Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Να ζει κανείς (με το Ευρώ) ή να μη ζει. Ιδού η απορία. (Παράφραση του Αμλετ) (συνέχεια)

Γράφει ο Βοστινιώτης (Τσούνης) Παναγιώτης

Στην  προηγούμενη ανάρτηση καταλήξαμε στο συμπέρασμα,  ότι,  εκείνο που καθορίζει κάθε φορά την αξία  του νομίσματος μιας χώρας είναι πρώτιστα η μάζα και η ποιότητα (ο κατάλογος), των προϊόντων, των αγαθών που μπορείς να αγοράσεις με αυτό το συγκεκριμένο νόμισμα σε μια συγκεκριμένη στιγμή,   σε αυτή την χώρα. 
Αυτό είναι που καθορίζει κάθε φορά και την ισοτιμία των νομισμάτων  και τίποτε άλλο.
(Στον κατάλογο των προϊόντων περιλαμβάνονται και νομίσματα τρίτων χωρών η ακόμη και του χρυσού). 
Αν σε μια στιγμή, σε μια χώρα δεν βρίσκεις να πάρεις αυτό που θέλεις επέρχεται αυτόματα η υποτίμηση του νομίσματος. (βλέπε και την υποτίμηση της Στερλίνας κατά 14 %, με την σπέκουλα του Σόρος την περίοδο  του 90). 
Οι παλιότεροι θα θυμούνται επίσης, ότι στην κατοχή του 41,  έδινες μια χρυσή λίρα για να πάρεις ένα τενεκέ λάδι. Τόσο πολύ είχε υποτιμηθεί η αξία του χρυσού. Όσο παράξενο κι ακούγεται αυτό έγινε και επί των ημερών μας, όταν (1-1-2001) μπήκαμε στο ευρώ. 
Ενώ πρώτα, με 50 δραχμές  μπορούσαμε να αγοράσουμε ένα μπουκαλάκι νερό, αμέσως-αμέσως, με την εισαγωγή του ευρώ, η τιμή του νερού αυξήθηκε στα 175 δραχμές. Γνωστά αυτά.
Εδώ θα ρωτήσει κανείς ότι:
-Καλά είχαμε στην Ελλάδα έλλειψη νερού από την μια στιγμή στην άλλη;
-Όχι βέβαια, αλλά με την εισαγωγή του ευρώ , είχαμε έλλειψη από  μια μεγάλη σειρά άλλων προϊόντων που είχαν την αντανάκλαση τους και στη ν τιμή του νερού. Υποτιμήθηκε δηλ. το Ευρώ εντός του Ελλαδικού χώρου, ακριβώς γιατί ο κατάλογος ήταν  και είναι φτωχός,  μικρός.
 Καταλήγουμε στο συμπέρασμα η εισαγωγή του ευρώ την 1-1-2001  ήταν τουλάχιστον αντιεπιστημονική πράξη, και όχι μόνο για την δική μας χώρα, αλλά για όλες τις  χώρες του Νότου που είχαν φτωχό κατάλογο. 
Και εδώ έρχεται η ερώτηση:
-Μέχρι πότε θα είναι έτσι;
Απάντηση: -Πάντοτε η πιο σωστά μέχρι η Ελλάδα (και οι άλλες χώρες του Νότου) να πιάσει την οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, δηλ. ποτέ.  
Και αυτό όχι γιατί οι λαοί αυτών των λαών είναι ανίκανοι για κάτι τέτοιο, αλλά γιατί η Γερμανία κάνει το παν να μην την φθάσουμε. Στην κυριολεξία μας ακριβοπληρώνει για να εξαθλιωθούμε, είναι τα λεγόμενα δις της εξαθλίωσης. Και αυτό μέσα σε μια ΕΕ που ένας βασικός στόχος της λέει  ότι  είναι η σύγκλιση των οικονομιών των χωρών -μελών. Και για να έρθουμε στο δια ταύτα:
Τι πρέπει τώρα να κάνουμε; Φθάσαμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε:
-Να ζει κανείς (με το Ευρώ)  η να μη ζει.  Εφ όσον αποδείξαμε ότι η εισαγωγή  του ευρώ το  2001, ήταν μια αντιεπιστημονική πράξη, και εφ όσον η σύγκλιση των οικονομιών των κρατών-μελών στο ορατό μέλλον είναι αδύνατη δεν μένει παρά να συμπεράνουμε ότι η διάλυση αυτής της ΕΕ είναι ζήτημα χρόνου.  Μετά θα ακολουθήσει, μια άλλη Ε.Ε και  σχετικά με το νόμισμα των κρατών, θα ακολουθήσει μια πραγματικά επιστημονική πράξη , η εφαρμογή του συστήματος viremens, που δεν θα  χρειάζεται ούτε η δραχμή στην Ελλάδα , ούτε η λίρα στη Ιταλία, ούτε το φράγκο στην Γαλλία κ.ο.κ.
Αλλά αυτά τα γράφαμε εδώ και πολύ καιρό (βλέπε: http://vostiniotismos.blogspot.gr/2016/01/blog-post.html#more )
Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά!
Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά, που δε χρειάζονται ούτε ευρώ, ούτε δραχμή, ούτε αποδραχμοποίηση, ούτε αποευρωποίηση, ούτε ηλεκτρονικό χρήμα. ...

Βοστινιώτης (Τσούνης) Παναγιώτης
Οικονομολόγος