Ο
αγώνας των αγροτών δεν έχει την μορφή αγώνα μιας μόνο συντεχνίας.
Είναι
-κατά τη γνώμη μου- κυρίως ένας αγώνας για την σωτηρία της Υπαίθρου και της
Περιφερειακής Ελλάδας.
Είναι
μια αντίδραση στην διαχρονική συμπεριφορά του αθηνοκεντρικού Κράτους απέναντι
στο σύνολο των πολιτών της "άλλης" Ελλάδας.
Της
περιθωριοποιημένης, της ξεχασμένης, της χλευασμένης.
Ναι, οι
αποκαλούμενοι απ' τους θαμώνες των Κολωνακιώτικων στεκιών ως
"χωριάτες" ξεσηκώθηκαν!
Δεν
είναι μόνο οι αγρότες που ξεσηκώθηκαν, αλλά μαζί τους όλοι οι εναπομείναντες
κάτοικοι της Υπαίθρου και της Περιφέρειας!
Είναι
μια επανάσταση για την σωτηρία της ίδιας της Χώρας που δεν θα έχει μέλλον χωρίς
παραγωγή, χωρίς ανθρώπους στα χωριά και ιδιαίτερα στην μεθόριο...
Το
πολιτικό σύστημα οφείλει στο σύνολό του να ξυπνήσει απ΄ τον λήθαργο που έχει
προ πολλού περιπέσει.
Πριν η
κατάσταση οδηγηθεί σε τραγωδία για τη Χώρα!
ΥΓ.: Ο
αγώνας των πολλών δεν πρέπει να αμαυρώνεται από έκνομες ενέργειες λίγων
"αγροτών" καθαρά για δικές τους σκοπιμότητες (ελεγχόμενων για το
σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ).
Παναγιώτης Μανούρης
