Σαράντος Καργάκος: «Προάστιο του Παραδείσου» το Κομπότι
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους:
Η αντιδήμαρχος του Δήμου Νικολάου Σκουφά Αφροδίτη Βλαχοπάνου, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε Άρτας Δημήτριος Βαρέλης, ο Αντιπρόεδρος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελάδος Κώστας Κωνής, ο Έφορος Δημοσίων Σχέσεων της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος Κώστας Ζηκόπουλος, ο Αντιπρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, γνωστός Κομποταίος Κώστας Κουτσοδήμας και εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Μήνυμα έστειλε και ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και Αλβανίας κ. Αναστάσιος.
Τέλος παρευρέθηκαν ο πρώην Δήμαρχος Κομποτίου Χαρίλαος Μπουραντάς και καταξιωμένοι Κομποταίοι που δραστηριοποιούνται στην Αθήνα και που νιώθουν περήφανοι για το τέκνο του Κομποτίου Νικόλαο Σκουφά.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Πρόεδρος της Αδελφότητας κ. Χρήστος Βλαχοπάνος, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για την παρουσία τους παρουσίασε τον ομιλητή.
Το Κομπότι έχει να παρουσιάσει έναν Νικόλαο Σκουφά
Ο Καθηγητής κ. Σαράντος Καργάκος, επισήμανε ότι δεν υπάρχει τόπος που να μην έχει αναδείξει ένα σημαντικό πρόσωπο, έτσι και το Κομπότι έχει να παρουσιάσει έναν Νικόλαο Σκουφά. Χαρακτήρισε το σημερινό Κομπότι «προάστιο του Παραδείσου» που τώρα τον Οκτώβριο ζει την μητρική ώρα της προσμονής της γέννας της μάνας γης. Και αυτή η γέννα δεν είναι άλλη από την ώρα της συγκομιδής της ελιάς και των πορτοκαλιών.
Στη συνέχεια, γύρισε πίσω το χρόνο, στο έτος 1779, χρονιά γέννησης του Νικολάου Σκουφά στο Κομπότι Άρτας.
Γιος μεσοαστικής οικογένειας ο Νικόλαος Σκουφάς, αφού παρακολούθησε τα πρώτα το γράμματα στο Κομπότι, μαθήτευσε και σε κάποιον μοναχό στην πόλη της Άρτας. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με την κατασκευή σκούφων. Τότε, ο Αλή Πασάς, ηγεμόνας της περιοχής, απαγόρευσε την κατασκευή σκούφων, εφαρμόζοντας θα λέγαμε μια πολιτική κρατικοποίησης. Αυτό το μέτρο ώθησε τον Σκουφά να ξενιτευτεί στην Οδησσό της Ρωσίας, γίνοντας και αυτός μέλος των τελευταίων κυμάτων μετανάστευσης προς την περιοχή αυτή.
Οι πρώτες επαφές του Σκουφά για την δημιουργία μιας τέτοιας οργανώσεως ήταν τόσο με τον Γιαννιώτη έμπορο Αθανάσιο Τσακάλωφ όσο και με τον Πελοποννήσιο Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο. Έτσι, με σύμβολο τον Σταυρό, (η προέκταση του οποίου είναι σπαθί), ανήμερα της εορτής της Υψώσεώς του, στις 14 Σεπτεμβρίου 1814, ο Σκουφάς με τον Τσακάλωφ και τον Ξάνθο ίδρυσαν στην Οδησσό της Ρωσίας την Φιλική Εταιρεία. Η λέξη "Φιλική" παρέπεμπε σε ειρηνική δράση και χρησιμοποιήθηκε προς παραπλάνηση. Ο ίδιος ο Νικόλαος Σκουφάς ήταν ο Οργανωτικός νους της. Για να εισαχθεί κάποιος στην Φιλική Εταιρεία έπρεπε να μυηθεί, δίδοντας Βαρύ Όρκο, η δε μύηση γινόταν από άτομο σε άτομο (πάντα άνδρες και ποτέ γυναίκες). Χαρακτηριστικά, στο σημείο αυτό ο Καθηγητής Καργάκος περιγράφει ότι ο όρκος έλεγε ότι, όπως χυνότανε το κρασί σιγά-σιγά προς το δάπεδο, έτσι, εάν χρειασθεί θα χυθεί και το αίμα του μυημένου, ενώ σε άλλο σημείο του όρκου αναφερότανε η θέληση του μυημένου , το σώμα του να γίνει βορρά...εάν πρόκειται για το καλό του Αγώνα.
Ωστόσο, ο Σκουφάς αρρώστησε βαριά. Λίγο πριν φύγει, κάλεσε τον Ξάνθο για να φτιάξουν από κοινού τον νέο Κανονισμό Λειτουργίας της Φιλικής Εταιρείας, όπου προβλέπονταν η δράση 12μελούς ομάδας Αποστόλων οι οποίοι θα αποστέλλονταν όπου υπήρχε ανάγκη για να κηρυχθεί το όραμα της Φιλικής Εταιρείας. Ο Σκουφάς, "έφυγε" την 31η Ιουλίου 1819. Πέτυχε όμως, να ενσπείρει σε κάθε Ελληνική ψυχή το όραμα της έναρξης του Ένοπλου Αγώνα κατά του Τουρκικού ζυγού. Έτσι, στις παραμονές του ξεσπάσματος της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, δεν υπήρχε Έλληνας που να μην έχει αντιληφθεί ότι αυτή τη φορά ξεκινά ο Μεγάλος Αγώνας για την Ελευθερία.