Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού
Πονάει, πονάει όσο κι αν είναι υπέροχη, πρωτότυπη σύλληψη, ομορφιά, τέχνη ασύγκριτη. Πονάει η φανταστική έκθεση των… «Φαντασμάτων» του διεθνώς καταξιωμένου Γιαννιώτη (Ελληνικό) γλύπτη, καθηγητή της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, Θόδωρου Παπαγιάννη.
Πονάει όλους αυτούς, όλους εμάς που ζήσαμε τη δραματική καταστροφή πυρπόλησης του νεοκλασικού κτιρίου του Πολυτεχνείου Αθηνών και όλους όσους έζησαν, άκουσαν και βίωσαν τω «Εδώ Πολυτεχνείο». Πονάει όλους εμάς που διαθέτουμε μνήμη για το συντελεστέν αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του ελληνικού πολιτισμού.
Πονάει, ηθελημένα ή όχι που επιτρέψαμε, αυτή τη βαρβαρότητα. Και μας πονάει περισσότερο όχι η καθ΄εαυτού απεχθής πράξη του εμπρησμού, αλλά η εγκληματική αμέλεια των οποιονδήποτε υπευθύνων, πριν, κατά και μετά την αποτέφρωση του ιστορικού κτιρίου, οι οποίοι όχι μόνο δεν απέτρεψαν το «έγκλημα», αλλά στην ουσία προετοίμασαν, επέτρεψαν, ανέχθηκαν και συγκάλυψαν το αποτρόπαιο αυτό ανουσιούργημα.
Μα όσο κι αν μας πονάει, ευγνωμονούμε τον κ. Παπαγιάννη που μέσα από τα σπαράγματα του κτιρίου ζωντανεύει τη μνήμη μας, που, δυστυχώς, μέρα με τη μέρα εξανεμίζεται. Και είμαστε ευτυχείς, οι όσοι εναπομείναντες είχαμε την ευκαιρία που μας έδωσε, πρωτίστως ο διάσημος πατριδολάτρης, αλλά και το μουσείο Μπενάκη, να ξαναζωντανέψουμε, για να μη λησμονούμε, τις ολέθριες στιγμές που έζησε ο πολιτισμός μας, χάρη στην υπέροχη εικαστική παρέμβαση, αναδρομική στα γεγονότα, που βιώσαμε στον υπαίθριο χώρο του Μουσείου Μπενάκη κατά τη διάρκεια της έκθεσης και των θεατρικών πολιτιστικών δρώμενων που παρουσιάστηκαν. Και ν΄αναλογιστούμε το… ποτέ άλλο πια. Σε αναντιστοιχεία, βεβαίως, του ένα, δυο, τρία, πολλά πολυτεχνεία.
Τα υπέροχα φαντάσματα, ξόανα (τοτέμ) του κ. Παπαγιάννη είναι φτιαγμένα από υλικά που με πόνο ψυχής συγκέντρωσε ο δημιουργός τους από τα αποκαϊδια του Πολυτεχνείου, που άφρονες εμπρηστές, σύγχρονοι Νέρωνες το παρέδωσαν στις φλόγες δύο φορές, 1991 και 1995 και οι οποίοι εξακολουθούν να κατακαίουν ατιμώρητοι ακόμη και σήμερα ότι απέμεινε από τα νεοκλασικά αριστουργήματα της Αθήνας, τον πολιτισμό μας, την ψυχή μας. Έφτιαξε αυτά τα σκιάχτρα, εμπνευσμένα από το παρελθόν και το παρόν για να εκφράσει την αγανάκτηση και την πικρία που του προκάλεσε η αποτρόπαια πράξη, ο εμπρησμός της κορωνίδας της μόρφωσης, αυτού του λαμπρού δημιουργήματος Ηπειρωτών ευεργετών, να ξορκίσει το κακό, που δυστυχώς πληθαίνει, ορθώνοντάς τα ως σύμβολο παρακμής ενός κόσμου που αλληλοσπαράσσεται και μιας πατρίδας που μοιάζει να μην έχει κανένα μέλλον.
Οι φιγούρες του δημιουργού μοιάζουν βγαλμένες από αρχαία τραγωδία. Και μπήκαν βαθιά μέσα στην ψυχή και την καρδιά των σπουδαστών της δραματικής σχολής της Νατάσσας Ζούκα, υπό την καθοδήγηση της οποίας παρουσίασαν το υπέροχο θέαμα κατά την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης, εμπνευσμένο από τις φιγούρες και τα άλλα έργα του δημιουργού τους.
Για την έκθεση, τα έργα και το δημιουργό τους μίλησαν ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη που φιλοξενεί την έκθεση (Πειραιώς 136) κ. Άγγελος Δεληβοριάς και ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, κ. Μάνος Στεφανίδης. Την παρουσίαση έκλεισε ο κ. Θ. Παπαγιάννης ευχαριστώντας όλους όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίησή της και βεβαίως το πολυπληθές ακροατήριο, πολλούς Ηπειρώτες, ομότεχνους και φιλότεχνους που έσπευσαν να θαυμάσουν τις πρωτότυπες εμπνεύσεις και δημιουργίες του Γιαννιώτη καλλιτέχνη.
Δημιουργίες που θα εκτίθενται στο αίθριο του μουσείου έως τις 5 Μαίου, οι οποίες μαζί και με άλλα έργα του δημιουργού περιλαμβάνονται στον άριστα φιλοτεχνημένο κατάλογο που διατίθεται στο χώρο της έκθεσης έναντι συμβολικού τιμήματος. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα παρουσιαστούν διάφορα δρώμενα από αρχαία δράματα και τραγωδίες, θ΄ακουστούν ηπειρώτικα μοιρολόγια και τραγούδια, καθώς και τραγούδια και ριζίτικα απ΄όλη την Ελλάδα.
Την έκθεση μπορείτε να δείτε επισκεπτόμενοι και το Μουσείο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης Θ. Παπαγιάννη, που στεγάζεται στο υπέροχο πέτρινο κτίριο και τον περιβάλλοντα χώρο του δημοτικού σχολείου Ελληνικού Ιωαννίνων.
