«Ποια είναι η ανησυχία των αστικών κομμάτων και τι οδηγεί τα στελέχη τους να σερβίρουν ξανά την καραμέλα της "ανανέωσης";
Τι επιδιώκουν οι αυτοαποκαλούμενοι "αντιμνημονιακοί", πρώην ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες βουλευτές και πολιτευτές; (...)
Η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια (...) σε συνδυασμό με τον κίνδυνο το αποτέλεσμα των εκλογών να βαθύνει τα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, η διαφαινόμενη αδυναμία συγκρότησης μονοκομματικής κυβέρνησης κινητοποιούν το σύνολο των αστικών δυνάμεων, προκειμένου να θωρακίσουν το σύστημα από τους τριγμούς, να διασφαλίσουν και να σταθεροποιήσουν την αστική εξουσία από μια ενδεχόμενη απότομη άνοδο και ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Ενιαίο το μέτωπο των αστικών δυνάμεων
(...) Με δεδομένη την καθολική συμφωνία τους για παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, για εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων και των φιλομονοπωλιακών πολιτικών εντός και εκτός μνημονίων, με στόχο να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «συνυπογράφουν» από τώρα τη μετεκλογική συνεργασία (...) οι ψηφοθηρικές κορόνες του Αντ. Σαμαρά για "αυτοδυναμία" της ΝΔ (...) αποτελούν έκφραση των ενδοαστικών αντιθέσεων, για το ποιος θα πάρει το πάνω χέρι στη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επέλασης.
Η "αντικατάσταση του παλιού από το νέο", που κηρύττουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (...) συνιστούν προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες της πλουτοκρατίας, που έχει κάθε λόγο να διατηρεί τη σοσιαλδημοκρατία σαν μάχιμη πολιτική εφεδρεία στη διαχείριση σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων (...)
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εξαπατηθούν από τις οπορτουνιστικές υποσχέσεις για "αναδιανομή του πλούτου", χωρίς να θιχτούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Έχουν κάθε συμφέρον να απορρίψουν τους εκβιασμούς περί "χρεοκοπίας της χώρας", να αντιπαλέψουν τα μέτρα που βαθαίνουν τη δική τους, ανεξέλεγκτη - ούτως ή άλλως - πτώχευση.
Ο λαϊκός μονόδρομος
(...) Συμφέρον του λαού είναι να συνειδητοποιήσει ότι όσο πιο αδύναμη θα είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις κάλπες, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι δυσκολίες των αστικών κομμάτων να επιβάλλουν μέτρα, με δεδομένο μάλιστα ότι η καπιταλιστική κρίση θα βαθαίνει.
Η αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων και η καθοριστική ενίσχυση του ΚΚΕ, μαζί με την όξυνση της ταξικής πάλης, για τη συγκρότηση μιας λαϊκής συμμαχίας που θα στέκεται εμπόδιο στην επιβολή των σχεδιασμών της πλουτοκρατίας και θα παλεύει για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, αποτελούν μονόδρομο για τα συμφέροντα του λαού».
(από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)