Ανοιχτή συζήτηση στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσης του ζωγράφου Γιάννη Τζομάκα

Μια βραδιά, ανοικτή για το κοινό συνδιοργανώνουν η ART APPEL GALLERY και το Δικηγορικό Γραφείο EVANGELATOS - ELMALIS - PAPANASTASOPOULOS, EEP LEGAL, την Πέμπτη 13 Ιουνίου και ώρα 20:00,  στην ART APPEL GALLERY, Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι με ανοιχτή συζήτηση στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσης του ζωγράφου Γιάννη Τζομάκα, με τίτλο "Cagey Psycho-dynamics". Στη συζήτηση θα λάβουν μέρος ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, Ιστορικός Τέχνης και μέλος της A.I.C.A. και ο κ. Γεώργιος Παπαγεωργίου, Ψυχολόγος Διευθυντής και επόπτης του Επιστημονικού Προσωπικού στην ΨΥΧΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ.

Ο Γιάννης Τζομάκας γεννήθηκε το 1985 στην Πάτρα και μεγάλωσε στην Ναύπακτο. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών & Αεροναυπηγών του Πολυτεχνείου Πατρών. Η ενασχόλησή του με την Τέχνη ξεκίνησε από τα φοιτητικά του χρόνια. Αρχικά με την λογοτεχνία κι ύστερα με την ζωγραφική.

Το 2013 και το 2014 εκδόθηκαν δυο απ’ τα μυθιστορήματά του, και ταυτόχρονα άρχισε να πειραματίζεται με το χρώμα και τους καμβάδες και συνεχίζει από τότε αφοσιωμένος στην ζωγραφική απόφαση την οποία πήρε σκεπτόμενος ότι μια ζωή δίχως όνειρα κι ελπίδες, δεν είναι παρά μόνο μια λέξη τριών γραμμάτων κι έκτοτε καταπιάνεται με την ανθρώπινη φιγούρα και το ανθρώπινο πρόσωπο, αναζητώντας την ύπαρξη και τον σκοπό της ζωής. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις, το

2018  «ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ» Depot Art Gallery, Αθήνα και το 2019  «Cagey Psycho-dynamics» Art APPEL gallery, Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και έργα του βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές στην Ελλάδα και Ευρώπη. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα, όπου αναπτύσσει την θεματική του πάνω στον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο καλλιτέχνης «εξερευνώντας τα τελευταία χρόνια το θέμα του κοινωνικού κανιβαλισμού στην σύγχρονη κοινωνία, κατέληξα στην άβολη θέση της ατομικότητας, και στο κατά πόσο μπορεί ο καθένας μας να διαχειριστεί ορισμένες συνθήκες στην καθημερινότητά του και όχι μόνο.

Έτσι, παρά τον κίνδυνο που ελοχεύει στις προσωπικές μας πεποιθήσεις, κατέστησα σαφές στον εαυτό μου, πως η μελέτη περιορισμένων, στα όρια της ασφυξίας χώρων, είναι ικανή συνθήκη ώστε ο καθένας μας να υποδουλωθεί στις προτροπές των άλλων, και κατά μια έννοια να αλλοτριωθεί άμεσα, απ’ όλα όσα ενδεχομένως προσπαθεί να αποφύγει για μια ζωή δίχως να το συνειδητοποιήσει, οδηγούμενος σε κάποιο εφιαλτικό, ή και υπαρξιακό αδιέξοδο. Παράλληλα, αντιλήφθηκα, πως αυτό δεν είναι απαραίτητα η μοναδική πλευρά του νομίσματος, παρά μόνο το ήμισυ.

Έτσι, συγχρόνως με τον προσωπικό πειραματισμό, ήρθα σε επαφή και με το γόνιμο έδαφος που μπορεί να αποδώσει ο περιορισμένος χώρος αναπνοής. Τότε αποφάσισα να διευρύνω την σχέση μεταξύ θετικού κι αρνητικού, ως δυο απλών σημείων αναφοράς στην ανθρώπινη συμπεριφορά, και κατά μια έννοια να αναγνωρίσω μια προσωπική δυναμική μεταξύ αυτών, όπου τα δυο άκρα, όχι μόνο συνυπάρχουν αρμονικά, αλλά και θέτουν τις βάσεις της ίδιας μας της σκέψης, κι εντέλει της συμπεριφοράς μας» καταλήγει ο κ. Τζομάκας. Κάπου εκεί, ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, πρότεινε τον τίτλο της έκθεσης, «Cagey Psycho – Dynamics», υπογραμμίζοντας: «διότι η πρώτη λέξη, ενώ έχει την ετυμολογική της ρίζα στο cage, εν τούτοις με τα χρόνια αυτονομήθηκε και απέκτησε μια χροιά, που όντως περιγράφει το επικοινωνιακό αδιέξοδο», κι έτσι η ενότητα που ασυναίσθητα εξερευνούσα, πήρε την τωρινή της μορφή με σάρκα και οστά, έτοιμη πια να εκτεθεί σε άλλους χώρους πλην του προσωπικού μου · του εαυτού μου.

Έλλειψη, Υπαινιγμός, Παραμόρφωση

Αλήθεια, τι μπορεί να έχει συμβεί σ’ έναν άνθρωπο, και μάλιστα νέο, για να ζωγραφίζει -με τον τρόπο που βλέπετε- τα έργα, που είναι γύρω σας;

Η ρητορική εκφορά είναι προφανής, αλλά μέσα μας διερωτώμεθα, με αφορμή ορισμένα συστατικά στοιχεία αυτής της ζωγραφικής, για το τι σημαίνουν:

•   οι παραμορφωμένες αποδόσεις των φυσιογνωμιών και των εκφράσεων των προσώπων;

•   οι υπαινικτικές συνδηλώσεις από τα περιβάλλοντα που απεικονίζονται μέσα στις συνθέσεις;

•   οι ελλειπτικές παραθέσεις των οποιοδήποτε πληροφοριών για τα όσα εικαστικά διαλαμβάνονται;

Ο Γιάννης Τζομάκας, πολυσχιδής και ανήσυχος όπως είναι, αποπειράται να διερευνήσει και κυρίως επιδιώκει να εξηγήσει, πολλά, διάφορα, μα κυρίως δύσκολα θέματα που σχετίζονται με την οντότητά του ως προς τον κοινωνικό, τον πολιτικό και τον πολιτιστικό περίγυρο.

Ενδεχομένως, όλα αυτά να είναι πολύ προσωπικά. Ωστόσο, το γεγονός ότι καταφεύγει στην πιο αρχέγονη έκφραση της οπτικής μας κουλτούρας, δηλαδή τη ζωγραφική, μάς θυμίζει την ξεχασμένη χθόνια προέλευσή της, μα κυρίως τη βέβαιη χοϊκότητα των όσων καταλήγουν, τελειώνουν, ολοκληρώνουν. Έτσι συμβαίνει· και για αυτό άνθρωποι και κοινωνίες, ταλαιπωρούνται, διότι ακριβώς δεσμεύονται.

Ίσως, έτσι, όταν παρατηρήσουμε τις επαναλαμβανόμενες και οιονεί αδιόρατες γραμμικές ενθέσεις διαφόρων ογκομετρικών στερεών, να αποκτήσουμε (με τους δικούς μας όρους) εκείνες τις συμβολικές συνάφειες, που θα καταστήσουν τα έργα, που βλέπετε, απείρως πιο κατανοητά και αναμφίβολα φιλάνθρωπα, αναφέρει ο κ. Κωνσταντίνος Μπάσιος, Ιστορικός Τέχνης, μέλος της A.I.C.A.

Ο κ. Ιωάννης Π. Παπαναστασόπουλος, Δικηγόρος Attorney - at – Law, LLM UoU, MSc UoA εκ μέρους του Δικηγορικού γραφείου EEP LEGAL, ΕVANGELATOS – ELMALIS – PAPANASTASOPOULOS, που συμμετέχει ως συνδιοργανωτής στην 2η ατομική έκθεση του ζωγράφου Γιάννη Τζομάκα στην ΑRT APPEL GALLERY, εξηγεί : «Παρακολουθούμε την εξέλιξη της δουλειάς του  Γιάννη Τζομάκα από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι του στον εικαστικό χώρο. Σε όλη την μέχρι σήμερα πορεία του μας εκπλήσσει συνεχώς  και μας εντυπωσιάζει όχι μόνον με το ταλέντο του και την γρήγορη εξέλιξή του,  αλλά κυρίως με την θεματολογία του. Έχει μια διαρκή αναζήτηση και  γνήσια ανησυχία για τα πράγματα του κόσμου αυτού και το παρόν βίωμα. Ιδιαίτερα τον σύγχρονο κοινωνό της ασφυκτικής καθημερινότητας. Τον εγκλωβισμένο σε αυτή. Για ζητήματα που αφορούν όλους μας.

Η ευαισθησία προς την εικαστική τέχνη όλου του δυναμικού του γραφείου μας προέρχεται και από το γεγονός ότι κάποιοι από εμάς ταυτόχρονα με το επάγγελμά μας, αλλά πολύ συστηματικά ασχολούμαστε δημιουργικά κυρίως με την ποίηση και την μουσική από πολύ μικρή ηλικία».

Τέλος ο κ. Παπαναστασόπουλος καταλήγει : «Θεωρούμε καθήκον μας την, με οποιανδήποτε μορφή συμμετοχή μας ή υποστήριξη νέων καλλιτεχνών, γιατί βαθιά πεποίθησή μας είναι ότι μία έστω και ελάχιστη ενέργεια είναι μεγάλη συμβολή στην Τέχνη, την εκπαιδευτική της ιδιότητα και την προσφορά της στην κοινωνία. Χαιρετίζουμε την ευκαιρία που μας δίδεται να καταστούμε χρήσιμοι με αυτόν τον ελάχιστο τρόπο σε δραστηριότητες που αφορούν το κοινωνικό σύνολο και εκφεύγουν τα στενά μας επαγγελματικά όρια».

Η έκθεση θα έχει διάρκεια έως 15 Ιουνίου 2019 και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.