Του
Βασίλη Τσίρκα*
Βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός κομβικού
έτους για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2018 η χώρα μας θα βγει
από τα μνημόνια και από την σκληρή επιτροπεία των προγραμμάτων προσαρμογής,
αλλάζοντας σελίδα. Είναι προφανές ότι οι πληγές που προκάλεσε η κρίση στο διάβα
της δεν επουλώνονται εν ριπή οφθαλμού, κυρίως στα πιο αδύναμα κοινωνικά
στρώματα. Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση της Αριστεράς από την πρώτη κιόλας στιγμή
που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας έθεσε ως προτεραιότητα τη στήριξη των
κοινωνικά αδύναμων, ασκώντας κοινωνική πολιτική ουσίας πριν ακόμα τα μνημόνια
τελειώσουν οριστικά.
Στη νεοφιλελεύθερη θεώρηση το
κοινωνικό μέρισμα «βαφτίζεται» φιλοδώρημα από αυτούς που με τις πολιτικές τους
παρείχαν μια ιδιότυπη ασυλία στην οικονομική ελίτ για να φοροδιαφεύγει σε
φορολογικούς παραδείσους. Η κυβερνητική επιλογή επιστροφής του υπερπλεονάσματος
αποτελεί αναγκαία και σημαντική ενίσχυση που θα διαχυθεί στο 1/3 του πληθυσμού,
με ιδιαίτερη μέριμνα για τα φτωχά νοικοκυριά, τους άνεργους νέους, τους
χαμηλοσυνταξιούχους. Το ποσό που έχει ήδη αποδεσμευθεί από τον κρατικό
προϋπολογισμό για να κατευθυνθεί ως κοινωνική ανταπόδοση σε ανθρώπους που το
έχουν ανάγκη αγγίζει τα 1,4 δισ. ευρώ.
Στο πλαίσιο αυτό διανέμεται εφάπαξ
επίδομα 10 εκατ. ευρώ, ώστε να γίνει άμεση επανασύνδεση ρεύματος σε φτωχά
νοικοκυριά. Επίσης, δίνεται έκτακτη επιχορήγηση ύψους 41 εκατ. ευρώ για την
κάλυψη των αναγκών των Πανεπιστημίων αλλά και έκτακτο επίδομα νεανικής
αλληλεγγύης, με το οποίο θα παρασχεθεί εφάπαξ βοήθημα 400 ευρώ στους άνεργους
νέους.
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης και τις
παρεμβάσεις στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας, αποτυπώνουν ένα σαφές δείγμα
γραφής για το τι προτίθεται να κάνει αυτή η Κυβέρνηση όταν περάσουμε οριστικά
τον κάβο της ασφυκτικής επιτροπείας. Όταν, δηλαδή, θα διευρυνθούν τα
δημοσιονομικά περιθώρια για την υλοποίηση μίας ακόμα πιο παρεμβατικής
κοινωνικής πολιτικής υπέρ όσων άφησε στο περιθώριο η κρίση και η λιτότητα.
Τη στιγμή που οι ευρωπαίοι εταίροι
-ακόμα και οι πιο «αυστηροί» εξ αυτών- από κοινού με τον μέχρι πρότινος
επικριτικό διεθνή Τύπο αναγνωρίζουν τα εμφανή σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής
οικονομίας, στο εσωτερικό της χώρας ένα συνονθύλευμα πολιτικών και μιντιακών
συμφερόντων εμμένει στον εκμηδενισμό αυτής της εθνικής προσπάθειας και επενδύει
συστηματικά στην καταστροφολογία και την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
Το ταχύτατο κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης
χωρίς νέα μέτρα, το εντυπωσιακό ράλι των 10ετών ομολόγων σε χαμηλό δεκαετίας,
οι θετικές προβλέψεις για τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης το 2018 και οι
στόχοι του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 που ξεπέρασαν ακόμα και το
συμφωνηθέν με τους πιστωτές πρωτογενές πλεόνασμα αποτελούν μερικά από τα
τεκμήρια για την αλλαγή ρότας στην ελληνική οικονομία.
Παράλληλα με την έξοδο της Ελλάδας από
την στενωπό των μνημονίων, θα επέλθει και η ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Το
γεγονός αυτό θα δώσει το κατάλληλο σήμα τόσο στις αγορές όσο και στους ξένους
επενδυτές, οι οποίοι ήδη δείχνουν μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας.
Με τη λήξη του προγράμματος τον
Αύγουστο του 2018 θα αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό η οικονομική και πολιτική
κυριαρχία της χώρας και θα φανούν με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια οι διαχωριστικές
γραμμές μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Μέχρι τότε θα έχει αποκαλυφθεί πλήρως
η επιδίωξη της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη που δεν είναι άλλη από τη λεηλασία των
οικογενειακών επιδομάτων, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την εξάντληση της
φτωχής και μεσαίας τάξης, την παράδοση της Υγείας και της Παιδείας σε ιδιωτικά
συμφέροντα, τις απολύσεις. Στόχοι ομολογημένοι που είναι εφιαλτικοί για την
κοινωνία που αρχίζει να στέκεται στα πόδια της.
Πέραν όμως από τα δημοσιονομικά
επιτεύγματα και τα θετικά στοιχεία που παρουσιάζουν οι οικονομικοί δείκτες, το
στοίχημα για την Κυβέρνηση ήταν και παραμένει η μείωση της ανεργίας. Παραλάβαμε
τη χώρα με 27% ποσοστό ανεργίας από τις καταστροφικές πολιτικές της συγκυβέρνησης
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το ποσοστό της ανεργίας είναι σήμερα στο 20%. Η
μείωση που παρατηρείται στα χρόνια της δικής μας διακυβέρνησης σε καμία
περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία μπροστά στην πολιτική υποχρέωση εξάλειψης
του μεγαλύτερου προβλήματος που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία. Άλλωστε,
πρώτος ο πρωθυπουργός θέτει ψηλά στην ατζέντα το εν λόγω ζήτημα, στοχεύοντας
στη μείωση της ανεργίας ακόμα και στο 17%.
Σε αυτή τη νέα εποχή που έρχεται μέσω
της σταθερής ανάκαμψης της οικονομίας, τις αλυσιδωτές εξελίξεις που θα επέλθουν
στο τέλος της μνημονιακής επιτροπείας αλλά και της εξόδου στις αγορές, ο ΣΥΡΙΖΑ
καλείται να σηκώσει στις πλάτες του αυτό το βαρύ φορτίο για το οποίο τον
επέλεξε ο λαός, την απαλλαγή από τα μνημόνια και την αλλαγή σελίδας.
Πυξίδα του εγχειρήματος αυτού αποτελεί
η εφαρμογή ενός διαφορετικού παραγωγικού μοντέλου που θα υπηρετεί τη Δίκαιη και
Βιώσιμη Ανάπτυξη και η προσήλωση στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της
διαφάνειας και της δημοκρατίας.
Ο τελευταίος μνημονιακός
προϋπολογισμός που ψηφίστηκε από αυτή τη Βουλή σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια
νέα εποχή που όλοι θα κληθούμε να επιλέξουμε ποιες πολιτικές θα προτάξουμε για
την ανάταξη της κοινωνίας και την έξοδο από την κρίση.
Το 2018 η χώρα αλλάζει σελίδα και ο λαός
θα κρίνει στο τέλος της τετραετίας ποιος θέλει να τον κυβερνήσει με βάση το
συμφέρον του αλλά και γνωρίζοντας ποιος τον έβγαλε από την περιπέτεια των
μνημονίων στην οποία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τον ενέπλεξαν.
*Ο
Βασίλης Τσίρκας είναι βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ.
.png)
