Parakalamoscity: Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέου

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέου

Νύκτα Γεννήσεως

Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ

Ἀριθ. Πρωτ. 77

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 198ῃ

ΘΕΜΑ: «Χριστούγεννα - "Καὶ ἐπὶ γῆς ...", τί

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

"Χριστούγεννα", διαλαλοῦν μὲ τὸν χαρμόσυνο ἦχο τους οἰ καμπάνες. "Χριστούγεννα", ἡ "μητέρα" ὅλων τῶν Ἑορτῶν, ποὺ μᾶς θυμίζει κυρίως τὸν ὕμνο τῶν ἁγίων ἀγγέλων : "... καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία". Ἄς δοξάζουν τὸν Θεὸ οἱ ἄγγελοι στὸν Οὐρανό · καὶ στὴν γῆ ὁλόκληρη, ποὺ εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὰ βίαια πάθη της, ἄς βασιλεύσῃ ἡ θεϊκὴ εἰρήνη · διότι ὁ Θεὸς ἐκδήλωσε τώρα τὴν εὔνοια καὶ τὴν εὐαρέσκειά Του στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του.

Ὄντως, γεγονὸς μοναδικὸ ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Μυστήριο, ποὺ δὲν τὸ χωράει ὁ περιωρισμένος ἀνθρώπινος νοῦς. Πῶς, δηλαδή, "ὁ ἀχώρητος παντί", Αὐτὸς ποὺ δὲν τὸν χωρᾶνε τὰ σύμπαντα, νὰ χωρέσῃ μέσα σὲ ἕνα ἀνθρώπινο σῶμα, ψάλλει ἡ Ἐκκλησία στὸν Ὄρθρο τῆς Ἑορτῆς. Καὶ ἦλθε στὴν γῆ μας γιὰ νὰ φέρῃ τὴν εἰρήνη στὶς καρδιές, αὐτὸ τὸ μεγάλο ἀγαθό, ποὺ ἐπιθυμεῖ τόσο πολὺ ὁ κόσμος.

-Β-

Ὅμως, ἄν καὶ πέρασαν περισσότερα ἀπὸ δυὸ χιλιάδες χρόνια, ἀπὸ τὴν μοναδικὴ ἐκείνη νύχτα, ποὺ ἀκούστηκε στὴν Βηθλεὲμ ὁ ἀγγελικὸς ὕμνος, δὲν φαίνεται νὰ ἐπικρατῇ ἡ εἰρήνη στὸν κόσμο. Τὸν 20ὸ αἰῶνα, δυὸ παγκόσμιοι πόλεμοι σκόρπισαν τὸν θάνατο καὶ τὴν καταστροφή. Καὶ στὸν 21ο αἰῶνα, πόλεμοι καὶ "ἀκοαὶ πολέμων" συγκλονίζουν πολλὲς περιοχὲς τοῦ πλανήτη μας, ἰδιαίτερα τὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν εὐρύτερη περιοχή της. Γι' αὐτό, καὶ ὡρισμένοι διερωτῶνται μὲ ἀπογοήτευση : Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ἡ εἰρήνη, ποὺ ἦρθε νὰ φέρῃ ὁ Χριστός ; Γιατὶ τόσους αἰῶνες, παραμένει ἕνα ἄπιαστο καὶ ἀπραγματοποίητο ὄνειρο ; Γιατί, παληότερα, ἡ "Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν" καί, ἀργότερα, ὁ "Ο.Η.Ε." δὲν πέτυχαν νὰ εἰρηνεύσουν μεταξύ τους τὰ κράτη καὶ τοὺς λαούς;

-Γ-

Τὴν ἀπάντηση στὰ ἀγωνιώδη αὐτὰ ἐρωτήματα τὴν ἔχει δώσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, πολλοὺς αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ : "ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε · ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται" (Ἠσ. α΄ 19-20). Ἄν, δηλαδή, ὑπακούετε στὸ θέλημά μου, ποὺ εἶναι εἰρήνη, δικαιοσύνη καὶ ἀγάπη, θὰ ἀπολαμβάνετε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἄν, ὅμως, πορεύεσθε ἀντίθετα μὲ τὸν θεϊκὸ νόμο, θὰ παίρνετε τὰ ἐπίχειρα τῆς κακίας σας, ποὺ εἶναι ὁ θάνατος καὶ ἡ καταστροφή. Αὐτὸ ἀκριβῶς, ποὺ ἔζησε καὶ συνεχίζει νὰ ζῇ ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία ἔχει ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ.

-Δ-

Κι' αὐτὰ μὲν γιὰ τὰ συμβαίνοντα ἀνάμεσα στὰ κράτη καὶ στοὺς λαούς. Ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μίλησε καὶ γιὰ τὴν προσωπικὴ θέση τοῦ καθενός μας μὲ τὸν Θεό. Ὅταν κατέβαινε ἀπὸ τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καὶ πήγαινε πρὸς τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου τοῦ ἔγινε ἡ θριαμβευτικὴ ἐκείνη ὑποδοχὴ τοῦ λαοῦ, βλέποντας τὴν προφητοκτόνο πόλη ἀπὸ ψηλά, "ἔκλαυσεν ἐπ' αὐτῇ, λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτη, τὰ πρὸς εἰρήνην σου ! νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου" (Λουκᾶ ιθ΄ 41-42). Τὸν κατέλαβαν λυγμοὶ καὶ ἔχυσε ἄφθονα δάκρυα γιὰ τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, λέγοντας ὅτι ἄν ἤξερες ὅτι ἡ πίστη καὶ ἡ ὑπακοὴ σ' ἐμένα θὰ σοῦ ἐξασφάλιζε τὴν εἰρήνη μὲ τὸν Θεό, καὶ συγχρόνως θὰ ἀπέτρεπε τὴν καταστροφή σου καὶ δὲν θὰ χανόσουν. Τώρα, ὅμως, εἶναι τυφλωμένα τὰ μάτια σου καὶ δὲν μπορεῖς νὰ δῇς τὰ δεινὰ ποὺ σὲ περιμένουν.

-Ε-

Ὅλα αὐτά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, σημαίνουν ἁπλᾶ, ὅτι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ ἡ εἰλικρινὴς καὶ βαθειὰ μετάνοια φέρνει τὴν ἀληθινὴ εἰρήνη στὶς καρδιὲς καὶ στὸν κόσμο. Διότι, ὅπως θὰ διακηρύξῃ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Χριστὸς "ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν" (Ἐφεσ. β΄14). Ὁ Χριστός, καὶ μόνον ὁ Χριστός, εἶναι ἡ πραγματική μας εἰρήνη. Ἄν ὅλοι τὸ καταλάβουμε, τότε καὶ στὶς καρδιὲς καὶ στὴν οἰκογένεια καὶ στὴν κοινωνία καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο, θὰ ἔλθῃ σίγουρα ἡ πολυπόθητη εἰρήνη, τὴν ὁποία τὴν γεύονται ἤδη οἱ συνειδητοὶ χριστιανοί, ποὺ ἀγωνίζονται τὸν καλὸν ἀγῶνα, "ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός" μέσα τους (Γαλ. δ΄ 19), μέχρις ὅτου, δηλαδή, γίνῃ ὁ καθένας τους ἕνας μικρὸς Χριστός, ποὺ θὰ σκορπίζῃ γύρω του, μὲ τὴν ἐνάρετη ζωή του, τὴν χαρὰ καὶ "τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ τὴν ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν" (Φιλιπ. δ΄ 7). Δηλαδή, τὴν εἰρήνη ποὺ μεταδίδει ὁ Θεὸς στοὺς δικούς Του, καὶ τὴν ὁποία κανένας ἄνθρωπος, ποὺ ζῇ μακριὰ ἀπὸ τὸ θεϊκὸ θέλημα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν νοιώσῃ.