Τέτοια
ώρα στον Παρακάλαμο γίνεται ο στερνός αποχαιρετισμός στην Όλγα Μπίκα, την
πολυαγαπημένη μας κυρά Όλγα.
Θα θέλαμε
να είμαστε εκεί τώρα, όπως ήμασταν τόσες φορές για να την ανταμώσουμε, όπως θα
είμαστε πολλές ακόμη για να αποτίσουμε σπονδές στη μνήμη της. Η κυρά Όλγα θα
μείνει, έτσι κι αλλιώς, αξέχαστη σε όσους αξιώθηκαν και την γνώρισαν.
Η κυρά
Όλγα του Παρακάλαμου, η κυρά Όλγα της Ηπείρου. Η κυρά ¨Ολγα του μοιρολογιού, η
κυρά Όλγα του πολυφωνικού. Η κυρά Όλγα της απαντοχής, της λεβεντιάς, του
γέλιου. Με ρώμη στη φωνή και την ψυχή ακόμη και στα 95 της. Από που έβγαινε
τόση δύναμη, ακόμη και στα στερνά της; Και πόσα είχε μέσα της εκείνο το αχ της,
και πόσα απο τα δικά μας μπορούσε να περιέχει...
Την είχαμε πρωτακούσει στην "Ηπειρώτικη Μουσική Παράδοση", να τραγουδά με άλλες γυναίκες από τον Παρακάλαμο και να μοιρολογά. Είχαμε ακούσει για εκείνην και την αναζητούσαμε χρόνια. Από τότε που ανταμώσαμε δεν ξαναχαθήκαμε. Και που δεν την χαρήκαμε! Από τα ακριτικά χωριά στο Πωγώνι, χωριά ακόμη και των ελάχιστων κατοίκων, ως το "Παλλάς", στο Θέατρο Πέτρας και αλλού. Σε κάθε μας αντάμωμα η ψυχή της γινόταν περβόλι να μας φιλέψει ζωή με τον μοναδικό της τρόπο. Αξεχώριστη με την αδελφή της, την πολυαγπαημένη μας, σαν "μάνα" μας κυρά Φρόσω που, μικρότερη και ραγισμένη σύψυχα, 'έφυγε" πρώτη.
Και
ποσοι δεν αποζήτησαν τις δύο αδελφές για να κλάψουν στους δικούς τους
αποχαιρετισμούς... Σε όλη την Ήπειρο. Να μοιρολογάνε ανθρώπους που οι ίδιες
ίσως και να μην γνώρισαν. Κι όμως να γίνονται οι φωνές των παιδιών τους, των
συγγενών τους και να θρηνούνε για λογαριασμό τους! Αργότερα ήρθανε και οι
ταινίες, οι παραστάσεις, οι εκδηλώσεις, όλοι να αντλήσουν λίγη έμπνευση ή και
να πάρουνε αξία από τούτη την πρωτογενή, ατόφια δύναμη που δεν λογάριασε
μοίρασμα.
Και
όταν τέλειωσαν οι αρέντες, την ανταμώναμε στην φτωχνική της κάμαρη, δίπλα στο
τζάκι, σαν να ανταμώνουμε τη γιαγιά μας, μια γιαγιά, όμως, που μόνο γερασμένη
δεν σε άφηνε να την δεις. Ακόμη κι εκεί, το τραγούδι τραγούδι! Δεν θα ξεχάσουμε
το δέος ακόμη και στο στερνό μας Καραβάνι κοντά της, ένα μήνα πριν την
πανδημία. Nα τραγουδά και να σειέται η γης! Μετά, όμως, ο φόβος μην την εκθέσουμε
στον άτιμο ιό....
Το
Πολυφωνικό Καραβάνι σήμερα, την μέρα της κηδείας της, χαιρετά την κυρά Όλγα! Με
άπειρη ευγνωμοσύνη που αξιωθήκαμε το πρέπος της και το κοινό ταξίδι.
Ο
αποχαιρετισμός της θα γίνει κι αυτός, με το δικό της πρέπος.
ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/polyphoniccaravan/posts/5029855720430609
.png)
