Στην περίπτωση του αδικοχαμένου σπουδαστή Βαγγέλη
Γιακουμάκη που οδηγήθηκε στην αυτοχειρία, λόγω του ακραίου Bullying που
υφίστατο, δεν θα διωχθούν οι υπαίτιοι-ηθικοί αυτουργοί, λόγω έλλειψης του
σχετικού νομοθετικού πλαισίου για την προστασία των θυμάτων του
Mobbing-Bullying που περιλαμβάνει και την δίωξη των δραστών-θυτών.
Όμως οι ηθικοί αυτουργοί που τον οδήγησαν σ’ αυτή
την πράξη απελπισίας διέπραξαν εγκληματική πράξη εξίσου εγκληματική με εκείνη
του φόνου.
Πίσω από αυτούς υπήρχαν και άλλοι, είτε στελέχη της
Σχολής, είτε πολιτικοί, που τους κάλυπταν και κουκούλωναν τις εγκληματικές τους
πράξεις, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το ίδιο ένοχοι με τους
θύτες-δράστες.
Αν υπήρχε ο Νόμος για την προστασία των θυμάτων του
Mobbing-Bullying, εκτός του ότι θα λειτουργούσε προληπτικά, δεν θα χανόταν τόσο
άδικα η ζωή ενός νέου παιδιού, θα τιμωρούνταν οι υπαίτιοι-θύτες, θα άνοιγαν τα
στόματα εκείνων που ήξεραν και δεν μιλούσαν και θα προστατεύονταν οι μάρτυρες.
Διότι και η σιωπή είναι συνενοχή. Ο Νόμος αυτός υπάρχει σε όλες τις χώρες της
Ευρώπης εδώ και χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει την Ελλάδα να ψηφίσει τον
σχετικό Νόμο, αλλά η χώρα μας δεν το κάνει. Γιατί άραγε;
Όμως οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ να
ψηφιστεί αυτός ο Νόμος, αν θέλουμε να λεγόμαστε ακόμη Ευρώπη.
Διότι το Mobbing-Bullying δεν ασκείται μόνο στα
σχολεία, αλλά έχει επεκταθεί και διαπερνά όλη την Κοινωνία μας και υπάρχουν
τέτοια φαινόμενα και στην Εργασία (ιδιωτικό και δημόσιο τομέα), όπου σχετίζεται
στενά με φαινόμενα διαφθοράς κ.λπ., με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα θύματα
που το υφίστανται.
Επιβάλλεται, λοιπόν η ποινικοποίηση του Mobbing-Bullying
άμεσα, γιατί τα ανώδυνα ευχολόγια περί του αντιθέτου δεν πρόκειται να μας
σώσουν.
Γεώργιος
Β. Λουλούδης
.png)
