Με
σεβασμό και θλίψη αποχαιρετούμε, τον μέχρι προ ενός μηνός μητροπολίτη
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρό Ανδρέα.
Μια
ασκητική μορφή που από την ημέρα που βρέθηκε στην Κόνιτσα, όλη τη ζωή του στη συνέχεια την ανάλωσε στην
ακριτική περιοχή της Ηπείρου, αρχικά ως συνεργάτης του αοίδιμου μητροπολίτη
Σεβαστιανού και για τα επόμενα τριάντα χρόνια, μέχρι και αρχές Μαρτίου ως
διάδοχός του.
Ήπιος
ως χαρακτήρας, καταδεκτικός, συμπονετικός, θεματοφύλακας της Ορθόδοξης πίστης
και των παραδόσεων. Ταυτόχρονα ήταν δυναμικός αγωνιστής για τα δίκαια του
Ελληνισμού και για την άρση κάθε αδικίας που βίωνε η ακριτική μητρόπολή του.
Τον
διακατείχε μόνιμα μια αγωνία: Να μην ερημώσουν τα χωριά, να μην εγκαταλειφθούν
στην τύχη τους ιστορικά μοναστήρια και ναοί. Συνεργαστήκαμε για τη διάσωση,
ανάδειξη αρκετών από αυτά, δεν προλάβαμε ωστόσο να διαμορφώσουμε το Μουσείο,
στο οποίο ήθελε να συγκεντρώσει όσα διασώθηκαν από τις επιδρομές εκκλησιαστικά
κειμήλια. Είναι ένα έργο που του το «χρωστάμε» και θα κάνουμε ό, τι είναι
δυνατόν για να το προχωρήσουμε.
Ο
μακαριστός Ανδρέας, είναι γεγονός ότι τα
τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπισε ζητήματα υγείας, που δεν του έκαμψαν
το φρόνημα και το θρησκευτικό ζήλο, τον επηρέασαν όμως σε διοικητικής φύσεως
ζητήματα και σε επιλογές που τον «τραυμάτισαν», αλλά δεν μπορούν να «σκιάσουν»
τη συνολική ιερατική του πορεία.
Ο Θεός
να τον αναπαύει.
