ΨΑΡΕΜΑ ΠΕΤΡΟΦΑΣ-ΓΚΕΛΠΑΣ ΚΑΙ ΜΥΛΩΝΑ

Τσίμα (Γκέλπα) Είναι ένα μικρό ψάρι της οικογένειας των κυπρινιδών που φθάνει μόλις τα 8 cm σε μήκος, αρκετά διαδομένο στα διαυγή και χωρίς ισχυρό ρεύμα νερά του Καλαμά και των παραποτάμων του. Το περιβάλλον που προτιμά είναι το ρυάκι με καθαρά νερά και πηγές, όπου παραμένει σε μικρές ομάδες στα πιο βαθιά και ήσυχα νερά. Αγαπάει την υδρόβια βλάστηση. Τρέφεται κυρίως με προνύμφες. Αναγνωρίζεται εύκολα από την γκριζοπράσινη ή καστανή ράχη και από τα πλευρά που έχουν στίγματα σκούρα. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τα πλευρά παίρνουν ένα χρώμα πράσινο μεταβαλλόμενο, αρκετά λαμπρό, και η κοιλιά των αρσενικών ένα ζωηρό κόκκινο πολύ ελκυστικό. Είναι ένα ωραιότατο ψάρι για τηγάνι, εκτός από την περίοδο της αναπαραγωγής κατά την οποία παίρνει μια πικρή γεύση. Μπορεί να πιαστεί με πολύ μικρά αγκίστρια.

ΜΥΛΩΝΑΣ Ο <<Μυλωνάς>> είναι ψάρι με αδύνατο κορμί, παχιά χείλια «στολισμένα» με μουστάκια, δύο σε κάθε πλευρά του στόματος. Στον τόπο μας συναντάμε τον Μυλωνά σε μεγάλες ποσότητες στον Καλαμά και στον Γορμό.

ΠΕΣΤΡΟΦΑ Την πέστροφα, την συναντούμε πολύ συχνά στα νερά των ποταμών και των παραποτάμων της περιοχής, που είναι φυσικά καθαρά και κατάλληλα για την παρουσία της. Το σώμα της είναι λίγο συμπιεσμένο, σκεπασμένο με λεπτά λέπια και λίγο πολύ γεμάτο μαύρα και κόκκινα στίγματα στα πλευρά, κεφάλι γερό, μουσούδι χονδροειδές, μεγάλο στόμα, οπλισμένο με μικρά δόντια στις δυο μασέλες και στην γλώσσα. Έχουν δυο ραχιαία πτερύγια. Αγαπούν τα δροσερά ή κρύα νερά με άφθονο οξυγόνο, και τρέφονται με διάφορες τροφές και θεωρούνται παμφάγα.
Οι πέστροφες, την εποχή της αναπαραγωγής, ανεβαίνουν προς τις πηγές των ποταμών. Στις μετακινήσεις τους μπορούν να ξεπεράσουν αξιόλογες διαφορές επιπέδου, να νικήσουν μικρούς καταρράκτες, να ξανανέβουν γρηγορότατα ρεύματα. Μερικές φορές βλέπουμε πέστροφες να πηδούν πάνω από μικρά φράγματα, να ανεβαίνουν κεκλιμένα επίπεδα, να ξεπερνούν εμπόδια με μεγάλη ευκολία, επαναλαμβάνοντας τις προσπάθειες μέχρι να φθάσουν στο σκοπό τους.

Αναπαράγονται από τον Νοέμβριο ως τον Φεβρουάριο.
Η αναπαραγωγή γίνεται σε λακκούβες που σκάβονται από την θηλύκια στον αμμώδη, χαλικώδη βυθό. Κάθε θηλύκια συνήθως συνοδεύεται από πολλά αρσενικά. Η εναπόθεση των αυγών και η έκκριση του σπερματικού υγρού γίνονται σχεδόν πάντα την νύκτα. Υπολογίζουν ότι κάθε θηλύκια γεννάει μέχρι 2.000 αυγά για κάθε κιλό του βάρους της. Μόλις τελειώσει η αναπαραγωγή, αρσενικά και θηλυκά, αρκετά εξαντλημένα από τις προσπάθειες που έκαναν, ξαναγυρίζουν χαμηλά στους τόπους, από τους οποίους προέρχονται. Σε ευνοϊκό περιβάλλον οι πέστροφες σε ένα χρόνο, φτάνουν τα 15 εκατ. και μπορούν να ξεπεράσουν τα 30 εκ. σε δυο χρόνια.
Η πέστροφα βορειοαμερικανικής καταγωγής, ξεχωρίζει από την κοινή πέστροφα, εξαιτίας της παρουσίας μιας κοκκινωπής λουρίδας που φωσφορίζει κατά μήκος των πλευρών. Αυτή η πέστροφα, που δεν αναπαράγεται στα νερά των ποταμών της Ελλάδας, μεγαλώνει αρκετά πιο γρήγορα από την κοινή πέστροφα. Οι Αμερικάνικες πέστροφες που βρίσκονται στα Ελληνικά ποτάμια προέρχονται από τεχνητό εμπλουτισμό. Είναι λιγότερο άγρια από την κοινή πέστροφα, είναι πιο αδηφάγα και τρέφεται με τις πιο διαφορετικές τροφές κι έτσι είναι πιο εύκολο να πιαστεί.

Το ψάρεμα της πέστροφας γίνεται με διάφορες μεθόδους: ψάρεμα βυθού με φυσικά δολώματα, ψάρεμα επιφάνειας με φυσικά ή τεχνητά δολώματα. Το ψάρεμα γίνεται με αναμονή του τσιμπήματος, με μικρά ή μεγάλα βαρίδια. Τα πιο γνωστά δολώματα είναι το κόκκινο σκουλήκι, οι κάμπιες, και η τεχνητή μύγα. Απαιτεί καλή τεχνική και πείρα, τόσο στο ρίξιμο και την παρουσίαση του δολώματος, όσο και στην αναζήτηση των καλύτερων συνθηκών περιβάλλοντος.