Το τσίπουρο ως Εθνικό ποτό και παράδοση

Το  τσίπουρο είναι Εθνικό ποτό, είναι παράδοση.

Σαν τέτοιο μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγής στην πατρίδα μας κα στα έσοδα του κράτους κα του παραγωγού

Μη μετατραπεί όμως, μια γιορτή σε κάθε αγροτικό χωριό, σε κάθε αγροτικό σπίτι, σε εφιάλτη και σε παρανομία.

Το κυριότερο όμως εκτός από Εθνικό ποτό είναι και ένα μεγαλύτερο η μικρότερο εισόδημα για κάθε αγρότη, που έχει και καλλιεργεί, ένα μικρό ή ένα μεγαλύτερο αμπέλι.

Ένα ζευγάρι αγροτών, αν διαθέτει είκοσι (20) στρέμματα αμπέλι,  με επτά(7) μήνες δουλειά μπορεί να εξασφαλίσει εισόδημα 20.000 Ευρώ, αν φυσικά το σταφύλι το επεξεργάζεται μόνος του παράγοντας κρασί και τσίπουρο.

Αν είναι να παραδώσει το σταφύλι σε εργοστάσιο καλύτερα να το ξηλώσει.

Και το κράτος  τι θα εισπράξει απ` αυτή τη δραστηριότητα κα κύρια από το τσίπουρο;

Η απάντηση είναι 10% απ` όλη την ποσότητα και 40%-50% απ` όλη την πωλούμενη ποσότητα, πως είναι το ερώτημα, όταν η μέση τιμή του τσίπουρου είναι έξη(6) Ευρώ.

Έχουμε 10% φόρο των 60 λεπτών στο τελωνείο όταν βγάζει την άδεια απόσταξης τσίπουρου και να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΚΗ γα όλους.

Μέχρι 120 λίτρα για κάθε παραγωγό να είναι για το σπίτι του.

Πάνω από τα 120 λίτρα παραγωγής τσίπουρου ο παραγωγός θα έχει απαραίτητα τιμολόγιο πώλησης, οπότε θα έχουμε 24% Φ.Π.Α.

Ο φόρος εισοδήματος του αγρότη θα κυμαίνεται από 5-15% επί της τιμής

Αν τα προσθέσουμε έχουμε 10+24+6 ή 16 το σύνολο είναι 40-50% έσοδα για το κράτος. Τι άλλο μπορεί να θέλει αυτό το κράτος; Εκτός αν ενδιαφέρεται μόνο για τους μεγάλους.

Αν ενδιαφέρεται για τα μικρά παραγωγικά νοικοκυριά, καθώς και να αυξήσει την παραγωγή, να μην περιορίζεται στον έλεγχο της παραγόμενης ποσότητας, αλλά να δραστηριοποιείται στον έλεγχο της ποιότητας του τσίπουρου πραγματοποιώντας ελέγχους, για το καλό του καταναλωτή.

ΜΑΖΑΡΑΚΙ 22-02-2017

ΖΗΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Οικονομολόγος-Αμπελουργός