειδητοποιεί ότι με την ίδια διάρθρωση μας οδηγεί πάλι στα αίτια που μας έφεραν εδώ…»
Αν δεν κάνουμε λάθος ο κος Οικονόμου συμμετείχε ενεργά στα δύο μνημόνια και μάλιστα στο δεύτερο υποστηρίζοντας πως δεν θα δεχθεί κατάργηση συλλογικών συμβάσεων.
Συμμετείχε στην επιτροπή σοφών του fast track και της ισοπέδωσης του δημόσιου πλούτου.
Οι ληστρικές ενέργειες κατά του εισοδήματος λαού και η υφαρπαγή κάθε έννοιας δικαίου ανάγεται επί της περιόδου του σαν βουλευτή τού συγκυβερνώντος κόμματος.
Τα λουκέτα, τα χαράτσια, η οργή και η κόλαση μείγμα απόγνωσης αλλά και μάρτυρες του πολιτικού κυνισμού και του «μνημονιακού λόμπι» που πειθαρχημένα οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Πάνω στην καμμένη γη οι δηλώσεις «πολιτικής νομιμοφροσύνης» των εγχώριων υποτελών, αποτελεί ύβρη, απέναντι στο δοκιμαζόμενο λαό.
Η πολιτική ατιμωρησία, διαλύει κάθε είδους παραγωγική και δημιουργική δραστηριότητα, αφού διαλύει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας εξαιτίας της διεφθαρμένης κυριαρχίας της.
Όταν η ελληνική κρίση, το «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Πειραματόζωο» γίνεται Διατριβή του Γιωργάκη Παπανδρέου στο Χάρβαρντ, τα πάντα επαναδιαπραγματεύονται…!!!
Ο Ζ.Π. Σάρτρ διατύπωνε φιλοσοφώντας, «…ότι είναι γνώρισμα του ανθρώπου να ενοχοποιούμε τους γύρω μας «η κόλαση είναι οι άλλοι» επειδή δεν έχουμε (πολιτική) αυτογνωσία, δε συνειδητοποιούμε τις (πολιτικές) ευθύνες μας και τις (πολιτικές) ενοχές μας…
Ες αύριον τα σπουδαία…

3-10-2012

Μίλτος Μπούκας