Αθήνα
6 Δεκεμβρίου 2011
Ο κόσμος ολόκληρος αλλά η Ευρώπη ιδιαίτερα ζει τις πιο δύσκολες, τις πιο σύνθετες και απειλητικές συνθήκες μετά τον πόλεμο.
Στην πατρίδα μας ζούμε μία περίπλοκη περιπέτεια, πολλαπλής και σύνθετης κρίσης, μοναδικής στην μεταπολιτευτική μας διαδρομή.
Μία ολόκληρη γενιά νέων, ίσως η καλύτερη σε κατάρτιση των μεταδικτατορικών χρόνων, βρίσκεται στην ανεργία. Αναζητεί δρόμους μετανάστευσης και κινδυνεύει να χαθεί ως εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό κεφάλαιο.
Το ύστερο ΠΑ.ΣΟ.Κ αντί να αντιστρέψει την τροχιά των δυσμενών δεδομένων μετά από την πενταετή παρουσία της Ν.Δ «παγιδεύτηκε» και άσκησε πολιτικές του εκκρεμούς ανάμεσα σε κείνο που είναι «λιγότερο ή περισσότερο κακό για τη χώρα» με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε καθεστώς επιτήρησης και ελεγχόμενης χρεοκοπίας αδυνατώντας να εξυπηρετήσουμε το χρέος.
Οι ευθύνες είναι μεγάλες, ιστορικές και διακρίνονται σε τρεις περιόδους: Πριν το 2009, από το τέλος του 2009 και έως το μνημόνιο, από το μνημόνιο έως σήμερα. Η καταστροφή δυνατοτήτων, πόρων, χρόνου που επιτελέστηκε είναι τεράστια.
Το τίμημα είναι σκληρό, βαρύ, μονόπλευρο για την πλειοψηφία των πολιτών και τα αδύναμα, μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα.
Η μεταβατική κυβέρνηση ως “μόρφωμα” αντιφατικών αλλά και ακραίων στοιχείων στην πολιτική της συγκρότηση δεν πρόκειται να επιλύσει τον αλγόριθμο των προβλημάτων και αδιεξόδων που έχουν συσσωρευτεί στην ελληνική κοινωνία.
Η ανάγκη, η προσδοκία και η ελπίδα για ένα σύγχρονο σχέδιο ανασυγκρότησης, προόδου και αποτελεσματικής στρατηγικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο δοκιμάζεται πλέον στις συμπληγάδες της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας. Υπονομεύεται πλέον η εμπιστοσύνη των κοινωνιών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις ηγεσίες ως παράγωγο των μέχρι τώρα ασκούμενων πολιτικών.
Στελέχη της δημοκρατικής παράταξης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ, νέοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, άνθρωποι της επιστήμης, της τέχνης, του πολιτισμού, ο κόσμος της δημιουργικής πρωτοβουλίας, των συλλογικών προσπαθειών και δραστηριοτήτων στην οικονομία, που μεταπολιτευτικά εκφράστηκε από τον δημοκρατικό σοσιαλιστικό χώρο, κυρίως από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, είναι μετέωρος, έκπληκτος, απογοητευμένος.
Η αποστροφή, η απαξίωση, η αδιαφορία και η οργή για το πολιτικό σύστημα απειλείται να μετατραπεί σε καθολική απόρριψη της πολιτικής, που αποτελεί τη μόνη και ικανή συνθήκη αναζήτησης και προώθησης λύσεων με κοινωνικό και αναπτυξιακό διέξοδο.
Το πολιτικό πρόβλημα και η επίλυσή του είναι προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση και για την υπέρβαση συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, στάσεων, νοοτροπιών, πρακτικών που επικράτησαν και φαινομενικά επικυριαρχούν ακόμη.
Σήμερα είναι η ώρα της δράσης με βαθύ και όχι ρηχό πολιτικό και κοινωνικό πρόταγμα. Απαιτείται ατζέντα για την χώρα και την κοινωνία και όχι για την προσωπική επιβίωση και ανέλιξη σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα που το τέλος του αποτελεί και αφετηρία εξόδου από τη κρίση.
Η ανάκτηση μιας νέας, σύγχρονης, συλλογικής, δυναμικής επαναφοράς της πολιτικής με συγκεκριμένες κατευθύνσεις και δεσμεύσεις για την κοινωνία, τη ζωή των απλών ανθρώπων, είναι επείγουσα.
Η επανίδρυση και αναγέννηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ ως ριζοσπαστικού, δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κινήματος και όχι ως αντίβαρο, αλλά ως δύναμη και προοπτική για τη μεταβολή των εξελίξεων που με ταχύτητα οδεύουν στον ακραίο και απόλυτο καπιταλισμό, είναι σήμερα για τη χώρα μας αλλά και την Ευρώπη μείζον ζήτημα και πρόκληση.
Σύντροφοι με κοινές αναγνώσεις, εκτιμήσεις, διαχρονική στάση και αγώνες, συμφωνήσαμε να συναντηθούμε το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου και ώρα 10:30, στο ξενοδοχείο Imperial (Πλ. Καραϊσκάκη) με κύριο στόχο να ενώσουμε δυνάμεις, να συντονίσουμε επεξεργασίες, να ανοίξουμε πρωτοβουλίες και δράσεις επανίδρυσης του πολιτικού χώρου, της δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράταξης για την επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο για να μπορέσει ξανά η κοινωνία να συμμετάσχει στις πολιτικές αποφάσεις και να ασκήσει αποτελεσματικά τον δημοκρατικό έλεγχο.
Για να βρίσκεται ο πολίτης στη σκηνή των εξελίξεων ως πρωταγωνιστής και όχι ως θεατής, οπαδός ή απλά διαμαρτυρόμενος.
.png)
