Ο κατακερματισμός του γνωστού κομματικού συστήματος και η αναζήτηση νέων κομμάτων μέσα από μνημονιακά και αντι-Μνημονιακά μονοπάτια, γεννούν πρωτόγνωρες δημοσκοπικές και εκλογικές συμπεριφορές. Οι προϋποθέσεις για μετάβαση σε καινούρια πολιτικά τοπία, έστω και διλημματικά, υπάρχουν. Ωστόσο πιο ώριμοι είναι εκείνοι που αναζητούν την συγκρότηση ενός διακριτού Οικολογικού πόλου με Ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, όπως θεμελιώνονται από το κόμμα των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ και τούτο διότι αποτελεί ανάγκη μιας σύγχρονης και εναλλακτικής κοινωνίας που θέλει να οικοδομήσει το δικό της σπίτι. Ανοίγει ένας νέος ιστορικός κύκλος για την αυτονόμηση του οικολογικού χώρου στην Ελλάδα.
Σήμερα σε συνθήκες «Παγκοσμιοποιημένης» Περιβαλλοντικής και Κοινωνικής κρίσης, η πολιτική οικολογία είναι η μόνη διέξοδος στη σαθρή μεγέθυνση της οικονομίας και στον ενεργειακό «πυρετό» που θα επιβάλλουν τα πολυεθνικά γεωτρύπανα, στο ενεργειακό σταυροδρόμι (φυσικού αερίου-πετρελαίου) του Ευρωπαϊκού νότου, όπου συμπεριλαμβάνεται γεωπολιτικά και η περιοχή της Ηπείρου.
Η πράσινη πολιτική μπορεί να απαλείψει την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής της αποσύνθεσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, γιατί έχει σαν πρόταγμα την αναζωογόνηση της υπαίθρου, τις μορφές άμεσης δημοκρατίας και την αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών.
Η Περιφερειακή και δικομματική εξουσία θυσιάζουν την αξιοπρέπεια των πολιτών στις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) και δημιουργούν ψευδαισθήσεις ευημερίας με την εγκαθίδρυση του εργασιακού μεσαίωνα και την “κινεζοποίηση” των όρων εργασίας. Η διπολική αντιπαράθεση του πολιτικού συστήματος ομονοεί και μέσω των κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών ΜΕΡKOZY και Τρόϊκας, στηρίζουν την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών με το δόγμα της “ασφάλειας” και με ελάχιστες δημοκρατικές εγγυήσεις.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της Ηπειρωτικής Περιφέρειας περιθωριοποιείται, καταρρέει και παραδίνεται βορά στην Βιομηχανοποίηση των ενεργειακών οικοπέδων στην ενδοχώρα (Καλπάκι) και ακτές Ιονίου (Πέρδικα) και στις μελλοντικές ανάγκες αποθηκών, διυλιστηρίων, τερματικών σταθμών LNG (υγροποιημένου αερίου).
Δάση και βιότοποι συρρικνώνονται (Παμβώτιδα, Καλοδίκι, Αμμουδιά, κ.ά.), πολύτιμοι φυσικοί πόροι της γεωργίας ή υδάτινοι και αλιείας καταστρέφονται (Καλαμάς), Λούρος (από τις ιχθυοκαλλιέργειες) καθώς και του Τουρισμού που λεηλατούνται και εξανεμίζονται.
Η χώρα εκχωρείται στους κοντόφθαλμους διαχειριστές της εξουσίας, στους εντολοδόχους των οικονομικών συμφερόντων, με fast track διαδικασίες, στις ορέξεις ντόπιων και διεθνών εργολάβων.
Είναι σαφές ότι η οικολογική κρίση δεν περιορίζεται πια στο περιβάλλον αλλά διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό και τις προοπτικές της οικονομίας, δημιουργώντας ένα συνολικότερο έλλειμμα βιωσιμότητας για την περιοχή μας.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι, η σχεδόν καθολική άρνηση των σημερινών κοινοβουλευτικών κομμάτων, δια των αντιπροσώπων τους, να περάσουν στην πολιτική συζήτηση μια συνολική ριζοσπαστική και φιλοπεριβαλλοντική οπτική υπέρ του συλλογικού συμφέροντος της περιοχής!
Οι επόμενες γενιές θα πληρώσουν τον βιασμό και την αναπτυξιακή ασέλγεια του φυσικού μας κεφαλαίου και κύριο συστατικό στοιχείο του μοναδικού τουριστικού μας προϊόντος. Οι θιασώτες των σπρέντ του χρηματιστηρίου των ορυκτών καυσίμων πρέπει να αναζητηθούν στα αυτοδιοικητικά και κοινοβουλευτικά μας έδρανα. Η οικολογία κατά της οικονομικής μεγέθυνσης παρουσιάζεται από τους επιτήδειους ως καταστροφολογική, ακραία και ανέφικτη ιδεολογία…
Γι’ αυτό απευθυνόμαστε σε όλους όσους ασφυκτιούν στις σημερινές προκλήσεις, σε όλες τις ζωντανές αυτόνομες φωνές που ανέπτυξαν συνεπή τοπική και θεματική δράση και κάθε ευαίσθητη σκέψη, χωρίς να θυσιάσουν την αξιοπρέπειά τους στο βωμό των ποικιλώνυμων εξουσιών και της εξαργύρωσης να στηρίξουν την ελπιδοφόρα κάθοδο των Οικολόγων Πράσινων στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Το πιο μεγάλο κοίτασμα πλούτου που διαθέτει η “ευλογημένη” Ηπειρωτική γη είναι η ομορφιά.
Η ανασυγκρότηση του οικολογικού χώρου και η ριζοσπαστική μας παρουσία, δεν είναι μόνο επίκαιρη αλλά άκρως απαραίτητη, για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και προστασία της βιοποικιλότητας, θεμελιώδεις στόχοι της πολιτικής μας ατζέντας.