Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ ΚΑΙ Η ΕΟΖ ΠΩΓΩΝΙΟΥ

Γράφει ο Μίλτος Μπούκας

Ποια η άποψη θεσμικών και πολιτικών εκπροσώπων του Νομού Ιωαννίνων;

Έγινε πλέον σαφές και ορατό ότι η Ελλάδα αναδεικνύεται στο μεγάλο θύμα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας, με απανωτά πλήγματα διάλυσης της κοινωνικής ειρήνης και του κοινωνικού κράτους, παρά τις προσδοκίες των δύο Μνημονίων. Η λανθασμένη συνταγή της Τρόϊκας κατά…  κυνική ομολογία, ισοπέδωσε και εξόντωσε ολόκληρα κοινωνικά στρώματα στον δικό μας ευρωπαϊκό νότο, με τις μηδενικές προοπτικές ανάταξης, αυτή η «τιμωρητική» διάθεση δεν έχει προηγούμενο! Υπό το βάρος της πρωτοφανούς λιτότητας οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε οικονομική γενοκτονία και στο ξεπούλημα της χώρας και των αξιών της. Στην τελευταία Σύνοδο κορυφής τα σχέδια Βρυξελλών και Βερολίνου, εξυπηρέτησαν Ισπανία και Ιταλία, εξαιρώντας την Ελλάδα. Η προσπάθεια μετατροπής της χώρας μας Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) στις παρυφές της ΕΕ, είναι απολύτως χειραγωγημένη και μεθοδευμένη παρα-οικονομικά, πολιτικά και θεσμικά.

Υπό αυτό το πρίσμα και η Περιφέρεια της Ηπείρου εισέρχεται στο στόχαστρο αυτής της κερδοσκοπίας, των σπρεντ του χρηματιστηρίου των κολοσσών των ορυκτών καυσίμων και κάποιοι επιχαίρουν για τον κύκλο εργασιών της Schlumberger, σαν παγκόσμιου ενεργειακού «κράχτη» των 115.000 απασχολούμενων σε 85 χώρες…


Η ευθύνη για την προαναγγελόμενη καταστροφική κατάληξη γίνεται μοναδική ευκαιρία για τους υπουργοποιημένους των συμφερόντων Μανιάτη ή Μηταράκη, των υπερασπιστών της στρεβλής αναπτυξιακής μας πορείας. Ωστόσο η σιωπή και παθητικότητα των τοπικών κοινοβουλευτικών μας εκπροσώπων, έναντι των πολυεθνικών γεωτρύπανων, λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις και υπονομεύει το ρόλο της δημοκρατικής πολιτικής τους εκπροσώπησης και οδηγούν σε ατραπούς εκμετάλλευσης, δίχως τις αναγκαίες αρχές αειφορίας. «…η Χώρα σας είναι το ίδιο “προικισμένη” υπέργεια (πολιτισμός, φυσικό περιβάλλον) όσο και υπόγεια (πετρέλαια, φυσικό αέριο)…» ρήση από την συνέντευξη της Χίλλαρυ Κλίντον, πριν ένα χρόνο συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά. Εν «κατακλείδι» δεν δύναται η Ελλάδα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της εξαθλίωσης να αρνηθεί τα δώρα της φύσης, τους ορατούς δηλαδή φυσικούς πόρους ή των ορυκτών κοιτασμάτων. Η λεηλασία του φυσικού κεφαλαίου, μεγεθύνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, επιδρώντας αρνητικά στην παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος. Η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, η μη ανάδειξη του εναλλακτικού προφίλ και η επιβράβευση πλασματικών μοντέλων ανάπτυξης από τα συστημικά θεσμικά και οικονομικά κέντρα (Περιφέρεια, εμπλεκόμενοι δήμοι, οικονομικά επιμελητήρια, ΤΕΕ) μπορούν να ακυρώσουν κάθε ηθικό υπόβαθρο υγιούς αντίδρασης.
Την κυρίαρχη δημοσιογραφική ρητορική του Πρωϊνού Λόγου 4-7-2012 «… ότι έρχονται καλύτερες ημέρες για την Ήπειρο, εάν εκμεταλλευτούμε σωστά τις αναπτυξιακές ευκαιρίες που παρουσιάζονται τώρα, μέσω των ερευνών για πετρέλαιο, της δημιουργίας ΕΟΖ αλλά και της περαιτέρω ανάπτυξης του Τουρισμού διατυπώνουν συνεχώς τελευταία πολλοί φορείς στην περιοχή…» δεν έχει προηγούμενο!
Στο πλαίσιο αυτής της «εκστρατείας», η άρχουσα τάξη διαλέγει το καθεστώς της ξένης κηδεμονίας και του «τρικολόρε κόμματος» του Μνημονίου, με το ολίγον «ροζ» της ΔΗΜΑΡ.
 Δυστυχώς η πρόβλεψή μου επιβεβαιώθηκε, το ενεργειακό οικόπεδο του Καλπακίου, επικράτησε έναντι των υποθαλάσσιων, του Κατακόλου και Πατραϊκού κόλπου, είχε την μεγαλύτερη διεθνή ζήτηση λόγω της χερσαίας εξόρυξής του, λόγω μικρότερου κόστους.
Οι παραινέσεις των Οικολόγων Πράσινων για τον αναπροσανατολισμό του μοντέλου ανάπτυξης της Ηπείρου με την αξιοποίηση της υπαίθρου σαν ζωντανό μνημείο φύσης, καταφύγιο βιοποικιλότητας και πεδίο εναλλακτικού τουρισμού, στην κατεύθυνση μιας οικονομίας της Οικολογίας η οποία δεν χρεωκοπεί, θάπρεπε ν’ αποτελούν μονόδρομο. Το άτυπο όμως καθεστώς παρασιτισμού και χρεοκοπίας υιοθετεί τη γνωστή τακτική του σοκ, με open door διαδικασίες για τα κοιτάσματα και fast track διευκολύνσεις, που μετακυλίουν ανερυθρίαστα την περιβαλλοντική βλάβη στις επόμενες γενιές.
Δυστυχώς ενώ οι πράσινες δράσεις της οικολογικής οικονομίας με έμφαση στην προστασία του φυσικού πλούτου θα μπορούσε να είναι εφικτός στόχος αλληλοεξάρτησης και συνεξέλιξης των ανθρώπινων οικονομικών και των φυσικών οικοσυστημάτων στο διηνεκές, δεν υπάρχουν σε καμία ατζέντα…
Αυτή η «ατιμωτική» επιλογή, της βόμβας των πολυαρωματικών υδρογονανθράκων, στην καρδιά ενός μοναδικού περιβάλλοντος που την γεωγραφική της ενότητα καταλαμβάνεται κατά 50% Εθνικά Πάρκα και Δρυμούς και 30% από τους υδάτινους πόρους της χώρας, αγγίζουν τα όρια του παραλόγου! Η καθυπόταξη όλης της ιστορικής μας διαδρομής στην πολυεθνική κυριαρχία των «χρυσοθήρων» των κοιτασμάτων, αντανακλά το φεουδαρχικό κατάλοιπο και την ασυδοσία της πολιτική ζωής, που παραχωρεί τη θέση της σε οικονομικά προτεκτοράτα, αφεντικά που δεν θα υπακούουν σε κανένα Εργατικό, Αστικό και Εθνικό Δίκαιο.
Οι έννοιες Αειφόρου Ανάπτυξης βάση της απόφασης 55/199 του 5-2-2001 της Επιτροπής η οποία προβλέπει ξεκάθαρα «…ότι τα συστατικά της μέρη είναι α) η προστασία του περιβάλλοντος, β) η κοινωνική ανάπτυξη και γ) η οικονομική ανάπτυξη φαίνεται ότι δεν διέπουν τις πολιτικές αρχές των αυτοδιοικητικών και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του ηπειρώτικου λαού…
1.Τι αλήθεια απαντούν στην μελλοντική περιθωριοποίηση της περιοχής, την κοινωνική κατάρρευση και απομόνωση;
2.Τι αλήθεια απαντούν στην προδιαγραμμένη «Ελευσινοποίηση» των ακτών του Ιονίου με τις ανάγκες Βιομηχανικών υποδομών, παράπλευρης απώλειας (αποθήκες, διυλιστήρια, τερματικοί σταθμοί υγροποιημένου αερίου, LNG), κ.ά.;
3.Τι αλήθεια απαντούν για την ΕΟΖ που δρομολογείται στο Δήμο Καλπακίου και τον εργασιακό μεσαίωνα που θα επιφέρει;
4.Ποια η άποψη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για τις επικείμενες οικονομικές δραστηριότητες;
5.Ποιο πολιτικό όραμα υπηρετούν αλήθεια οι εκπρόσωποι όλου του πολιτικού φάσματος; Την εγκατάλειψη καθηκόντων στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών, αποσιωπώντας ένα μείζονα πολιτικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό έγκλημα, προ των πυλών;
Με την καθιέρωση της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων η περιοχή μας γίνεται γεωπολιτικά πιο ευάλωτη στο διεθνή παράγοντα. Μόνο 7 χώρες στον κόσμο από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγικές έχουν διαχρονικό δημοκρατία όταν αυτέ οι 5 ανήκουν στους G8!