Σήμερα που ζούμε αυτή την ολοφάνερη και βαρύτατη οικονομική κρίση που πλήττει κυρίως τα χαμηλά λαϊκά εισοδήματα και τους νέους , δεν πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια μας. Η κρίση αυτή που μαστίζει και σαπίζει τη χώρα μας , δεν παλεύεται , ούτε με τη νοοτροπία του ιεροκήρυκα που αφορίζει κάποιους για τις αμαρτίες τους και επιβάλλει στο λαό δυσβάστακτα οικονομικά βάρη ,ως εξιλεωτικές θυσίες , ούτε βέβαια με τη μεθοδολογία των περίτεχνων δημαγωγικών υποσχέσεων που αποπροσανατολίζουν το λαό και στη συνέχεια μένουν απραγματοποίητες.
Είμαστε πεισμένοι από την ίδια τη ζωή πως, μόνο με την αγωνιστική διεκδίκηση και ενότητα που χτίζεται πάνω στην κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων και στους κοινούς στόχους μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους προς την πρόοδο, να κατακτήσουμε βήμα προς βήμα το δικαίωμά μας για μια καλύτερη ζωή .
Σήμερα ζούμε μετ΄ επιτάσεως το πρόβλημα των οικονομικών δεικτών , όμως το μέτωπο των κοινωνικών προβλημάτων , η ανεργία , η ανέχεια ,η φτώχεια , οι αποκλεισμοί , το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας , δείχνουν, ότι οι μονόδρομοι των οικονομικών δεικτών εις βάρος των μη προνομιούχων , δεν παράγουν κοινωνική συνοχή , αλληλεγγύη , ισόρροπη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.
Ζούμε επίσης, την εποχή των αντιφάσεων και αντιθέσεων , μεταξύ επιστημονικών κατακτήσεων και κοινωνικών αποκλεισμών , μεταξύ χρηματιστηριακών υπεραξιών και δημοκρατικών ελλειμμάτων , προστασίας και διαφάνειας μεταξύ της θαυμαστής επικοινωνιακής τεχνολογίας και της προκλητικής οικονομικής καταστροφής , μεταξύ της έκρηξης του καταναλωτισμού και της διεύρυνσης της φτώχειας , της ανεργίας και των αλλοιώσεων του διατροφικού κύκλου.
Σίγουρο είναι πως αν κάνουμε την αποτίμηση της ιστορικής μας διαδρομής ως λαός , αβίαστα και αναντίρρητα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα , ότι δεν είναι η Ελλάδα που υποσχέθηκαν στο λαό μας οι πολιτικές του ηγεσίες, ούτε είναι εκείνη που μετά από τόσες θυσίες , τόσους αγώνες , τόσες προσπάθειες και ελπίδες , άξιζε τις σημερινές φοροεπιδρομές με απροσδιόριστη μεγέθυνση της φτώχειας. Η σημερινή Ελλάδα, πορεύεται στο 2012, με απώλειες ιστορικού χρόνου , με αποκλίσεις και ανισότητες και μια από τις έντονες και ενοχλητικές ανισότητες είναι η περιφερειακή ανισότητα που βιώνει με σκληρό τρόπο η ιδιαίτερη πατρίδα μας η ΗΠΕΙΡΟΣ με τους χαμηλούς κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες , παρά το γεγονός ότι διαθέτει αναμφισβήτητα παραγωγικό , κοινωνικό και πολιτισμικό δυναμισμό.
Είναι φανερό ότι η έλλειψη υποδομών ανάπτυξης και κοινωνικής στήριξης έχει πολιτικές αιτίες και αυτές είναι που πρέπει να αντιμετωπισθούν , για να βρεθεί η ιδιαίτερη πατρίδα μας στα επίπεδα και τους ρυθμούς εξέλιξης που δικαιούται.
Εάν συνεχιστεί το ίδιο έλλειμμα στρατηγικού σχεδιασμού , αν εξορκίζουμε το κακό και αναμένουμε το μοιραίο , τότε το κόστος δεν θα είναι μόνο δραματικό , αλλά και ιστορικό.
Κανείς δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι τα έργα που έχουν γίνει τις τελευταίες 10ετίες στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου και της Βορειοδυτικής Ελλάδας, αναπόστατο κομμάτι της οποίας είναι η Πρέβεζα, όπως η Εγνατία, Γέφυρα Ρίου, Λιμάνι Ηγουμενίτσας, ζεύξη Πρέβεζας - Ακτίου, κλπ, είναι μεν σημαντικά , αλλά πόρρω απέχουν από ένα πλήρες πλέγμα απαραίτητων υποδομών ανάπτυξης . Ούτε επίσης παραγνωρίζεται το γεγονός ότι ακολουθήθηκε ένα μοντέλο ανάπτυξης χωρίς κανόνες , με κύριο ρυθμιστικό παράγοντα την αγορά και με μόνιμη και σταθερή επιδίωξη την αύξηση των κερδών. Τα αποτελέσματα αυτού του μοντέλου ανάπτυξης είναι γνωστά και τεκμηριωμένα μέσα από επιστημονικές μελέτες των Πανεπιστημίων μας (νεκρή θάλασσα ο Αμβρακικός, ρύπανση των ποταμών Λούρου και Καλαμά , καθόλου ενθαρρυντικά τα αποτελέσματα των μετρήσεων και για τον Άραχθο, καταστροφή χλωρίδας και πανίδας).
Γι΄ αυτό και όλοι οι φορείς θα πρέπει να συμφωνήσουν στα θεμελιώδη και κρίσιμα , το τι είδους ανάπτυξη θέλουμε. Γιατί αν συμφωνήσουμε όλοι ότι επιδιώκουμε την αξιοβίωτη ανάπτυξη , μια ανάπτυξη που θα σέβεται τον άνθρωπο , το φυσικό και πολιτισμικό του περιβάλλον , μέσα στο οποίο ο άνθρωπος εντάσσεται ειρηνικά και δημιουργικά ως οργανικό και αναπόσπαστο μέρος του και όχι ως κυρίαρχος ιδιοκτήτης ή εκμεταλλευτής του , τότε οι προσπάθειες όλων των φορέων δεν θα αλληλοαναιρούνται , αντίθετα θα σχεδιάζονται σωστά , θα συντονίζονται συστηματικά , θα επιδιώκονται συλλογικά και μεθοδικά και θα έχουν αποτέλεσμα.
Συναφώς προς τα παραπάνω , για να καταφέρουμε ως Πρεβεζάνοι, ως Ηπειρώτες, αλλά και σαν κάτοικοι της ΒΔυτικής Ελλάδας, με επιτυχία να καθορίσουμε στις σημερινές συνθήκες το δικό μας μέλλον , για να επιβιώσουμε και να αναπτυχθούμε ως περιοχή , διατηρώντας παράλληλα την ταυτότητά μας θα πρέπει όλοι μας , να ενώσουμε τις δυνάμεις μας , να υψώσουμε τις φωνές μας , για προγραμματισμό μεγάλων έργων αλλά και για γρήγορη και πλήρη αποπεράτωση όλων των μικρών και μεγάλων έργων υποδομής (Σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών Ηγουμενίτσας και Πρέβεζας, μέσω Ιωαννίνων και Καλαμπάκας με την Θεσσαλία και τον Βόλο, Ιόνιος οδός , ολοκλήρωση των έργων της σύνδεσης της Ιονίου από το ύψος της Αμβρακίας με το Άκτιο, σύνδεση της Πρέβεζας με την Ιόνιο οδό στο ύψος της Φιλιππιάδας, διέλευση και διανομή φυσικού αερίου, κάθετοι άξονες προς Εγνατία, νέος παραλιακός δρόμος Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας, αναβάθμιση του λιμανιού της Πρέβεζας, κλπ), έτσι ώστε με την αξιοποίηση και της κοινωνίας της πληροφορίας , να επιτρέψουν στην ιδιαίτερη Πατρίδα μας να διεκδικήσει την αξιοβίωτη ανάπτυξή της , κυρίως στον αγροτοδιατροφικό κλάδο ,που αποτελεί το συγκριτικό της πλεονέκτημα και που σήμερα βρίσκεται σε πλήρη ύφεση λόγω της γνωστής συνθήκης GATT.
Έτσι λοιπόν η Πρέβεζα, η Ήπειρος και η Βορειοδυτική Ελλάδα, θα βρουν την ισορροπία τους και θα κατοχυρώσουν τον καίριο και σημαντικό τους ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.
Άρθρο της Αγνής Σμπόνιας, Υποψήφιας Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Πρέβεζας
.png)
