Στυτική δυσλειτουργία & κατάθλιψη: Μία αμφίδρομη «σχέση»

 

Στενή έχει αποδειχθεί ότι είναι η σχέση μεταξύ της στυτικής δυσλειτουργίας και της κακής ψυχολογίας. Οι μελέτες δείχνουν ότι η κατάθλιψη και το άγχος αποτελούν παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνιση του προβλήματος, αλλά και το ίδιο γίνεται πολλές φορές αιτία ανάπτυξης των συγκεκριμένων ψυχικών καταστάσεων.

Παρότι οι ειδικοί πίστευαν παλαιότερα ότι η συχνή αυτή διαταραχή του ανδρικού πληθυσμού αφορά μόνο ένα περιορισμένο ποσοστό, κυρίως ηλικιωμένους, νέα στοιχεία δείχνουν ότι ολοένα και νεότεροι ενήλικες καλούνται να τη διαχειριστούν και μαζί με αυτή την ψυχολογία τους, προκειμένου να διατηρήσουν τις σεξουαλικές σχέσεις τους και να απολαμβάνουν μια ποιοτική ζωή.

Μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Sexual Medicine εξέτασε τις διαγνώσεις κατάθλιψης και άγχους σε 181.402 ασθενείς, ηλικίας 18-40 ετών, με στυτική δυσλειτουργία και διαπίστωσε ότι παρουσίαζαν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους από τους άνδρες χωρίς αυτή. Το 17,1% είχε διάγνωση κατάθλιψης ή άγχους 12 μήνες πριν από τη διάγνωση, σε σύγκριση με το 12,9% της ομάδας ελέγχου. Τα ποσοστά παρέμειναν υψηλότερα για τους άνδρες με στυτική δυσλειτουργία στους 12 μήνες (11,7% έναντι 6,3%), στους 24 μήνες (14,5% έναντι 9,0%) και στους 36 μήνες (15,9% έναντι 10,6%) μετά τη διάγνωση.

«Η στυτική δυσλειτουργία, δηλαδή η αδυναμία επίτευξης και διατήρησης στύσης επαρκούς για ικανοποιητική σεξουαλική απόδοση, είναι μια συχνή διαταραχή, η οποία επηρεάζει άνδρες κάθε ηλικίας, κυρίως όσους είναι άνω των 50 ετών, όπως και τους σεξουαλικούς συντρόφους τους.

Δεδομένης της πολυπλοκότητας της σεξουαλικής διέγερσης, στην οποία εμπλέκονται (πέραν των ψυχολογικών παραγόντων) εγκέφαλος, ορμόνες, νεύρα, μύες και αιμοφόρα αγγεία, οι αιτίες της δυσλειτουργίας είναι πολλές. Στις πιο συνηθισμένες περιλαμβάνονται η υπέρταση, ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η αθηροσκλήρωση, οι καρδιακές παθήσεις, το κάπνισμα, ο αλκοολισμός, η ανάπτυξη ουλώδους ιστού στο εσωτερικό του πέους (νόσος Peyronie), η υπερπλασία ή καρκίνος του προστάτη, χαμηλή τεστοστερόνη κ.ά.», εξηγεί ο Χειρουργός Ανδρολόγος Ουρολόγος δρ Αναστάσιος Λιβάνιος.

«Όμως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τη Διακήρυξη των Σεξουαλικών Δικαιωμάτων της Παγκόσμιας Ένωσης για τη Σεξουαλική Υγεία, η σεξουαλική ευχαρίστηση αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα. Επομένως, οι ασθενείς θα πρέπει να αναζητούν ιατρική βοήθεια και να αντιμετωπίζονται διεπιστημονικά, προκειμένου να λαμβάνουν τη σωστή καθοδήγηση. Μόνο έτσι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη σεξουαλική ζωή τους», επισημαίνει.

Ο τρόπος διαχείρισης της στυτικής δυσλειτουργίας εξαρτάται από την αιτία και τη σοβαρότητά της, λαμβάνοντας πάντα υπόψη και τυχόν άλλες υποκείμενες παθήσεις. Ο γιατρός μπορεί να επιλέξει τη χορήγηση από του στόματος φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, τα φάρμακα δεν είναι εξίσου αποτελεσματικά σε όλους. Σε ένα 30% των ασθενών δεν αποδίδουν. Εναλλακτικά ή σε συνδυασμό με την από του στόματος φαρμακευτική αγωγή συστήνονται οι ενδοπεϊκές ενέσεις ή τα υπόθετα που τοποθετούνται στην ουρήθρα.

Για τους άνδρες που οι λύσεις αυτές δεν προσφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα υπάρχουν και εναλλακτικές επιλογές, όπως οι αντλίες και τα δαχτυλίδια πέους, τα οποία μπορούν να ενισχύσουν τη ροή αίματος σε όσους έχουν ήπια ως μέτρια στυτική δυσλειτουργία. Αυτά όμως δεν αποτελούν θεραπεία. Απλώς δημιουργούν τις συνθήκες για διείσδυση και τελικά για την ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης.

Εάν καμία από αυτές τις μεθόδους δεν αποδίδει, συστήνεται η χειρουργική τοποθέτηση εμφυτεύματος, η οποία είναι η μοναδική μόνιμη λύση στο πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας.

«Πρόκειται για τη χειρουργική τοποθέτηση δύο κυλίνδρων στα στυτικά (σηραγγώδη) σώματα του πέους, που κατά τη φυσιολογική στύση γεμίζουν με αίμα. Η επέμβαση είναι απλή, διαρκεί μόλις μία ώρα και πραγματοποιείται με επισκληρίδιο αναισθησία, μέσω μιας μικρής τομής 2-3 εκατοστών κοντά στους όρχεις, η οποία δεν είναι ορατή μετά την ανάρρωση. Η δε νοσηλεία δεν ξεπερνά συνήθως το 24ωρο», διευκρινίζει ο δρ Λιβάνιος.

Οι προθέσεις που τοποθετούνται για τη βελτίωση, την αντικατάσταση ή την αποκατάσταση της λειτουργίας του πέους αποτελούν θεραπεία τρίτης γραμμής και ενδείκνυνται όταν η δυσλειτουργία προκαλείται από οργανικές αιτίες που δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική θεραπεία, όταν υπάρχει αντένδειξη για τη χρήση των φαρμάκων, αλλά και όταν το πρόβλημα έχει ψυχογενείς αιτίες.

«Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό και πλέον αποτελούν την αιχμή του δόρατος τόσο για τα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται όσο και για την ευκολία λειτουργίας τους. Μελέτες  έχουν δείξει πολύ υψηλά ποσοστά ικανοποίησης μετά από την τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης, που κυμαίνονται από 75-98%. Αυτά τα υψηλά ποσοστά υποστηρίζουν την άποψη ότι η τοποθέτηση πρόθεσης θα πρέπει να προτείνεται το συντομότερο ως θεραπευτική επιλογή όταν είναι επιθυμητή μια μόνιμη λύση της στυτικής δυσλειτουργίας», σημειώνει ο δρ Αναστάσιος Λιβάνιος.

«Ο παγκόσμιος επιπολασμός της στυτικής δυσλειτουργίας αναμένεται να αυξηθεί σε πάνω από 322 εκατομμύρια έως το 2025. Το ίδιο και η ζήτηση για προθέσεις, όχι μόνο στους ασθενείς άνω των 60 αλλά και σε νεότερους εξαιτίας της επιδημίας της παχυσαρκίας και του διαβήτη που μαστίζει τον σύγχρονο, δυτικό κόσμο, οι οποίοι αποτελούν λόγους εμφάνισής της.

Η τοποθέτηση πρόθεσης στο πέος είναι η μοναδική μόνιμη λύση στο πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας, εγγυάται την επανεκκίνηση της σεξουαλικής ζωής, τη βελτίωση της ψυχολογίας και την ικανοποίηση των ίδιων των ασθενών αλλά και των συντρόφων τους, η οποία παραμένει σημαντική παράμετρος επιλογής τους» καταλήγει ο ειδικός.