Γράφει ο Μίλτος Μπούκας
Ένας χρόνος πέρασε γρήγορα τόσο γρήγορα που έφτασε η ώρα του απολογισμού. Οι περισσότεροι θα θέλατε πολύ ν’ αποφύγετε τον «θεσμικό» απολογισμό.
Όμως η ιστορία απαιτεί κάποια εξήγηση, ζητεί έστω μια δικαιολογία για τα έργα σας.
Ξεκινώντας από το Μείζον, η επιβεβαίωση της κωλυσιεργίας του Π.Δ. για την Λίμνη Παμβώτιδα από πλευράς Δήμου (όπως και της Περιφέρειας) της (μη προστασίας) του αιγιαλού των 300 μ. αποτελεί τον πιο θλιβερό «μονόλογο» στο βάθεμα της εκποίησης του ελληνικού πλούτου, της εξαθλίωσης ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας και την αισθητική βλάβη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η αγαστή συνεργασία που επιδεικνύετε με την Περιφέρεια στα «κελεύσματα» τοπικών οικονομικών κέντρων αποτελούν επιστέγασμα και γλαφυρή ενσάρκωση μιας πολιτικής που συνθλίβει την αξιοπρέπεια και όποια προοπτική ποιοτική διαβίωσης στο μολυσμένο περιβάλλον του λεκανοπεδίου.
Αυτή η πελατειακή πολιτική με τα δεινά του λαϊκισμού αποτελεί εκτροπή των προεκλογικών μας δεσμεύσεων, πραξικοπηματική νοοτροπία, δίχως ίχνος νομιμοποίησης, «ημέρες και έργα» της ασυδοσίας της Δημαρχίας Φ. Φίλιου.
Απολέσθει η προεκλογική βούληση και ο περιορισμός των επεκτακτικών συμφερόντων και της κερδοσκοπίας γης στην Παμβώτιδα;
Η πολιτική που σήμερα εκπροσωπείτε, εστιάζεται κε Δήμαρχε στην μέγιστη δυνατή αυθαίρετη «διασπάθιση» οικονομικών, κοινωνικών και φυσικών πόρων προκειμένου να έχετε ικανοποιημένους ψηφοφόρους και υποστηρικτές…
Συντηρεί η Δημοτική σας αρχή, τη διαιώνιση των χειρότερων πελατειακών πρακτικών, που καταγράφονται ως πραγματικός ιστορικός συμβιβασμός και επιβεβαιώνει τις προεκλογικές ενστάσεις μας για την εκτός σχεδίου και τους όρους δόμησης (νομοσχέδιο περί βιοποικιλότητας) στις προστατευόμενες περιοχές.
Η μελλοντική εικόνα του αιγιαλού της ανεξέλεγκτης οικοπεδοποίησης αποτελεί για σας μια νέα κατάσταση γιατί τα ρουσφέτια θα γίνονται πια «σε είδος» σε παραχωρήσεις γης, σε ακάλυπτους συντελεστές…
— Όταν ο Δήμος δεν παρέχει πια καμία ασπίδα προστασίας στους πολίτες του και ο σχεδιασμός της ανάπτυξης έχει θεσπιστεί σε κενό πολιτικού διαλόγου με τις προτάσεις της «κλειστής παρέας» (Θεμελής-Μασσαλάς-Αρλέτος) που ταιριάζει περισσότερο με την τακτοποίηση των «καταπατητών» παρά με το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνική ανάγκη για ουσιαστικές αλλαγές.
— Όταν τα συλλογικά αγαθά δεν έχουν πια ζωτική σημασία, για τους ιθύνοντες του περιβάλλοντος και χειροτερεύει καθημερινά η ζωή μας, όταν δεν έχουμε διορθώσει μετά από ένα χρόνο δημαρχιακής διακυβέρνησης κανένα ποιοτικό χαρακτηριστικό, όσο αναφορά τα επιφανειακά ύδατα της Παμβώτιδας και τα μικροσωματίδια της ατμόσφαιρας PM10, PM2,5, PM1
— Όταν καμία επικαιροποιημένη μελέτη δεν είδε το φως που να αμβλύνει την βιώσιμη κινητικότητα στην πόλη και υιοθετείται η παραμονή του ΚΤΕΛ
— Όταν ακόμη τα απορρίμματα της πόλης γίνονται με εδαφική διάθεση
— Όταν διατηρείται ακόμη ένα ισχυρό δίχτυ αδιαφάνειας και κενό αξιοπιστίας
— Όταν πια η αλλαγή μιας λάμπας (π.χ. στο δημοτικό σχολείο του Κάστρου) είναι πολυτέλεια και είναι διάχυτη η ανικανότητα εξασφάλισης «θεμελιωδών» δικαιωμάτων(!)
— Όταν η καθημερινότητα των πολιτών γίνεται κόλαση και πια μόνοι απροστάτευτοι θλιμμένοι και εγκαταλειμμένοι βιώνουν την αποσύνθεση του Κράτους
— Όταν εν γένει η διαβούλευση με την κοινωνία είναι στα σπάργανα, δίχως τον θεσμό του Συνηγόρου του Δημότη και το μόνο αποτέλεσμα είναι αμοιβαία δυσπιστία
— Όταν το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι το χαμηλό τίμημα για την αγορά του πάρκινγκ της κεντρικής πλατείας
— Όταν αδιαφορούν για το πέρασμα των αγωγών φυσικού αερίου εντός λεκανοπεδίου και τους κινδύνους που μπορεί να προκύπτουν από την χωροθέτηση
— Όταν δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για φιλικά μέσα Μεταφορών για το Περιβάλλον και απαξιώνεται το τραμ
— Όταν δεν υπάρχει καμμιά αναφορά για ενεργειακή αυτονομία δημοτικών κτιρίων
— Όταν η τοπική αυτοδιοίκηση τελεί υπό την ομηρία του συγκεντρωτικού της σχεδιασμού μ’ ένα Δημαρχοκεντρικό μοντέλο που παράγει δυσλειτουργίες και βέβαια Δημοκρατικό έλλειμμα (βλέπε Κενάν Μεσαρέ)
— Όταν η ατζέντα των επιτροπών καθορίζεται από τον Δήμαρχο ή τον Γενικό Γραμματέα και αναπόφευκτα δεν ευνοούνται τα «ενοχλητικά» αιτήματα και η καινοτομία (αποσιωπήθηκαν και δικά μου αιτήματα…)
— Όταν οι δημόσιοι κατήγοροι του «πρώην» Ξενία λάβροι κάποτε κατά των πολεοδομικών παραβάσεων, συζητούν με τον «οικοδεσπότη» του για «ανταλλαγές» του πρώην Κουραμπά, μειώσεις ενοικίων, αξιοποίηση της παρακείμενης παιδικής χαράς, αξίας 600.000€ τότε η κωλοτούμπα κατοχυρώνεται ως εθνικό άθλημα!
Οι ευκαιριακοί τακτικισμοί και η μετάλλαξη της δημοτικής παράταξης σε θέματα θέσεων είναι πια σε ημερήσια διάταξη. Η Οικολογία εχθρός των γενετικά τροποποιημένων, που «βλάπτουν» σοβαρά την υγεία, γι’ αυτό «δεν έχει άλλο»… δεν προσδοκώ πλέον τίποτα, αφού το δημοτικό φρόνημα θεωρείται «επιμολυσμένο» για όλους τους προαναφερόμενους λόγους ΔΩΛΩΝΩ προσωπικά κώλυμα και με την οριστική απόσυρσή μου αν και τυπικά εκτός διαδικασίας ήμουν…
Πρέπει να αναπτυχθεί ένας νέος κύκλος διαλόγου, νέες προσεγγίσεις κοινωνικής αλληλεγγύης με διεργασίες βάσης, από τα κάτω. Η νέα κοινωνική διαβούλευση πρέπει να περιλαμβάνει ριζοσπαστικές λύσεις με αναιρετικούς μηχανισμούς, κατά της νυν διοικούσας νοοτροπίας και Αρχής που είναι ολίγιστοι πολιτικά και επιζήμιοι…
Πρέπει να ξεφυτρώσουν μικρές ομάδες, ενεργών πολιτών, της γειτονιάς που διεκδικώντας την αυτονομία τους ν’ αποτελέσουν μια εναλλακτική μορφή θέσμισης και εισβολής στο πολιτικό σύστημα με στόχο την περιφρούρηση του κοινωνικού ιστού, με αλληλέγγυα οικονομία, αντικαταναλωτική νοοτροπία.
Η επανεκτίμηση της σχέσης του πολίτη με τον διπλανό του πρέπει να γίνει αυτοσκοπός.
Προσκαλώ σ’ ένα κάλεσμα να ανταλλάξουμε απόψεις και να διερευνήσουμε την προοπτική για πιθανές κοινές δράσεις και εκδηλώσεις.
