Οι διαβητικοί ασθενείς κινδυνεύουν περισσότερο να
εμφανίσουν βλάβες που προσομοιάζουν με εκείνες του γλαυκώματος, σύμφωνα με
επιστημονική μελέτη Πανεπιστημίου της Νότιας Κορέας!
Για το λόγο αυτό διαπρεπείς χειρουργοί οφθαλμίατροι
συνιστούν την προσοχή στους ασθενείς με διαβήτη και συχνή παρακολούθηση από τον
γιατρό τους.
«Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 δείχνουν επιταχυνόμενη
λέπτυνση της περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL),
ακόμη και εκείνα που δεν έχουν εμφανίσει σημεία διαβητικής
αμφιβληστροειδοπάθειας (DR)» αναφέρει
στη μελέτη του ο Dr. JungYeulKimτου
Εθνικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου
Chungnam, στο Daejeon!
«Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο JAMAOphthalmologyonline και
τα αποτελέσματά της τους υποδηλώνουν ότι η κατάσταση της περιθηλαίας στιβάδας
νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL) καθώς και η κατάσταση της
διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (DR) πρέπει να ελέγχονται περιοδικά, ώστε να
διαπιστώνεται αν υπάρχει αυξημένος ρυθμός επιδείνωσης» εξηγεί ο διαπρεπής χειρουργός οφθαλμίατρος, Καθηγητής
Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και επιστημονικός υπεύθυνος του
Οφθαλμολογικού Κέντρου Γλαυκώματος & Laser Αθηνών κ.
Βασίλειος Κοζομπόλης.
Η ΜΕΛΕΤΗ
Η μελέτη του Dr. JungYeulKim περιλαμβάνει μετρήσεις
pRNFLαπό 164 οφθαλμούς
Α/ 49 ασθενών με διαβήτη χωρίς διαβητική
αμφιβληστροειδοπάθεια (DR),
Β/ 52 με ήπια έως μέτρια μη παραγωγική διαβητική
αμφιβληστροειδοπάθεια (DR) και
Γ/ 63 υγιείς μάρτυρες.
Κατά την
έναρξη της μελέτης, το μέσο πάχος της περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς
(pRNFL) ήταν:
96,2 μm στην ομάδα ελέγχου,
93,5 μm στην
ομάδα χωρίς διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR) και
90,4 μm στην ομάδα με διαβητική
αμφιβληστροειδοπάθεια (DR).
Κατά τη
διάρκεια των τριών ετών παρακολούθησης, οι αριθμοί αυτοί μειώθηκαν σε 95,0,
90,3 και 86,6, αντίστοιχα.
«Η εκτιμώμενη μέση απώλεια pRNFL ετησίως ήταν σημαντικά
μεγαλύτερη στις διαβητικές ομάδες σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Συγκεκριμένα,
ήταν 2.9 φορές μεγαλύτερη στην ομάδα χωρίς διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR)
και 3.3 φορές μεγαλύτερη στην ομάδα με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR)»
αναφέρει ο κ Κοζομπόλης και προσθέτει.
«Ο ρυθμός απώλειας του pRNFL στην ομάδα ελέγχου,
σύμφωνα με τους ερευνητές, ήταν ίδια με εκείνον των προηγούμενων μελετών, ενώ
οι ρυθμοί μείωσης στις διαβητικές ομάδες «ήταν παρόμοιοι με εκείνους των ...
ασθενών με γλαύκωμα»!
Ακόμη στην μελέτη αναφέρεται ότι εάν οι ασθενείς με
διαβήτη πάσχουν επί πλέον και από νόσο που η ίδια προκαλεί μείωση της pRNFL,
όπως το γλαύκωμα ή μια οπτική νευροπάθεια, τότε ο ρυθμός λέπτυνσης της
περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL) είναι πιθανό
να επιταχυνθεί.
Ήδη στο παρελθόν υπήρχε η υποψία ότι η διαβητική
νευροεκφύλιση του αμφιβληστροειδούς μπορεί να εκδηλωθεί πριν από την κλινικά
εμφανή διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Επίσης σύμφωνα με τους οφθαλμίατρους τα ερωτήματα που
προκύπτουν από την μελέτη είναι:
πόσο συχνά ανευρίσκεται η διαβητική νευροεκφύλιση
του αμφιβληστροειδούς πριν από την κλινική εμφανή διαβητική
αμφιβληστροειδοπάθεια στους ανθρώπους,
ποιος είναι
ο μηχανισμός με τον οποίο συμβαίνει αυτό και ποιος είναι ο αντίκτυπος που έχει
η διαβητική νευροεκφύλιση του αμφιβληστροειδούς στην οπτική λειτουργία.
«Οι ασθενείς
όμως που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 πρέπει να εξετάζονται τουλάχιστον μια φορά
ετησίως και με οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) όχι μόνο για να διαπιστωθεί αν
έχει εμφανισθεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, αλλά και για να ελέγχεται αν
υπάρχει αυξημένος ρυθμός απώλειας της στιβάδας των νευρικών ινών, προκειμένου ο
οφθαλμίατρος να εξαντλήσει όλες τις θεραπευτικές δυνατότητες για την διατήρηση
της όρασης του ασθενούς» καταλήγει ο κ Κοζομπόλης
