Το Ευρώ του Έλληνα και το Ευρώ του Γερμανού

Γράφει ο Παναγιώτης Τσούνης

Ερώτηση:

-Αλήθεια τι είναι σε τελική ανάλυση ένα νόμισμα;

Απάντηση:

-Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια γραπτή υπόσχεση! 

Μια υπόσχεση που φέρει και την επίσημη σφραγίδα και υπογραφή του Κράτους (του Κεντρικού τραπεζίτη), ότι με αυτό το χαρτί, σε αυτή τη χώρα (Γεωγραφικός χώρος), μπορείς ανά πάσα στιγμή (πραγματικός χρόνος) να αγοράσεις 1 κιλό ψωμί, 2 κιλά ζάχαρη, 3 μέτρα ύφασμα, 14 ζευγάρια κάλτσες, 15 γραμμάρια ασήμι, 1 γραμμάριο χρυσό, και ότι άλλο ποθεί η ψυχή σου! (Το τελευταίο σηκώνει συζήτηση). Όλα καλά μέχρι εδώ.

Ας δούμε τώρα, πώς λειτουργεί αυτό το πράγμα, σε μια χώρα π.χ. στην Ελλάδα. Ας υποθέσουμε ότι αυτόν τον κατάλογο με τα παραπάνω προϊόντα, το Ελληνικό κράτος, τον ανεβάζει κάπου ψηλά π.χ. στην κορυφή του Ολύμπου, για να μπορούν να τον βλέπουν όλοι (και οι Έλληνες και οι ξένοι και οι εξωγήινοι).

Αν λοιπόν στην κορυφή του Ολύμπου, έχουμε αναρτημένη αυτήν την υπόσχεση (την σημαία της δραχμής), σημαίνει ότι η υπόσχεση αυτή ισχύει, αυτός ο κατάλογος (κάτι σαν ο κατάλογος του εστιατορίου), και που είναι τοποθετημένος ακριβώς στη βάση του ιστού, ο κατάλογος αυτός ισχύει υποχρεωτικά και οπωσδήποτε σε όλη την Ελληνική επικράτεια, και όχι μόνο για έναν δικό μας άνθρωπο, αλλά και για έναν ξένο π.χ. για έναν Ιταλό, Γάλλο, Γερμανό, εξωγήινο κ.ο.κ. που θα θελήσει με αυτό το δικό μας νόμισμα να αγοράσει κάτι.

Όσο πιο μεγάλος είναι ο κατάλογος μας, όσα πιο πολλά και χρήσιμα πράγματα μπορούμε να παράξουμε εδώ στη χώρα μας (η να έχουμε διαθέσιμα, έστω κι αν δεν παράγονται εδώ), δηλ. όσα περισσότερα μπορεί να πάρει, να αγοράσει κάποιος εδώ, τόσο πιο μεγάλη αξία έχει το νόμισμα μας, τόσο η υπόσχεση για την οποία μιλήσαμε στην αρχή, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Αλλά εδώ ας αλλάξουμε σελίδα:-Τι γίνεται στην περίπτωση που μια μέρα πήραμε την απόφαση, να κατεβάσουμε την σημαία της δραχμής και αναρτήσουμε μια άλλη υπόσχεση στην κορυφή του Ολύμπου, που έχει σχέση ας πούμε με το Ευρώ (το δολάριο η την στερλίνα). Αμέσως-αμέσως το μάτι, ακόμη και ενός τυφλού θα πέσει στον κατάλογο.. που βρίσκεται όπως είπαμε στη ρίζα του ιστού, στον Όλυμπο. Αν ο κατάλογος μας παραμένει, είναι ο ίδιος, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν παραμένει ο ίδιος τότε δεν είχε κανένα νόημα, η υποστολή της μιας σημαίας (εδώ δραχμής )και η ανάρτηση της άλλης (εδώ του Ευρώ).

Η αλλαγή του νομίσματος θα είχε νόημα μόνο αν μπορούσαμε αμέσως, την ίδια στιγμή της ανάρτησης της σημαίας του Ευρώ, (πιο σωστά τις προηγούμενες μέρες, βδομάδες, χρόνια), αν μπορούσαμε να διευρύνουμε τον κατάλογό μας. Εδώ αρχίζουν τα όργανα. 

Δεν μπορούμε (η πιο σωστά δεν μπορέσαμε την 1-1-2001) από τη μια στιγμή στην άλλη να διευρύνουμε τον κατάλογό μας, έτσι που οποιοσδήποτε, Έλληνας η ξένος, να μπορεί να αγοράσει εδώ, στην Ελλάδα, όσα θα αγόραζε και με την ίδια τιμή, με ίδιο το Ευρώ στην Γερμανία (δολάριο στις ΗΠΑ, με την Στερλίνα στην Αγγλία).

Έτσι το Ευρώ του Έλληνα, αν και έχει ακριβώς την ίδια εμφάνιση, αν και είναι τυπωμένο στο ίδιο τυπογραφείο, με το Ευρώ του Γερμανού, δεν έχει την ίδια αξία, ακριβώς γιατί ο κατάλογός των προϊόντων μας, είναι πολύ μικρός σε σύγκριση με τον κατάλογο της Γερμανίας. 

(Συνεχίζεται)