 |
Μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας όσον αφορά την αποκατάσταση της λειτουργίας έχει η χρήση της Μικροχειρουργικής στις συγκολλήσεις ακρωτηριασμένων μελών στα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες!
Αυτό
ανέφερε ο διακεκριμένος χειρουργός Διευθυντής της κλινικής Μικροχειρουργικής
του Ιατρικού Ψυχικού κύριος Ιωάννης Ιγνατιάδης μιλώντας στο 79ο Συνέδριο
Ελληνικής Εταιρίας Χειρουργικής Ορθoπαιδικής, (Divani Caravel, Αθήνα, 4-7
Οκτωβρίου 2023).
Παρουσιάζοντας
μια σημαντική σειρά συγκολλήσεων ή επαναιματώσεων παιδιατρικών περιστατικών με
ακρωτηριασμούς ή ημιακρωτηριαστικά τραύματα μελών ο κύριος Ιγνατιάδης τόνισε
πως «σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία το ποσοστό επιτυχίας είναι πολύ
μεγαλύτερο στα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες!»
Κι
αυτό όπως εξήγησε συμβαίνει «παρά το γεγονός ότι τα αγγεία και τα νεύρα των
μελών στα παιδιά είναι “σωληνώσεις” πιο στενού διαμετρήματος απ΄ ότι στους
ενήλικες».
Σύμφωνα με τον διακεκριμένο Έλληνα χειρουργό το μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας οφείλεται κυρίως σε τέσσερις λόγους.
Συγκεκριμένα:
1.
Στις αυξημένες δυνατότητες αναγέννησης
των περιφερικών νεύρων σε βαθμό και ταχύτητα,
2.
Στην καλύτερη προσαρμοστικότητα του εγκεφαλικού φλοιού στην αναγνώριση του
συγκολληθέντος μέλους και επανεκπαίδευση και λειτουργία αυτού,
3.
Στη ταχύτερη πώρωση (συγκόλληση) των οστών,
4.
Στην αυξημένη ελαστικότητα και κινητικότητα των αρθρώσεων που μειώνει σημαντικά
την πιθανότητα αγκυλώσεων και δυσκαμψιών.
Στους
ακρωτηριασμούς ενηλίκων οι μικροχειρουργοί πραγματοποιούν συγκολλήσεις μελών
μόνο στα περιστατικά όπου τα ακρωτηριασμένα μέλη έχουν κοπεί με τέμνοντα όργανα
ομαλής (λείας) κοπής τύπου «Γκιλοτίνας» πχ μαχαίρια, ξυράφια, κορδέλες γυαλί,
λαμαρίνα.
Αντίθετα,
σε τραύματα ανώμαλα με συνθλιπτικά όργανα όπως πρέσα, αλεστικές μηχανές, τροχοί
όπου τα τεμάχια μελών είναι ρακοποιημένα, εξελκυσμένα ή συντεθλιμένα δεν
επιχειρούνται συγκολλήσεις και απλά κλείνονται τα κολοβώματα. Αυτό γίνεται
γιατί θεωρείται ότι δεν έχει νόημα τόσο καταστροφικές βλάβες να υποβάλλονται σε
τέτοιες βαριές για την υγεία επεμβάσεις που θα αποβούν ανώφελες.
Στα
παιδιά εκ των αποτελεσμάτων προκύπτει ότι σε περιπτώσεις με συνθλίψεις και
εξελκυσμούς, όπου όμως δεν καταστράφηκε εντελώς το ακρωτηριασμένο τεμάχιο, οι
παραπάνω ενδείξεις αποκλεισμού αυτών των περιστατικών από την προσπάθεια
συγκόλλησης δεν ισχύουν, αντιθέτως είναι ισχυρή η παρότρυνση των χειρουργών να
προσπαθούν να αποκαταστήσουν το μέλος στη θέση του.
«Αξίζει
τον κόπο, λοιπόν, οι χειρουργοί να προσπαθούν πάντα περισσότερο στα παιδιά,
γιατί είναι πάντα καλύτερο να υπάρχει τελικά στη θέση του ένα γνήσιο μέλος από
οποιαδήποτε ηλεκτρονική πρόθεση, όσο σύγχρονη ή τελειοποιημένη κι αν είναι»
κατέληξε ο κύριος Ιγνατιάδης.
.png)
