Το δεύτερο είναι ο τόπος γεννήσεως η Πάργα (το τρίτο η γειτονιά του, ένα από τα ωραιότερα τοπία της Μεσογείου) όπου οι γονείς του, (πρόσφυγες από την Τραπεζούντα του Πόντου, τυχαία συναντήθηκαν εκεί και έτσι στις 27- 2- 1934 προέκυψε ο Απόστολος.
Από μικρός παρατηρούσε και εξερευνούσε τα πάντα και ήθελε να κάνει ό,τι έβλεπε τους άλλους να κάνουν. Τα πρώτα υλικά με τα οποία εξοικειώθηκε ήταν κλωστές, ο πυλός και τα κάρβουνα (τα μολύβια και το χαρτί τότε ήταν δυσεύρετα.) Η πιο ευτυχισμένη χρονιά της ζωής του, το 1939 στο Νηπιαγωγείο -με μπλε ποδιά- ένα καρεκλάκι στα μέτρα του και ένας μεγάλος πάγκος , ένα συρτάρι δικό του και η Κυρία Ελένη ένας άγγελος. Γνώρισε καινούργια γοητευτικότατα υλικά, χρωματιστά μολύβια, γυαλιστερά χαρτιά, πλαστελίνη. Με αδημονία περίμενε να πάει στην Πρώτη (τάξη) για να μάθει να γράφει και να διαβάζει. Πήγε στην πρώτη αλλά μετά από λίγες εβδομάδες κηρύχτηκε ο πόλεμος και το σχολείο έκλεισε.
Όταν τελείωσε το Δημοτικό, ο πατέρας του αγόρασε -από την Κέρκυρα!- χρώματα και πινέλα ζωγραφικής.
Αυτοδίδακτος ζωγράφος. Στα 18 του μπορούσε να μιμείται το ύφος γνωστών ζωγράφων.
Από τα θετικά τυχαία γεγονότα της ζωής του το σπουδαιότερο είναι : Ο Κύριος Ζούμπος (συνταξιούχος Δημοδιδάσκαλος) τον δίδαξε -κατ ιδίαν- τα μαθήματα των δύο πρώτων τάξεων του Γυμνασίου. Η Γραμματική Τζαρτζάνου και η Γεωμετρία Μπαρμπαστάθη, μετά την ζωγραφική ήταν ένας άλλος έρωτας. Ήταν πάντα άριστος μαθητής. Με δανική μηχανή ασχολήθηκε και με την φωτογραφία. Τυχαία βρήκε ένα κομμάτι σύρμα αλουμινίου και αυτός έμεινε ο μεγάλος έρωτας.
1954. Τυχαία βρέθηκε στην Αθήνα και έμεινε. Γράφτηκε σε νυκτερινό Γυμνάσιο και έδωσε εξετάσεις στην σχολή Καλών Τεχνών, όπου όλοι οι συνεξεταζόμενοι περίμεναν να είναι ο πρώτος, αλλά οι Κριτές διέγνωσαν ότι είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως και τον απέρριψαν. Τι σύμπτωση, πέρασε ένας (άσχετος) διπλανός του που ήθελε να πάρει αναβολή από τον στρατό. Βεβαίως δεν «τα έβαψε μαύρα», κατετάγη στον στρατό και υπηρέτησε 24 μήνες, ως γραφεύς Μηχανικού, όπου διαβάζοντας μόνος του πήρε το απολυτήριο Γυμασίου από το πρώτο Γυμνάσιο της Ελλάδας (στο Ναύπλιο).
1959. Και πάλι στην Αθήνα. Νεοαθηναίος (δική του έκφραση, καλούνται όσοι μετά το 1950 εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα). Έκανε παρακαλλιτεχνικές εργασίες, γράφτηκε στην σχολή Σταυράκου (για να κάνει κινούμενη ζωγραφική) και μελέτησε την μονιστική αντίληψη της ινδικής φιλοσοφίας.
1963. Με το πρώτο διαβατήριο και την πρώτη του EXΑCTA άρχισε από τη Ιταλία το πρώτο ταξίδι στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου επισκέφτηκε τα Μουσεία και τόπους λατρείας.
Στα σαράντα του αφοσιώθηκε στα αγάλματα από ενιαίο σύρμα και στην «Θεωρία του Ενιαίου Σύρματος» την οποία θεωρεί μια από τις σημαντικότερες θεωρίες του 20ου αιώνα και ίσως όλων των εποχών.
Το 2005 δημιούργησε την ιστοσελίδα www.teleacademy.grγια την ελληνική αντίληψη του ανδρικού σώματος
Τα πρόσφατα θετικά τυχαία γεγονότα :
1) Η «αυτοαποκάλυψη» του αλγόριθμου της κατά βούληση ανάκλησης ευχάριστων προγονικών εμπειριών. 2) Η «αυτοαποκάλυψη» της ιερότητας του ιερού οστού. 3) Η «αυτοαποκάλυψη» του αριθμού των προγόνων κάθε ανθρώπου.
Είναι προφανές ότι κάθε άνθρωπος έχει μία μητέρα και ένα πατέρα, 2 γιαγιάδες και 2 παππούδες, 4 προ-γιαγιάδες και 4 προ- παππούδες, 8 προ-προγιαγιαδες και 8 προ-προ παππούδες και αυτή η γεωμετρική πρόοδος, χωρίς διακοπή, δηλ. ενιαία όπως το σύρμα στα αγάλματα του Πετρίδη , για τους θρησκευόμενους φτάνει στον Αδάμ και την Εύα και για τους άθεους στο πρώτο κύτταρο που επανέλαβε τον εαυτό του.
Κάποιος διανοούμενος ψηφοφόρος (οπαδός της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης) μπορεί να ρωτήσει: Σε τι θα χρησιμεύσει σε ένα σύγχρονο ψηφοφόρο η γνώση του αριθμού των προγόνων του, που υπήρχαν στην ζωή, ας πούμε πριν χίλια χρόνια δηλ. το έτος 1010;
Αυτό είναι πολύ εύστοχο ερώτημα.
2009. Η μεγάλη έκπληξη:
Το Ελληνικό Κράτος εκτιμώντας την προσφορά του Απόστολου Πετρίδη στις Εικαστικές Τέχνες του εξέδωσε τιμητική σύνταξη.
ΠΗΓΗ:http://parganews.com
