Ο
υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, παρέστη σήμερα, Κυριακή 26 Μαΐου, ως
εκπρόσωπος του πρωθυπουργού, στις εορταστικές εκδηλώσεις σε Ανάμνηση του
Ολοκαυτώματος του Σουλίου και της Αυτοθυσίας του Καλόγερου Σαμουήλ και των
Σουλιωτών, που πραγματοποιήθηκαν στο Σούλι.
Ο κ.
Δένδιας παρακολούθησε την δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Δονάτου την οποία
τέλεσε ο Μητροπολίτης Παραμυθίας,
Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας κ.κ. Σεραπίων. Ακολούθως πραγματοποιήθηκε
αναπαράσταση της ανατίναξης του Κουγκίου, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση
Στεφάνων.
Ο κ.
Δένδιας απένειμε επίσης τα βραβεία στις νικήτριες του 13ου Ορεινού Δρόμου
Θυσίας Σουλιωτών.
Ο κ.
Δένδιας στον χαιρετισμό του ανέφερε:
«Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα να παρίσταμαι εκπροσωπώντας την ελληνική Κυβέρνηση, αλλά νομίζω και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, στη σημερινή τελετή μνήμης των ηρώων του Σουλίου. Δηλαδή των γυναικών και των ανδρών που θυσιάστηκαν για την ελευθερία.
Το
Ολοκαύτωμα του Σουλίου αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά κεφάλαια της προεπαναστατικής
περιόδου. Εξήψε και εξάπτει τη συλλογική μνήμη από τα παιδικά μας χρόνια. Οι
Σουλιώτες είχαν ισχυρή την αίσθηση της κοινότητας, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των
Ελλήνων τα χρόνια της τουρκοκρατίας και κατάφεραν μαχόμενοι να διατηρήσουν την
αυτονομία τους για πάνω από δύο αιώνες. Με ανδρεία και σθένος, υιοθετώντας
πρωτοποριακές τακτικές μάχης για την εποχή.
Τους
μνημονεύει ο Λόρδος Βύρων, ο οποίος αναφερόμενος στις νυχτερινές τους επιθέσεις
έγραψε: «Ποιος είναι πιο ανδρειωμένος από έναν σκοτεινό Σουλιώτη!».
Ο Αλή
Πασάς των Ιωαννίνων προσπάθησε επί ματαίω 18 ολόκληρα χρόνια να τους υποτάξει
και το Σούλι υπέκυψε το 1803, κατά την κρατούσα άποψη μετά από προδοσία, με
τελευταία εστία αντίστασης το τειχόκαστρο του ναού της Αγίας Παρασκευής, στον
λόφο Κούγκι, τον οποίο πυρπόλησε ως έσχατη πράξη αντίδρασης ο καλόγερος
Σαμουήλ.
Η
συνέχεια είναι γνωστή. Οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο, ως «Ελεύθεροι
Πολιορκημένοι», επέλεξαν τιμημένο θάνατο αντί της αιχμαλωσίας και της ατίμωσης.
Επανέρχομαι
στην πτώση του Σουλίου, γιατί ο Πήλιος Γούσης ήταν ο Εφιάλτης των παιδικών μου
χρόνων. Η «κερκόπορτα», είτε ως ανοιχτή πύλη είτε ως προδοτική συμπεριφορά,
έχει σημαδέψει το συλλογικό υποσυνείδητο
Οι
Σουλιώτες αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους και προετοίμασαν τον μεγάλο αγώνα
για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Το «Ολοκαύτωμα του Σουλίου» δεν αποτέλεσε
μόνο λαμπρό πρόλογο στην Επανάσταση του 1821, αλλά ταυτίστηκε στο διαχρονικό
υποσυνείδητο με τον αγώνα για την αυτονομία, την ελευθερία, το αδούλωτο, την
αξιοπρέπεια.
Αποτέλεσε
έτσι και αποτελεί παρακαταθήκη για την ελευθερία του έθνους κι έχω πει πάντα
ότι η βασική έννοια των επετείων είναι η δέουσα προβολή στο παρόν και το
μέλλον.
Σήμερα
σε μια εποχή που οι προκλήσεις είναι υπεραρκετές, είναι απολύτως αναγκαία
συνθήκη επιβίωσης η αφοσίωση στην πατρίδα. Και νομίζω είναι γνωστό σε όλους ότι
η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η κυριαρχία, δεν χαρίζονται, κατακτώνται και
διατηρούνται.
Ο
εντεταλμένος φορέας σήμερα από το Σύνταγμα για την διατήρηση της κυριαρχίας,
της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας μας.
Όχι μόνο τα λαμπρά επαγγελματικά στελέχη, αλλά το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων
που με προφανή συνταγματική επιταγή αποτελούν στρατό πολιτών και που
μεταρρυθμίζονται και ισχυροποιούνται, με την «Ατζέντα 2030», τη μεγαλύτερη
μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων μετά το 1974 και ίσως στο σύνολο της νέας
ελληνικής ιστορίας.
Την
ιστορία τους οι Σουλιώτες την έπλασαν οι ίδιοι. Και οι ίδιοι με αξιοπρέπεια και
γενναιότητα επέλεξαν το τέλος αυτής της ιστορίας, με την περιφρόνηση του
θανάτου, τον οποίο θεώρησαν ελάχιστο αντίτιμο και το κατέβαλαν έναντι της
εισόδου με δάφνες στη συλλογική μνήμη του ελληνικού έθνους.
Ζήτω η
Ελλάς!».
