Η Παγκόσμια
Ημέρα Περιβάλλοντος εξακολουθεί να βρίσκει τον πλανήτη με βαρύ αντιπεριβαλλοντικό αποτύπωμα.
Οι 20 πλουσιότερες χώρες και οι κυβερνήσεις τους, επιδεικνύουν
μια κλιματική αδράνεια, αντιστρόφως
ανάλογη του ελάχιστου χρόνου που υπάρχει για την αναχαίτιση της Κλιματικής
Κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , με αφορμή τον Ουκρανικό πόλεμο, καταθέτει νομοθετική πρόταση που προβλέπει την κατάταξη του ορυκτού αερίου
και της πυρηνικής ενέργειας στις «πράσινες επενδύσεις», εκμηδενίζοντας και τις
λίγες πιθανότητες να καταστεί
αναστρέψιμη η συνεχιζόμενη περιβαλλοντική υποβάθμιση και ανοίγοντας
επικίνδυνους δρόμους για την ασφάλεια στην Ευρώπη.
Η αναγκαιότητα της «Πράσινης Μετάβασης» με στόχο την αποτροπή της αύξησης της θερμοκρασίας του Πλανήτη και βασικό προαπαιτούμενο τον «Ενεργειακό Μετασχηματισμό», είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε, απαιτεί την προσήλωση και την συστράτευση όλων των κοινωνιών στον κοινό στόχο και την αποδοχή ότι, η «Πράσινη Μετάβαση» για να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα πρέπει να έχει ως επίδικο το αξίωμα της προστασίας, διαχείρισης και κληροδότησης των πεπερασμένων φυσικών πόρων στις επόμενες γενιές και να είναι Δίκαιη Κοινωνικά.
Η φετινή Ημέρα
Περιβάλλοντος βρίσκει την χώρα μας σε μια τροχιά συνεχιζόμενης περιβαλλοντικής
υποβάθμισης εξαιτίας της πολιτικής μιας βαθιά αντιπεριβαλλοντικής κυβέρνησης η
οποία δρομολογεί την «Πράσινη Μετάβαση» αποκλειστικά μέσω των αγορών, των καρτέλ ενέργειας, της κερδοσκοπίας και της
συσσώρευσης, μετατρέποντας την Κλιματική Κρίση σε μια ακόμη ευκαιρία για «Business
as Usual»
για τις μεγάλες επιχειρήσεις και το
κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό κεφάλαιο, στοχεύοντας στην αποκλειστική
«αξιοποίηση» του Ταμείου Ανάκαμψης και αδιαφορώντας για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα
και την συνεχή διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ο πρόσφατα ψηφισμένος Κλιματικός Νόμος 4936/2022, ο οποίος ακολούθησε τον Περιβαλλοντοκτόνο Νόμο
Χατζηδάκη( ν. 4685/2020) καθώς
και το άρθρο 218 του Ν.
4782/2021, του Υπουργείου Ανάπτυξης που
τεμαχίζει τις προστατευόμενες περιοχές και την προστασία τους και τις παραδίδει
στους «επενδυτές», έρχεται να ολοκληρώσει το θεσμικό τρίγωνο της περιβαλλοντικής υποβάθμισης στην Ελλάδα καθώς χαρακτηρίζεται από ένα διπλό
κενό:
Κενό φιλοδοξίας
καθώς οι στόχοι που θέτει υπολείπονται
σημαντικά από τον παγκόσμιο στόχο περιορισμού της κλιματικής αλλαγής στον
1,5°C, ώστε να αποτραπεί η κλιματική κατάρρευση
Κενό εφαρμογής καθώς
απουσιάζουν τα απαραίτητα μέτρα και
πολιτικές που θα εγγυηθούν την εμπροσθοβαρή και ταχεία απεξάρτηση από τα ορυκτά
καύσιμα.
Ο
ριζοσπαστικός οικολογικός και κοινωνικός μετασχηματισμός της οικονομίας μέσω ενός σχεδίου για
την Πράσινη Μετάβαση, με όρους Ενεργειακής
Δημοκρατίας που θα διασφαλίζει την κλιματική δικαιοσύνη, την περιβαλλοντική προστασία, τη κοινωνική συμμετοχή και κυρίως την κοινωνική ωφελιμότητα είναι η
μοναδική απάντηση στις σημερινές πρωτόγνωρες περιβαλλοντικές προκλήσεις.
Η
Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία
είναι αυτοί που θέλουν και μπορούν να
υλοποιήσουν την ¨Πράσινη Μετάβαση¨ γιατί
μόνο με την Κοινωνία μπορεί να γίνει και θα γίνει πολύ σύντομα όταν η
κοινωνία θα μιλήσει!
