Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες πολλούς από εμάς απασχολεί η απώλεια των κιλών που πήραμε το Πάσχα. Τσουρέκια, κουλουράκια, αρνί, κοκορέτσι κι άλλα εορταστικά εδέσματα είχαν την τιμητική τους, αλλά παράλληλα άφησαν το …αποτύπωμά τους στην μεθεόρτια ζύγιση. Πως όμως μπορούμε να απαλλαγούμε από τα κιλά του Πάσχα με σωστό τρόπο;
«Η σωστή διάγνωση, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της επιτυχίας.
Με άλλα λόγια να καταλάβουμε με τι οργανισμό έχουμε να κάνουμε» επισημαίνει ο Διαιτολόγος – Διατροφολόγος δρ Αναστάσιος
Παπαλαζάρου. Διακρίνεται σε 3 στάδια:
1. Λήψη ενός πλήρους ιατρικού και διατροφικού και συμπεριφορικoύ ιστορικού. Να συνυπολογίσουμε δηλαδή παθήσεις αλλά και διατροφικές ιδιαιτερότητες,
όπως αλλεργίες δυσανεξίες αλλά και διατροφικές προτιμήσεις. Να προσδιορίσουμε
τις δυσλειτουργικές σκέψεις και καταστάσεις που μας οδηγούν στην υπερφαγία.
2. Ανάλυση σύστασης σώματος και προσδιορισμός του μεταβολικού ρυθμού. Γνωρίζουμε ότι το σωματικό βάρος από μόνο του δεν λέει όλη την αλήθεια. Χρειάζεται να γνωρίζουμε το ποσοστό λίπους, αλλά και μυϊκού ιστού στο σώμα μας ώστε να έχουμε καλύτερη εικόνα του οργανισμού μας. Παράλληλα είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε και το βασικό Μεταβολισμό ή αλλιώς τον Μεταβολικό Ρυθμό Ηρεμίας, δηλαδή, τον τρόπο που μεταβολίζει το σώμα μας, ώστε να υπολογίσουμε με ακρίβεια τις θερμίδες που χρειαζόμαστε για να πέτυχουμε το στόχο μας.
3. Βαθμός ενεργοποίησης. Να δούμε δηλαδή πόσο έτοιμο είναι το
άτομο να σπάσει τις κακές συνήθεις και να υιοθετήσει νέες πιο υγιεινές. Το
εργαλείο που χρησιμοποιούμε για την αξιολόγηση του βαθμού κινητοποίησης είναι
πολύ σημαντικό γιατί μας δίνει μια πολύ ισχυρή ένδειξη για τις πιθανότητας
επιτυχίας ή μη.
Μετά ακολουθεί η εξατομικευμένη διαιτητική προσέγγιση. Κι αυτή διακρίνεται
σε 2 στάδια:
1. Το πρώτο είναι μια σωστά εξατομικευμένα σχεδιασμένη δίαιτα ώστε
να επιφέρει επιθυμητή απώλεια βάρους. Σήμερα, αντίθετα με αυτό που πιστεύαμε παλιά,
η απώλεια βάρους μπορεί να είναι και γρήγορη και ασφαλής και πολλές φορές ενδεικνυόμενη.
Απώλεια βάρους της τάξης των 8 με 10 κιλών ανά μήνα με υψηλούς βαθμούς
διατήρησης με δίαιτες χαμηλών αλλά και πολύ χαμηλών θερμίδων κάτω από 1.200
μπορεί να επιτευχθεί σωστά σε άτομα με παχυσαρκία που είναι ισχυρά
κινητοποιημένα.
Οι προϋποθέσεις να για να συμβεί αυτό, όπως υποδεικνύει η διεθνής βιβλιογραφία
είναι:
ü
Το διαιτολόγιο να είναι εξατομικευμένο
ü
Να καλύπτει το πρωτεϊνικό
ισοζύγιο ώστε να διασφαλίσουμε απώλεια κυρίως λιπώδους ιστού και παράλληλα όλα
τα θρεπτικά σωστικά σε ημερήσια βάση
2. Το δεύτερο και σημαντικότερο, είναι να αλλάξουμε τη διατροφική μας
συμπεριφορά. «Ακούστηκε σε ένα συνέδριο και το αναπαράγω: Αν δεν αλλάξουμε
τη διατροφική μας συμπεριφορά, είναι σαν να προσπαθούμε να γεμίσουμε ένα κουβά
με νερό που έχει μια τρύπα στον πάτο. Αφού λοιπόν προσδιορίσουμε την προβληματική
συμπεριφορά (π.χ. τρώω μπροστά την τηλεόραση, τρώω στο πόδι, αδειάζω πάντα το
πιάτο μου) πρέπει να προσπαθήσουμε να σπάσουμε αυτόν τον δυσλειτουργικό κρίκο
και να δημιουργήσουμε μια νέα υγιεινή συνήθεια χρησιμοποιώντας εργαλεία όπως η
αυτό-καταγραφή, η στοχοθεσία και η αυτοξιολόγηση»
σημειώνει ο κ. Παπαλαζάρου.
Συμπερασματικά
