μεγάλος αγώνας δόθηκε από ένα σωρό εγγόνια
ήθελε το καθένα τους πρώτο να βγει στη μάχη
και τον καλύτερο παππού αυτό μονάχα να ‘ χει!
Γι’ αυτό που λες ο πόλεμος μαινόταν εκεί πέρα
και πάλευαν τα δύστυχα ώρες πολλές, πάρα πολλές-πάλευαν νύχτα μέρα
Θρόνος βαρύς στεκότανε με μια χρυσή καδένα
και καρτερούσε από αυτά ένα μονάχα ένα!
Απάνω θα καθότανε με περηφάνια ευθέως
αν τον καλύτερο παππού κατείχε αυτό δικαίως
Κι εκεί που πάλευαν σκληρά μια χιονισμένη νύχτα
μ΄ έναν μανδύα χρυσαφί έκανα φτου και βγήκα
Σαν βασιλιάς κατέβηκα και κάθισα στο θρόνο
πήρα που λες αμπάριζα και Πλούτωνα και Κρόνο!
Ξάφνου η μάχη σώπασε όταν με είδαν μπρος τους
είδα και κάνα δυο να πέφτουνε-πρέπει να ‘χασαν το φως τους!
Τέτοια αντράλα έκανα κι έβγαλα κι ιαχή
τρόμαξαν και τα σύννεφα, το γύρισαν σε βροχή
«Ακούστε με προσεκτικά κορίτσια και λεβέντες
τέλος στη μάχη θα δοθεί μ’ αυτές μου τις κουβέντες
Πετάξτε μακριά τα όπλα σας και τα βαθιά σας μίση
θέλετε δεν θέλετε δεν είστε μπροστά μου ίσοι
Ο λόγος είναι απλός, ένας και σοβαρός
είναι ο δικός μου ο παππούς ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!
Τι με κοιτάτε όλα σας και έχετε μείνει μούμιες;
πηγαίνετε και κοιτάξτε απέναντι απ’ τις κούνιες!
Εκεί μένει ο παππούλης μου που σαν αυτόν δεν έχει
εκεί πάντα θα τον εβρείς χιονίζει είτε βρέχει!
Μα αυτός τον ήλιο έχει στην καρδιά, στα λόγια και στην σκέψη
κι όποιος κοντά του ζύγωσε μια γνώση έχει κλέψει
Είναι σοφός και έξυπνος και ας του λείπει μπόι
δεν είναι μόνο αυτός κοντός-έτσι είμαστε στο σόι!!
Η αγκαλιά του ανοιχτή όλους να μας τυλίξει
και δεν φοβάται ούτε στιγμή αγάπη πολύ να δείξει
Η γνώση του αστείρευτη μα δεν το παίζει μάγκας
γιατί έτσι ταπεινός είναι ένας σπουδαίος άντρας
Εμένα που λέτε ο παππούς είναι και καλλιτέχνης
ξέρει και καταπιάνεται με κάθε μορφή της τέχνης
Μπορεί λοιπόν αυτός ο άνθρωπος απ’ του ψωμιού τα τρίμματα
να φτιάξει δύο συλλογές από έξυπνα ποιήματα
Απόγευμα σαν έρχεται σταυρόλεξα όλο λύνει
παλιότερα στον ποταμό έριχνε και κάνα κοφίνι!
Ξέρει να ζει να χαίρεται της μέρας κάθε ώρα
κι ας του ‘χει φέρει η ζωή μετά τον ήλιο μπόρα
Ο θαυμασμός των φίλων, των γνωστών και απ’ το συγγενολόι
είναι γιατί παίζει σωστά της ζωής το κομπολόι
Πόσο πολύ τον αγαπούν κανείς σας δεν το ξέρει
γιατί είναι άνθρωπος απλός-στην πλάτη χτυπά το χέρι!»
Τελειώνοντας το λόγο μου σηκώθηκα απ’ το θρόνο
δε μίλαγε κανένα τους, γαλήνη υπήρχε μόνο
Μετά από τόσο πόλεμο εκεί ψηλά στα χιόνια
το πιο τυχερό ήμουν εγώ από όλα τα εγγόνια!
Γιατί έχω εσένα για παππού κι είσαι πολύτιμός μου
είσαι ο ένας ο μοναδικός, είσαι εσύ δικός μου
Το πιο μεγάλο Σ’ ΑΓΑΠΩ δικαίως το αξίζεις
να το κερδίζεις συνεχώς παππούκα εσύ φροντίζεις
Κι ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ δεν σου ΄χω πει ποτέ μου
που έχω εσένα για παππού παππούκα μου γλυκέ μου
Να ξέρεις αν ο χρόνος ξαναγεννούσε εμένα
πάλι για παππού μου θα διάλεγα ΕΣΕΝΑ!
Ευγνώμων νιώθω στη ζωή που σ’ έχω στο πλευρό μου
κι όποιος λόγο κακό για σένα πει, τον έχω για εχθρό μου
Οι γνώσεις σου πολύτιμες τις έχω θησαυρό
τέτοιο ΣΠΟΥΔΑΙΟ άνθρωπο κι αν ψάξω δεν θα βρω
Προσπάθησα την τέχνη σου λίγο να μιμηθώ
μα σαν εσένα ποιήματα να γράψω δεν μπορώ!
Μπορώ όμως να σου πω πως σ’ αγαπώ ΠΟΛΥ
δεν ξέρω αν η αγάπη μου είναι η ιδανική
Είναι όμως απεριόριστη, τεράστια, μεγάλη
και θα στο λέω συνεχώς, πάλι ξανά και πάλι!
Σου εύχομαι παππούκα μου χρονιά πολλά γεμάτα
χρόνια καλά και γελαστά κοντά μας να ‘σαι πάντα
Να σε χαιρόμαστε παππού, να ΄σαι γερός-χιλιόχρονος
και πάντα κοτσονάτος
και να σε δέχονται όλοι με χαρά …… «νάτος ο Νάσος, νάτος»
________________________________________
Μάρτιος 2012
Βούλα, εγγονή Νάσο Καγιά
.jpg)
.jpg)
