Διακοπές: Ποια σπορ είναι τα πιο επικίνδυνα;

 

Υψηλές είναι οι πιθανότητες τραυματισμού κατά τη διάρκεια των διακοπών, που ο διαθέσιμος χρόνος για παιχνίδια και για ενασχόληση με σπορ είναι άφθονος. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή παρατηρείται αύξηση των τραυματισμών στις παραλίες, στις κατασκηνώσεις και στις αθλητικές εγκαταστάσεις, τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους. Βέβαια, “πρωταθλητές” αναδεικνύονται συνήθως τα νεαρά αγόρια, εξαιτίας της απειρίας τους και της παράτολμης, συνήθως, φύσης τους.

«Μετά από τη μακρά περίοδο αδράνειας του φετινού χειμώνα και της άνοιξης, λόγω των μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού, για όλους είναι απίστευτα αναζωογονητικό να βρισκόμαστε έξω και να απολαμβάνουμε τον ήλιο και τη θάλασσα. Το καλοκαίρι είναι άλλωστε η πιο χαλαρή εποχή του χρόνου, που ανοίγει νέες δυνατότητες για άσκηση και δραστηριότητα. Ωστόσο, αυτή η απομάκρυνση από προπονήσεις και γυμναστήρια έχει επιδεινώσει τη φυσική κατάσταση μας και γι’ αυτό είναι πιο πιθανό να υποστούμε κάποιον τραυματισμό, εάν πιέσουμε πολύ τον εαυτό μας για να φτάσουμε τις επιδόσεις που είχαμε παλαιότερα ή το περασμένο καλοκαίρι», μας εξηγεί ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Dr Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, Διευθυντής Ορθοπαιδικής Κλινικής και Διευθυντής του Τμήματος Αναίμακτης-Μη Μεταγγιστικής Ορθοπαιδικής Χειρουργικής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών - Κλινική Περιστερίου.

Το νερό μπορεί να μοιάζει περισσότερο ασφαλές, αλλά οι σέρφερ, αυτοί που κάνουν wakeboard, σκι, ακόμη και οι κολυμβητές μπορούν να υποστούν τους ίδιους τύπους τραυματισμών με τους αθλητές της ξηράς. Η διαφορά είναι ότι στη θάλασσα, όπου απολαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τις διακοπές του, ο τραυματίας πρέπει να μεταφερθεί στην ξηρά ή σε κάποιο σκάφος, για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να ασχολούμαστε με τα θαλάσσια σπορ παρέα πάντα με κάποιον φίλο και ποτέ μόνοι.

Βέβαια, δεν έχουν όλα τα θαλάσσια σπορ τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας. Οι λάτρεις του σκι για παράδειγμα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν κάποιον τραυματισμό στο κάτω άκρο, συγκριτικά με όσους ασχολούνται με το wakeboard, ή διασκεδάζουν μπαίνοντας σε σαμπρέλες ή μπανάνες. Οι επιβαίνοντες σε αυτά είναι πιθανότερο να υποστούν τραυματισμούς του δέρματος, δηλαδή  γρατζουνιές, γδαρσίματα και μελανιές, συγκριτικά με τους σκιέρ, οι οποίοι συνήθως τραυματίζουν μαλακούς ιστούς (μυς, τένοντες κλπ).

Όπως είναι αναμενόμενο, οι wakeboarders και οι σκιέρ είναι πιο επιρρεπείς σε κατάγματα, κατά την αναγραφόμενη σειρά, ακολουθούμενοι από εκείνους που επιβαίνουν σε σαμπρέλα. Έχει βρεθεί ότι το ήμισυ αυτών των καταγμάτων αφορούν στα κάτω άκρα, ενώ ένα ποσοστό που πλησιάζει το 40% προκύπτει στο ισχίο και στο μηριαίο οστό. Το windsurfing και το kitesurfing είναι αθλήματα που μπορεί να προκαλέσουν ευκολότερα κατάγματα στο πόδι, στο χέρι και στον ώμο.

Ακόμα και η φαινομενικά “αθώα” κολύμβηση ενέχει κινδύνους. Η τενοντίτιδα και η ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου, το σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου, η ρήξη στον χόνδρο γύρω από την υποδοχή ώμου και η τενοντίτιδα του δικεφάλου είναι μερικοί από τους τραυματισμούς που μπορεί να προκύψουν σε κάθε λουόμενο που δεν έχει προετοιμαστεί κατάλληλα και καταπονεί την άρθρωση με πολύωρη κολύμβηση, χωρίς περιόδους ανάπαυσης και χωρίς προηγούμενη ενδυνάμωση των μυών της.

Κατά τη διάρκεια των διακοπών, όμως, ασχολούμαστε και με άλλες δραστηριότητες. Κάνουμε ποδήλατο, παίζουμε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, μπιτς βόλεϊ, ρακέτες, περπατάμε αρκετά, τρέχουμε και τόσα άλλα! Κάθε μια από αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να προκαλέσει διαφορετικούς τραυματισμούς. Ενδεικτικά, όσα απαιτούν απότομες περιστροφές είναι επικίνδυνα για ρήξη του επιχείλιου χόνδρου. Επίσης, οι καλαθοσφαιριστές, οι ποδοσφαιριστές, οι ποδηλάτες και κάθε αθλητής που μπορεί να πέσει στο πλάι και να χτυπήσει το ισχίο του, κινδυνεύει από θλάση των μαλακών μορίων της λαγόνιας ακρολοφίας, των ιγνυακών μυών και των καμπτήρων. Το περπάτημα, το τρέξιμο και τα σπορ που απαιτούν άλματα μπορεί να προκαλέσουν τενοντίτιδα, αλλά και θυλακίτιδα του μείζονα τροχαντήρα.

Τραυματισμοί είναι πιθανόν να προκύψουν και σε παιδιά που περνούν μερικές μέρες του καλοκαιριού σε χώρους κατασκηνώσεων, αφού τον περισσότερο χρόνο της ημέρας βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους, παίζοντας ή κάνοντας κάποιο άθλημα. Παρότι οι κατασκηνώσεις προσφέρουν εξαιρετικές ευκαιρίες για να απολαύσουν τον καθαρό αέρα και τον ήλιο, βελτιώνοντας τις δεξιότητές τους και διασκεδάζοντας, δεν είναι απίθανο να υποστούν κάποιο τραυματισμό. Ωστόσο, διαθέτουν εκπαιδευμένο προσωπικό που παρέχει άμεση φροντίδα σε διαστρέμματα, θλάσεις ή άλλους μικροτραυματισμούς.

«Τα ήπια διαστρέμματα και οι θλάσεις είναι πολύ συνηθισμένοι τραυματισμοί των παιδιών και των αθλούμενων γενικότερα. Διάστρεμμα είναι μια υπερβολική διάταση ή ρήξη των συνδέσμων και θλάση η υπερβολική διάταση ή η ρήξη των μυών ή των τενόντων. Τόσο τα διαστρέμματα όσο και οι θλάσεις μπορεί αρχικά να προκαλέσουν έντονο πόνο, καθώς αναπτύσσεται οίδημα γύρω από την τραυματισμένη περιοχή, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις οι τραυματίες επιστρέφουν σταδιακά στην ήπια δραστηριότητα μέσα σε λίγες ημέρες.

Τα συμπτώματα διαστρέμματος και θλάσης περιλαμβάνουν μώλωπες, πόνο γύρω από την άρθρωση, πρήξιμο, περιορισμένη κινητικότητα και μυϊκούς σπασμούς (θλάσεις). Η ξεκούραση, η εφαρμογή πάγου και πίεσης και η τοποθέτηση του τραυματισμένου άκρου ψηλά είναι το τετράπτυχο της γρήγορης αποκατάστασης. Ένας ορθοπαιδικός με την κλινική εξέταση και τη διενέργεια κάποιας απεικονιστικής εξέτασης που θα κρίνει απαραίτητη είναι σε θέση να διαγνώσει εάν ο τραυματισμός είναι πιο σοβαρός, όπως για παράδειγμα εάν έχει σπάσει κάποιο οστό, και να εκπονήσει το καλύτερο πλάνο για την ταχύτερη δυνατή ανάρρωση.

Κατάγματα οποιουδήποτε τύπου μπορεί να απαιτούν θεραπεία 1,5-2 μηνών ή περισσότερο, χωρίς να αποκλείεται η ανάγκη χειρουργικής αποκατάστασης», σημειώνει ο Dr Τριανταφυλλόπουλος και καταλήγει:

«Είναι σημαντικό, λοιπόν, πριν ανεβούμε στο ποδήλατο, στο σερφ, προτού μπούμε στο γήπεδο του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ και πριν βουτήξουμε στη θάλασσα να κάνουμε τις απαραίτητες διατάσεις, για να ζεστάνουμε τους μυς μας και να αυξήσουμε την ελαστικότητα και το εύρος κίνησης των αρθρώσεων, προκειμένου να προστατεύσουμε το σώμα μας από τραυματισμούς».