Σε δημοσιευμένο κείμενο μας τον Οκτώβρη 2007, με τίτλο: «Σχετικά με την κρίση στο ΠΑ.ΣΟ.Κ», 9 στελέχη του ΠΑΚ-Ιδρυτικά μέλη του Πα.σο.κ, διαπιστώναμε ανάμεσα στα άλλα
:«To ΠΑΣΟΚ υπέστη Καθολικό ΜΕΤΑΜΟΡΦΙΣΜΟ.
Από την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και την πίστη στις Σοσιαλιστικές και τις πατριωτικές αξίες κατέληξε στην αγκαλιά της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, ακολουθώντας τις επιταγές του Νέο-φιλελευθερισμού στην οικονομία. Αντί να Μετασχηματίσει την ελληνική κοινωνία, ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ το ίδιο.
Μια από τις εκδοχές περί τέλους της...
Μεταπολίτευσης απορρέει από το τέλος του ΠΑΣΟΚ, βασικού ΠΥΛΩΝΑ –και δη ριζοσπαστικού- της Μεταπολίτευσης του 1974 στην Ελλάδα.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει χάσει την Ηγεμονία που είχε παλαιότερα στην Ελληνική κοινωνία, έχει αντικατασταθεί από την Ν.Δ. στο ζήτημα της Διακυβέρνησης της χώρας αφενός, και την υπόλοιπη αριστερά στα κοινωνικά μέτωπα. Τέλος, όσον αφορά τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα η γραμμή της αποεθνικοποίησης του είναι τόσο σαφής ώστε να μην χρήζει καν επιχειρηματολογίας. Το τέλος της μεταπολίτευσης είναι εδώ, μπροστά στα μάτια μας άσχετα αν δεν μπορούμε να το διακρίνουμε ακόμη με ευκολία.
Για το ΠΑΣΟΚ τούτο καθίσταται πιο οδυνηρό, δεδομένου ότι ήταν και είναι δομημένο, χρόνια τώρα, ως κόμμα (νομής της) εξουσίας. Με πλήρη εγκατάλειψη όποιων πολιτικών, εγκαταλελειμμένο και λεηλατημένο από την εικόνα και μόνο, θα βιώσει συγκλονιστικά ότι έκανε πως δεν καταλαβαίνει.
Το τέλος της όποιας πολιτικής του πρότασης, άρα και εμβέλειας, έχει χρονικό ορόσημο τις εκλογές του 2000, όπου το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο τέλος του, πετυχαίνοντας την οριακή –και κατά κάποιους έως αμφισβητήσιμη- εκλογική του επικράτηση. Όταν ο σοσιαλ-φιλελεύθερος εκσυγχρονιστής Σημίτης διαπίστωσε ότι οδηγείτο σε εκλογική πανωλεθρία στις εκλογές του 2004, έδωσε το δακτυλίδι της διαδοχής στον Γ. Παπανδρέου. Ο τελευταίος θεώρησε ότι έπρεπε να επισφραγιστεί η διαδοχή με δημοψήφισμα από το «λαό», έξω από οποιεσδήποτε θεσμικές διαδικασίες θα όφειλε να έχει ένα κόμμα- Κίνημα συντεταγμένο.
Ο τρόπος ανάδειξης του ως μοναδικού υποψηφίου με ποσοστά αντίστοιχα Σοβιετικών καθεστώτων, καθώς και η σιωπή των κάθε λογής αξιωματούχων, έδειξε πόσο μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και οράματα είχε καταλήξει το ΠΑΣΟΚ. Όμως, οι «1.000.000» ψήφοι δεν ήταν αρκετοί και ικανοί για να γλιτώσει το ΠΑΣΟΚ από την εκλογική ήττα.
Το τέλος της Μεταπολίτευσης είχε φτάσει, τουλάχιστον για το ΠΑΣΟΚ.
Το τέλος της μεταπολίτευσης δεν ήλθε με μια συγκλονιστική στιγμή, με κάποιο συγκλονιστικό γεγονός, εσωτερικό ή εξωτερικό.
Απεναντίας, όπως όλα τα πράγματα σε τούτο τον τόπο, ξετυλίγεται αργά και βασανιστικά μπροστά στα μάτια μας. Για το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα, αυτή η διαδικασία, εκτός από αργή και βασανιστική, θα είναι και επώδυνη.
Η πρώτη δόση ήλθε το 2000 (τότε όλοι προσποιήθηκαν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα). Ακολούθησε η ήττα του 2004, πάλι τίποτα. Τώρα, η τρίτη δόση εμπεριέχει και άλλα στοιχεία, δομικά – έως και υπαρξιακά.
Η κρίση είναι στην αρχή της, η 11η Νοεμβρίου θα είναι απλώς ένας προσωρινός σταθμός.
Η σημερινή σύγκρουση για την Προεδρία μέσα στο ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται σε λανθάνουσα όσον αφορά την διαμόρφωση των συσχετισμών και τις –όποιες- πολιτικές τους θέσεις.
Μπροστά στην αρχική επέλαση των ανασυγκροτημένων «εκσυγχρονιστών» και του λαλίστατου –χωρίς να δεσμεύεται σε τίποτα, ούτε να λέει κάτι που να μας ΑΦΟΡΑ ΩΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ- υποψήφιου αρχηγού τους, οι λοιπές δυνάμεις, προκειμένου να αντιταχθούν, συσπειρώνονται κυρίαρχα γύρω από τον σημερινό πρόεδρο τους.
Τι έκανε στα τριάμισι χρόνια ο Γ. Παπανδρέου (διαπρύσιος υπερασπιστής του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν) που αξίζει τον κόπο να τον υπερασπιστούν δυνάμεις που προέρχονται από το αριστερό ΠΑΣΟΚ;
Δυστυχώς και αυτές οι δυνάμεις διακρίνονται από απουσία πολιτικής πρότασης, σχεδιασμού πλεύσης, συγκρότησης μιας αριστερής πρότασης διεξόδου, με αποτέλεσμα να παραπαίουν. Το εναπομείναν αριστερό-οργανωμένο ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να πράξει το αυτονόητο: να καταθέσει αριστερή πολιτική πλατφόρμα, με στόχο την συσπείρωση και την καταγραφή του δικού του χώρου.Του χώρου των Σοσιαλιστών, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, ριζοσπαστικής και πατριωτικής. Είναι η τελευταία ιστορική ευκαιρία να καταγραφεί το εναπομείναν σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Είναι ιστορική ευκαιρία για συζήτηση και ξεκαθάρισμα θέσεων που αφορούν την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Πριν από την όποια ανακατάληψη της εξουσίας χρειάζεται ξεκαθάρισμα, Ταυτότητα, συμμετοχή και προοπτική. Στο δρόμο, ίσως βρεθεί και το (απολεσθέν) όραμα.
Ως τότε, ας αφεθεί στην άκρη η (Κίρκη) εξουσία. Οφείλουμε να συνεχίσουμε, από κει που ξεκινήσαμε, εμπνεόμενοι από τους αγώνες του ΠΑΚ, από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. ΠΑΤΡΙΔΑ (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, φυσικό και δομημένο περιβάλλον) και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (Εργατική χειραφέτηση, Κοινωνική Απελευθέρωση, Αυτοδιαχείριση).
Δεν είμαστε μέρος του προβλήματος του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Το κίνημα μας αφορά δεδομένου ότι είμαστε μέρος του Κινήματος- ιδρυτικά του μέλη, μέρος των δυνάμεων της Αλλαγής και των Ρήξεων.» Σήμερα, 4 χρόνια μετά, τα γεγονότα έχουν ξεπεράσει και αυτή την περιγραφή.
Η συγκυβέρνηση ΓΑΠ-Ευάγγελου Βενιζέλου και η από κοινού συνευθύνη εξηγεί συν τοις άλλοις γιατί διαπιστώναμε τότε ότι οι δύο υποψηφιότητες ήταν στην ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ, στην ΙΔΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, δεν είχαν τίποτε να πουν σε όποιον παρέμενε αριστερός και πατριώτης εντός ή πέριξ του ΠΑ.«ΣΟ».Κ
Για άλλη μια φορά υπήρξαμε ΠΡΟΜΗΘΕΙΣ (από Επιμηθείς βρίθει ο τόπος…), για άλλη μια φορά μείναμε ΤΡΑΓΙΚΑ ΜΟΝΟΙ μιας και ο οπορτουνισμός είναι κυρίαρχη «ιδεολογία» στο εναπομείναν ΠΑ.«ΣΟ».Κ. Με αφορμή την επέτειο της ιστορικής Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974, στην συγγραφή της οποία η συμβολή μας είναι γνωστή με λύπη διαπιστώνουμε την ταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος που ξεκίνησε με λαμπρές προοπτικές.
- 3η Σεπτέμβρη 1974..: από την Διακήρυξη ενός ιστορικού εγχειρήματος για την «Απελευθέρωση» της χώρας και του Λαού μας (από τα δεσμά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, από την εναντίωση στην τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο, από την Λαϊκή συμμετοχή και τις δημοκρατικές διαδικασίες)
- 3η Σεπτέμβρη 2011.. στον «εγκλωβισμό» του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ. (στον ενδοτισμό, στον νέο-Οθωμανισμό, στην υποτέλεια), στην υλοποίηση του οικονομικού δόγματος: Σοκ και δέος. Ως κατάληξη: θα υποστούμε και εθνικό- γεωγραφικό ακρωτηριασμό; ΠΑ.«ΣΟ».Κ: Ιστορικό παράδειγμα προς αποφυγήν.
-Κουγιουμτζής Μιχάλης (Τ.Ο. ΡΩΜΗΣ) Αλεξανδρούπολη
-Λαμπρόπουλος Γιώργος (Τ.Ο. ΜΠΟΛΩΝΙΑΣ) Θεσσαλονίκη
-Παπαγιαννόπουλος Γιώργος (Τ.Ο. ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ) Αθήνα Γραφείο Εθνικού Συμβουλίου το 1974
-Στρομπολάκος Βασίλης (Τ.Ο. ΜΟΝΑΧΟΥ) Αθήνα Εκδότης εφημερίδας «ΑΓΩΝΑΣ» επί δικτατορίας
-Τσαφούλιας Γιώργος («Φίλοι ΠΑΚ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ») Πειραιάς
-Φακίτσας Λάμπρος (Τ.Ο. ΜΠΟΛΩΝΙΑΣ) Αμφιλοχία
.png)
