Γράφει
ο Σπύρος Ριζόπουλος
Αυτές
τις ημέρες όλο το κέντρο βάρους της Ηπείρου αφορά σε ημερίδες που ως μόνο στόχο
έχουν την συσπείρωση των μετακινούμενων κτηνοτρόφων, οι οποίοι αποτελούν
άλλωστε και την πολιτική πελατεία του Αλέκου Καχριμάνη αφού είναι αιχμάλωτοι
της υπογραφής του.
Όπως
καταλαβαίνετε αυτό περιλαμβάνει «δεκάρικους» πανηγυρικούς λόγους «για τον
Περιφερειάρχη μας», δημάρχους και υπηρεσιακούς παράγοντες που πρέπει να είναι
στην πρώτη γραμμή (τι να κάνουν οι άνθρωποι, έτσι προβλέπεται σε μονοπρόσωπα
καθεστώτα τύπου Κιμ) και έναν απίστευτο πανικό επειδή κάτι δεν πάει καλά,
συνεπώς πρέπει να τονισθεί η αυτοεπιβεβαίωση και να δείξουμε οτι ελέγχουμε την
κατάσταση.
Έτσι
λοιπόν, πάνω στον πυρετό διοργάνωσης των ημερίδων χάθηκε μια πολύ σημαντική
ημερομηνία.
Θύμα
αυτή τη φορά ήταν τα Τζουμέρκα και ο περίφημος οδικός άξονας που θα τα συνδέει
με την Ιόνια Οδό. Ένα έργο που ήταν αίτημα δεκαετιών, με προϋπολογισμό 25 εκατ.
ευρώ, που τον περασμένο Μάιο έκλεισε και με τον πλέον τυπικό τρόπο τις
εκκρεμότητες των απαλλοτριώσεων ήταν πλέον έτοιμο για δημοπράτηση.
Το έργο
δημοπρατήθηκε στις 25 Ιουλίου και έγινε… μισό, διότι την ημέρα της προκήρυξης
έμπαινε σε εφαρμογή ο νέος Νόμος του Υπουργείου Υποδομών που επιτάσσει όλα τα
έργα να γίνονται μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας και με ψηφιακά πιστοποιητικά.
Έτσι λοιπόν το έργο πρέπει να επαναπροκηρυχθεί. Τόση τσαπατσουλία.
Δεν μπορεί
μετά από ένα χρόνο να σου ξεφεύγουν οι ημερομηνίες.
Διότι
εδώ υπάρχουν δύο εξηγήσεις, οι οποίες είναι δυστυχώς η μία χειρότερη από την
άλλη.
Είτε η
διοίκηση Καχριμάνη και οι αρμόδιοι αντιπεριφερειάρχες δεν έχουν εμπειρία μετά
από 10 χρόνια να παρακολουθούν ημερομηνίες και διαγωνισμούς, είτε η προκήρυξη
του διαγωνισμού για τις 25 Ιουλίου ενείχε στοιχεία «κουτοπονηριάς» προκειμένου
να εκτελεστεί σύμφωνα με τις διατάξεις του προηγούμενου νόμου ή για να
προσκρούσει και να καθυστερήσει. Στη δεύτερη περίπτωση αυτό θα πρέπει να έχει
γίνει με την ανοχή των μανδαρίνων της Περιφέρειας.
Όποια
και να είναι η εξήγηση, δυστυχώς δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό το φιάσκο. Διότι μπορεί μεν το
Δημόσιο να κατηγορείται συχνά – και δικαίως- για τους αργούς ρυθμούς λειτουργίας
του, ωστόσο όποιος έχει κάνει έστω μια μέρα διοίκησης γνωρίζει πως υπάρχουν
συγκεκριμένες διαδικασίες που πρέπει να τηρούνται. Ο νέος νόμος Σκουρλέτη για
τις δημόσιες συμβάσεις όμως ήταν γνωστός εδώ και σχεδόν ένα χρόνο – έχει
ψηφιστεί από το 2016 και η ΚΕΔΕ ζητούσε επιμόνως την αναστολή εφαρμογής για
κάποιους μήνες προκειμένου να προσαρμοστούν οι διοικητικοί μηχανισμοί.
Σε ότι
αφορά το ίδιο το έργο οι «πιρουέτες» Καχριμάνη μεταφράζονται σε καθυστέρηση
κάποιων μηνών, καθώς μόλις δημοσιευθούν τα τεύχη δημοπράτησης, θα πρέπει να
συνταχθούν με τη νέα τους μορφή και ακολούθως να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός από
την αρχή. Για καλή τύχη των Τζουμέρκων το νέο σύστημα δημοπρατήσεων είναι
ηλεκτρονικό, κάτι που σημαίνει πως τα απαιτούμενα έγγραφα είναι ψηφιακά και
αυτό ίσως επανορθώσει σε χρόνο τη ζημιά που έγινε.
Το
ερώτημα είναι γιατί το μέλλον των Ηπειρωτών πρέπει να εξαρτάται από ανθρώπους
που δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είνα αυτό που πρέπει να διαχειριστούν.
ΥΓ. Μου
είναι αδιανόητο πως με αυτούς τόσα χρόνια στη δημόσια διοίκηση η Ήπειρος
κρατήθηκε όρθια με τόσους ερασιτεχνισμούς.
.png)
