Γράφει η Μαρίκα Γκόνη
24
Αυγ 2000/24 Αυγ 2022
22 ολόκληρα χρόνια από την καταστροφική φωτιά που έπληξε το Πωγώνι μας.
Μια φωτιά που στο φονικό πέρασμά της πήρε μαζί της
ανθρώπινες ζωές....
Ψυχές αθώες, ψυχές Πωγωνίσιες που έφυγαν άδικα και
πολύ σκληρά προσπαθώντας να σώσουν ότι αγάπησαν περισσότερο....
Ανάμεσα στα θύματα ο παππούς μου και η γιαγιά μου,
ο Φόρης και η Μαρίγια ή Φόρενα για τους
περισσότερους, (οι γονείς της μητέρας μου).
Η Αγία Μαρίνα ξαναστήθηκε, τα σπίτια έγιναν, ο
τόπος πρασίνισε, αλλά εσείς μας λείπετε..
Το εκκλησάκι της Παναγιάς χτισμένο εκεί που ήταν το
σπιτικό σας, θα θυμίζει πάντα σε όλους το παράδειγμά σας, τη θυσία σας.
🤫 22
χρόνια μετά, μια τυχαία συνάντηση
ζωντανεύει μνήμες... και όχι μόνο...
Συγκεκριμένα:
😪 Χθες
23/8/2022 βρισκόμενη σε εκδήλωση στις Πηγές Άρτας, στην Ιερά Μονή Σέλτσου, αναφερόμενη στο όνομα του χωριού μου (Αγ.
Μαρίνα Πωγωνίου), με πλησίασε ένας κύριος λέγοντας μου πως το 2000 βρισκόταν
στην Αγ. Μαρίνα και συγκεκριμένα την ημέρα που κάηκε το χωριό.
Εκείνη την τραγική ημέρα ήταν εκεί.... έζησε τον
εφιάλτη... .. θυμάται το ζευγάρι των παππούδων που κάηκαν θυμάμαι το σπιτάκι
στη ράχη, θυμάται τις πύρινες γλώσσες, θυμάται τις εκρήξεις, θυμάται τα πάντα.
Τα μάτια του δακρύζουν.... κομπιάζει και σταματά.
Συνεχίζω λέγοντάς του:
😪 Ήμουν και εγώ εκεί, με
τον άντρα μου και ένα φίλο μας...
😪 Είμαι η εγγονή των παππούδων που εσείς θυμάστε....
😪 Είμαι η εγγονή τους, η
εγγονή των θυμάτων...
😪 Είμαι εκείνη η κοπέλα
που πέρασε μέσα από τις φλόγες αλλά
μάλλον άργησε να φτάσει....
Ο μέχρι χθες άγνωστος κύριος ακούγοντάς με τα
έχασε...
Θαρρώ πως δεν χρειάζεται να αναφέρω τίποτα άλλο από
τη συζήτηση μαζί του.
Η τυχαία αυτή
συνάντηση ήταν για μένα βάλσαμο ψυχής, λύτρωση
και η επισφράγιση όποιας αμφιβολίας.
😪 Θα
σας θυμάμαι πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη παππού και γιαγιά μου!!!
🎯
ΝΑΙ θα προσπαθήσω και θα προσπαθώ πάντα,
με οποιοδήποτε κόστος να τηρήσω την υπόσχεσή
μου σε εσάς του δύο.
Αιώνια η μνήμη των δικών μου ηρώων.
