Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν! για το αποχετευτικό της Νήσου Παμβώτιδας

Γράφει ο Μίλτος Μπούκας

  Έχουν και τα Γιάννενα το δικό τους “Γεφύρι της Άρτας”. Πληροφορούμαστε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΥΑΙ πρόκειται να αποκαταστήσει … με καθυστέρηση 13 συναπτών ετών τα προβλήματα του αποχετευτικού δικτύου της νήσου της Παμβώτιδας! Και τούτο κατά την Επιχείρηση Ύδρευσης, για να καταστεί επιτέλους λειτουργική η διάθεση των λυμάτων με την μονάδα Βιολογικού Καθαρισμού και να πάψουν να αποτελούν «ρυπαντικό φορτίο» και προϊόν εκτεταμένου ευτροφισμού για την μεγάλη σκουπιδοφάγο και λυματοφάγο «μάνα» Παμβώτιδα.

Καταγγέλλει η ΔΕΥΑΙ δια του προτεινόμενου έργου, ολιγωρία 13 ετών για ένα έργο που έχει παραλάβει μετά πολλών επαίνων η ελληνική πολιτεία και ο γιαννιώτικος λαός και σήμερα έργο με «μηδενική ζωή» λειτουργίας, που κόστισε στο Ελληνικό δημόσιο 1 δισεκατομμύριο δραχμές, αναζητά 3^η χειρουργική παρέμβαση της τάξης των 280.000€!

Πέρασαν οι αποτυχημένες θητείες του Αλεξ. Καχριμάνη χωρίς τη λύση του ζητήματος, αφού μπαίνει και ο ίδιος στο «στόχαστρο επικρίσεων» της ΔΕΥΑΙ, των παλινωδιών και της αδιαφορίας.

Αλήθεια κουβέντας γενομένης, πόσο στοίχισε στην «Αειφόρο Ανάπτυξη» η αειφόρος προσπάθεια αποκατάσταση της ζημιάς;

Επειδή η διασύνδεση του αγωγού από τον οικισμό της νήσου, διαπερνάει το μήκος του αναχώματος της Αμφιθέας «υπολιμνίως» και έχει δομηθεί πάνω στον περιβαλλοντικό καταστροφική για την λίμνη ανάχωμα της χούντας, ζητούμε από την Ειδική Τεχνική Ομάδα της ΔΕΥΑΙ να δει το θέμα με περισσότερο σκεπτικισμό.

Η κατασκευή αυτού του έργου μηδενικής απόδοσης, θα παραμείνει και πάλι «έωλη» στο μέλλον, καθώς στο διαχειριστικό σχέδιο για την αποκατάσταση του οικοσυστήματος της λίμνης, η απομάκρυνση του αναχώματος κατέχει κυρίαρχη θέση. Και τούτο γιατί διευκολύνεται η είσοδος στη μεγάλη της επιφάνεια των καθαρών υδάτων των πηγών του Μιτσικελίου, δίνοντας «αναπνοές» οξυγόνου στον μεγάλο ασθενή, τον υγροβιότοπο της Παμβώτιδας … την απόλυτη προστασία του οποίου κρίνει το ΣτΕ με την υπ’ αριθ. 1184/1996 απόφασή του .

Η εκτέλεση ενός επιπλέον τεχνικού εγχειρήματος, δημιουργεί κατασκευαστικά τετελεσμένα, υπέρ της επιζήμιας «φραγματοποίησης» και κατά του πολύπαθου οικοσυστήματος και της αξιοποίησης των φυσικών μας πόρων.

Πρέπει να υπάρξει μια άλλη φιλοσοφία στην διευθέτηση του χρόνιου αυτού ζητήματος, με την συμβολή του ΤΕΕ Ηπείρου και άλλων ειδικών, γιατί αυτή η εμμονή και «ύποπτη» είναι για όσα αναλύω πιο πάνω και δαπανηρή δίχως εγγυημένο αποτέλεσμα, αναλώθηκαν πλέον των τριών αυτοδιοικητικών θητειών χωρίς «λύματα» στο τούνελ του βιολογικού…!

Θα μπορούσε η εναλλακτική διαδρομή καταποντισμού του αγωγού των λυμάτων να ήταν αποχετευτικό σημείο διασύνδεσης των λυμάτων η πόλη των Ιωαννίνων, ένεκα της μισής απόστασης, όπερ σημαίνει και ελαχιστοποίηση του κόστους και των προϊόντων κατασκευής.

Οι κραυγαλέες παλινωδίες και τεχνικές ακροβασίες με σκοπό τα περιβαλλοντικά τετελεσμένα μόνο ανεπίστρεπτη βλάβη μπορούν να προκαλέσουν και κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος σε πολύ δύσκολους καιρούς για τον Δήμαρχο Ιωαννιτών και την μαύρη τρύπα του 1,3 εκατ. ευρώ.

Η αρχή της προφύλαξης και της προστασίας του περιβάλλοντος, άλλα επιτάσσουν για τους «θεσμικούς» μας θεματοφύλακες.

Με δεδομένες τις επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και στη δημόσια υγεία των πολιτών:

Ζητούμε να επανεξετασθεί το ζήτημα και με εναλλακτικές λύσεις, καθ’ όσον εκείνοι που ασκούν εφήμερη πολιτική διαχείρισης και με μυωπική αντίληψη δεν μπορούν να εγγυηθούν την οικολογική ισορροπία και προκαλούν υποβάθμιση σε βάρος μας τεράστιας φυσικής αξίας.

Οι περιβαλλοντικές «περγαμηνές» των αυτοδιοικητικών είναι γνωστές, πληρώνουμε από τα πιο ακριβά τέλη νερού στην Ελλάδα, σε μια περιοχή με τον πιο πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα στην Ευρώπη και έργα εντυπωσιασμού όπως ο παράνομος αγωνιστικός χώρος θαλασσίου σκι στην αναδυόμενη Αμφιθέα!

Μίλτος Μπούκας

19 Ιουνίου 2013