Το πέρασμα αντίκρυ, του Θοδωρή Δεύτου, στον Ιανό.
Ένα βιβλίο ύμνος, στην ελευθερία και στη διατήρηση
της παράδοσης και των αξιών της. Ένα βιβλίο που ακόμη πραγματεύεται, την
αναζήτηση της προσωπικής ευδαιμονίας, της ερωτικής εκπλήρωσης και της
επιστροφής στην πατρίδα.
Για το βιβλίο μίλησαν:
Σοφία Βούλτεψη, Βουλευτής, πρώην Υπουργός
Κώστας Γάτσιος, καθηγητής του Οικονομικού
Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην πρύτανης.
Μιχάλης Σπέγγοςσυγγραφέας
ο όδιος ο συγγραφέας
Kείμενα διάβασε και τραγούδησε η Ηπειρώτισσα
ηθοποιός Γεωργία Ζώη.
Συντόνιζε η blogger Γιούλη Τσάκαλου
Την εκδήλωση έντυσαν μουσικά ο Δόκιμος Χαραλάμπους
και ο Κώστας Τζίμας
Το πολυπρόσωπο αυτό βιβλίο είναι και πολυδιάστατο
κι αυτό γιατί αποτελεί πρωτίστως έναν ύμνο στην ελευθερία, στη διατήρηση της
παράδοσης και των αξιών της, στην αναζήτηση της προσωπικής ευδαιμονίας, της
ερωτικής εκπλήρωσης και της επιστροφής στην πατρίδα. Το νόστιμον ήμαρ, που
καίει σαν φλόγα μες στην ψυχή του πρωταγωνιστή, του Οδυσσέα, είναι και ο μίτος
της Αριάδνης για να βρει την έξοδο από τον λαβύρινθο του φασιστικού καθεστώτος
του Χότζα.
Καταρχάς ο συγγραφέας αφηγείται την επιστροφή του
Οδυσσέα από την Αμερική στην Αλβανία με σκοπό να βρει τους οικείους του που
έχει χάσει εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Θα μπορέσει έτσι να ενωθεί με το νήμα της
ιστορίας της ζωής του που κόπηκε πριν από πολλά χρόνια, όταν ως νέος προσπάθησε
με άλλους Έλληνες να δραπετεύσει από το αυταρχικό-καταπιεστικό καθεστώς και να
διαφύγει στη μητέρα πατρίδα. Η δίψα του για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την
ανθρωπιά, καθώς και το αναφαίρετο δικαίωμά του να απολαμβάνει μια ζωή που
αξίζει να τη ζει κανείς τον οδήγησαν τελικά στο να πετύχει επαγγελματικά και
προσωπικά στην Αμερική, να επιστρέψει στη μητέρα πατρίδα έπειτα από πολλά
χρόνια και τελικά να αναζητήσει, μέσα από τους δρόμους της καρδιάς τους
συγγενείς και τους φίλους του πίσω στην Αλβανία.
Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και το
άνοιγμα των συνόρων, άνοιξε αυτομάτως ο δρόμος για την αποκατάσταση της
ισορροπίας στη ζωή της ελληνικής μειονότητας.
Το πέρασμα αντίκρυ είναι ένα βιβλίο γραμμένο με
πολύ γλαφυρό και παραστατικό τρόπο, που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του
αναγνώστη καθότι οι περιγραφές και οι αφηγήσεις είτε από τον παραδοσιακό γάμο
και το γλέντι των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου είτε από τα μαρτύρια και τη
βαναυσότητα που υφίσταντο στις φυλακές της Αλβανίας κόβουν την ανάσα και
γεννούν πολύ έντονα συναισθήματα.
Παράλληλα με την αναζήτηση της ελευθερίας, το εν
λόγω βιβλίο δοξάζει τον έρωτα και την αγάπη, δυο δυνάμεις που ενίσχυσαν στην
ψυχή των δυναστευόμενων Ελλήνων την πίστη στο όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Υπό
αυτή την έννοια, το βιβλίο είναι κατ’ ουσίαν ερωτικό, μιας και εκτός από την
περιπετειώδη δικαίωση του αγώνα εν ονόματι της ελευθερίας, εκπληρώνεται στο
τέλος και ο χαμένος παιδικός έρωτας του Οδυσσέα.
