Του Δημήτρη Τσιμούρα
Είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να ψηφίσει μεθαύριο εκείνους, που
τον οδήγησαν ως εδώ;
Εκείνους που χάρισαν στους τραπεζίτες πάνω από 150 δις
ευρώ; Ενώ εμάς μας είπαν κλέφτες και τεμπέληδες κι ότι μαζί με αυτούς τα…
φάγαμε;
Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε αυτούς, που… δηλώνουν ότι έχουν στην
κατοχή τους αμύθητη περιουσία, για να λύσουν, αυτοί, τα δικά μας προβλήματα,
των φτωχών; Αυτούς, που έχουν σχεδιάσει στην κυριολεξία να ληστέψουν μέσω του ψευδεπίγραφου «πόθεν έσχες» και τα ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία, που βρέθηκε να έχει στην κατοχή του ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο μεροκαματιάρης,;
Είναι δυνατόν να ρίξουμε την ίδια ψήφο με αυτήν, που θα ρίξουν ο Ψυχάρης και ο Καψής, ο Τσίμας και η Τρέμη
Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε το ίδιο με αυτό που θα ψηφίσουν ο τραπεζίτης, ο μεγαλοεργολάβος, ο εφοπλιστής, ο καναλάρχης, ο ενεχυροδανειστής, ο μαυραγορίτης, ο γλείφτης και ο οσφυοκάμπτης;
Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε αυτούς, που μας κρύβουν ότι η «ανάπτυξη» που θεοποιούν είναι η «γαλέρα», μ’ εμάς κωπηλάτες, να τραβούμε κουπί από νύχτα σε νύχτα, για να εξασφαλίζουμε σ’ αυτούς αμύθητα κέρδη και σε μας τα άκρως απαραίτητα, ίσα-ίσα να ζούμε, για να δουλεύουμε;
Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε αυτούς, που ξεπούλησαν, αφού μεθοδικά την απαξίωσαν, την δημόσια περιουσία; Αυτούς που έδεσαν την πατρίδα κι εμάς τους ίδιους χειροπόδαρα για… το δικό μας, όπως λένε, καλό;
Αυτούς, που μας στέρησαν τη δουλειά, τις συντάξεις, τους γιατρούς, τα φάρμακα, την ελπίδα, την αξιοπρέπεια, το όνειρο; Αυτούς, που μας οδηγούν στη φτώχεια, στην πείνα, στα… κατοχικά συσσίτια, στην εξαθλίωση και στις αυτοκτονίες; Αυτούς, που τη σκλαβιά μας τη βαφτίζουν ελευθερία;
Αυτούς, που μετακομίζουν από το ένα κόμμα στο άλλο, όταν το ατομικό τους συμφέρον, αλλά και τα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν, το επιτάσσουν;
Είναι δυνατόν να ψάχνουμε λύσεις σ’ εκείνους, που δημιούργησαν το πρόβλημα; Στα κόμματα, που μας έφεραν μέχρι εδώ, στην ίδια την ΕΕ; Είναι δυνατόν να ψάχνουμε λύσεις, μεταξύ «ληστών και κλεπταποδόχων», μεταξύ «Σκύλας και Χάρυβδης»;
Είναι δυνατόν να περιμένουμε λύσεις από αυτούς, που τοποθετούν τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες; Σ’ αυτούς -τους ελαχιστότατους- που θα κατέχουν τον πλούτο και σ’ εκείνους -τους πολλούς- που θα τον παράγουν;
Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε αυτούς, που μας ζητούν να καθίσουμε στη γωνιά, για να μας λύσουν αυτοί τα προβλήματα; Αυτούς, που ο ένας φορτώνει την ενοχή του στον άλλον, τη στιγμή που και οι δυο έχουν τις ίδιες ευθύνες;
Είναι δυνατόν να ψηφίσουμε, για να τηρηθούν τα… «συμφωνηθέντα», όπως οι «εταίροι» μας της ΕΕ προστάζουν; Για να πάρουν και άλλα πιο σκληρά μέτρα εναντίον μας, όπως οι ίδιοι ομολογούν; Είναι δυνατόν να βάλουμε το κεφάλι μας μόνοι μας κάτω από τη λεπίδα της λαιμητόμου;
Εάν ναι, είμαστε «άξιοι» της τύχης μας. Άξιοι κωπηλάτες της γαλέρας τους, για να παράγουμε εσαεί τα δικά τους πλούτη! Όμως, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να υποθηκεύσουμε έτσι και το μέλλον και των παιδιών, που ακόμα δεν έχουν γεννηθεί!
Όλοι αυτοί σήμερα μας δείχνουν προσωπεία, από Δευτέρα θα μας δείξουν πρόσωπο!
Σ’ όλους αυτούς, «ληστές και κλεπταποδόχους», πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ, κρατώντας πάντα την ελπίδα και το μέλλον στα χέρια μας. Αφήνοντας μαζί τους ανοιχτούς λογαριασμούς για οργανωμένο αγώνα και ταξική πάλη, για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Ο πλούτος, που κρατούν στα χέρια τους, δεν τους ανήκει.
Ανοίγουμε παράθυρα ελπίδας! Κόντρα στο ρεύμα και στις επιταγές των σειρήνων!
Δίνουμε δύναμη στο ΚΚΕ!
Δίνουμε δύναμη στο μόνο κόμμα, που τίποτα από όλα αυτά δεν νομιμοποίησε με την υπογραφή του και ούτε πρόκειται να νομιμοποιήσει! Κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά «εχθροί και φίλοι»!
15/6/12
