Οι Αθαμανιώτες γνωρίζουν να παλεύουν και να νικούν

Τριπλό πανηγυρικό αντάμωμα των απόδημων Αττικής

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού

Οι Αθαμανιώτες, και γενικότερα οι Ηπειρώτες, μπορεί να βιώνουν τους δύσκολους από κάθε άποψη καιρούς, όπως άλλωστε και όλοι οι Έλληνες, ένα όμως είναι βέβαιο γι΄ αυτούς. Πως ποτέ δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα, παλεύουν και νικούν.
Μπορεί ν΄ακούγεται – και να διαβάζεται- λιγάκι υπερβολικό και υπεραισιόδοξο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό, αφού τις αρετές αυτές τις κουβαλούν μέσα τους από πάππου προς πάππο και τις μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές ανόθευτες από κάθε ξένη επιρροή.
Το απέδειξαν για άλλη μια φορά τα γνήσια τέκνα της παλαιόθεν Αθαμανίας, απόδημοι της Αδελφότητας Αθαμανιωτών και Κάτω Αθαμανιωτών Άρτας που διαβιούν στο λεκανοπέδιο Αττικής κατά τη διάρκεια του ετήσιου πανηγυρικού ανταμώματος, που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας στις 18 Φεβρουαρίου. Σε μια τριπλή εκδήλωση αφού στη διάρκειά της πραγματοποιήθηκαν η ετήσια χοροεσπερίδα, η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας και η βράβευση των νέων Αθαμανιωτόπουλων φοιτητών και σπουδαστών που εισήχθησαν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά και Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας κατά το εκπαιδευτικό έτος 20011-12.
Πολλαπλή γιορτή, τολμώ να τη χαρακτηρίσω, αφού στις τρεις πρώτες οφείλω να προσθέσω το πρωτοεμφανιζόμενο χορευτικό τμήμα της Αδελφότητας, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία νέων Αθαμανιωτόπουλων που ζουν στην Αττική και την αμέριστη συμπαράσταση της διοίκησης των αποδήμων. Κοντά στα παραπάνω μια θέση έχουμε κι όλοι εμείς που παραβρεθήκαμε στο γιορτινό-πατριωτικό αντάμωμα, ενώσαμε τα χέρια μας, ανοίξαμε τις καρδιές μας και γλεντήσαμε με την ψυχή μας, να πάνε κάτω τα φαρμάκια που μας ποτίζουν οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας, διασκεδάζοντας και χορεύοντας μέχρι τις πρωινές ώρες.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσά μας είχαν οι γονείς των επιτυχόντων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και βραβευθέντων φοιτητριών και φοιτητών, που, ατυχώς, δεν παραβρέθηκαν όλοι. Γι΄αυτό, όπως πολύ στωικά επισήμανε η κ. Ντίνα Τσίπρα, ίσως στο εξής θα είναι προτιμότερο να βραβεύονται οι γονείς για τις θυσίες τις οποίες κάνουν προκειμένου τα παιδιά τους να διακριθούν στα γράμματα και στους στίβους της ζωής, δημιουργώντας νέους στυλοβάτες της κοινωνίας και του έθνους μας. Επισήμανση και κατά κάποιο τρόπο εισήγηση, την οποία ασπάζομαι κι επικροτώ.
Αλλά ας έρθουμε καλύτερα στο κλίμα της εκδήλωσης, την αισιοδοξία, την προσδοκία και την αγωνιστικότητα που μετέδωσε με τη μεστή-πατριωτική ομιλία του ο πρόεδρος της Αδελφότητας κ. Λεωνίδας Τσίπρας, μεταφέροντας λίγα από τα λεγόμενά του, στα οποία πέρα από τα καλωσορίσματα και τις ευχές, είπε:
«Το ξέρω πως οι καιροί που βιώνουμε όλοι μας είναι δύσκολοι και η διάθεση για εκδηλώσεις είναι μικρή, για να μην πω ανύπαρκτη. Η Αδελφότητα όμως αυτή τη στιγμή μας χρειάζεται ακόμη περισσότερο. Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της, ας έρθουμε κοντά της και ας ενισχύσουμε το έργο της. Οι δύσκολοι αυτοί καιροί πιστεύω πως μας ενώνουν. Ενωμένοι σίγουρα αισθανόμαστε καλύτερα και ακόμη σίγουρα πετυχαίνουμε τους στόχους μας».
Και απευθυνόμενος προς τους νέους τους ευχήθηκε ν΄ανεβαίνουν πάντα ψηλότερα και να κοιτάζουν πάντα μακρύτερα, τους προτρέποντάς τους:
«Κλείστε λοιπόν βαθειά μέσα στην ψυχή σας τις ρίζες σας και να αισθάνεστε περήφανοι για την καταγωγή σας. Αυτά από τα βάθη της ψυχής μου και πάλι εύχομαι ¨Αιείν αριστεύειν και υπήροχον έμμεναι¨ (πάντα να αριστεύετε και πάντα να είστε πρώτοι).
Αυτοί είναι ο Αθαμανιώτες, αυτοί είμαστε οι Ηπειρώτες, που έχουμε αποδείξει πως στα δύσκολα φαινόμαστε. Αγωνιζόμαστε, προσφέρουμε και κρατάμε ζωντανά τα ήθη και τα έθιμα, την προαιώνια παράδοση των Αθαμάνων, των περήφανων Τζουμέρκων. Και με όλα αυτά λάβαρο και σημαία μας πορευόμαστε σε χρόνια ευημερίας, αλλά και σε πέτρινα χρόνια, χρόνια δίσεκτα, όπως το φετινό, χρόνια καταραμένα, προσδοκώντας του χρόνου να είναι καλύτερα.