Ἡ πανήγυρις τοῦ Προφήτου Ἠλιού στὴν Ἱερὰ Μονὴ Προφητῶν Διστράτου

 

Με σεμνότητα καὶ πνευματικὴ χαρὰ ἐτελέσθη καὶ φέτος ἡ πανήγυρις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφητῶν Διστράτου, στὴν ἐπαρχία Κονίτσης, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς τῆς πυρφόρου ἀναλήψεως τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου, ὃς ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανοὺς μὲ πύρινο ἅρμα.

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ, ἀφιερωμένη στὸ σύνολο τῶν Ἁγίων Προφητῶν καὶ Προφητίδων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀποτελεῖ ἕνα πνευματικὸ καταφύγιο γιὰ τοὺς πιστούς, ἀνήκουσα στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης.

Τὸ ἐσπέρας τοῦ Σαββάτου, 19 Ἰουλίου 2025, τελέσθηκε ὁ πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς μετ’ Ἀρτοκλασίας, καὶ ἀκολούθησε ὁ καθιερωμένος Ἁγιασμὸς, παρουσία προσκυνητῶν ποὺ προσῆλθαν μὲ πίστη καὶ ἀγάπη.

Τὴν κυριώνυμη ἡμέρα, Κυριακὴ 20 Ἰουλίου, ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία, ὅπου οἱ πιστοὶ συμμετεῖχαν μὲ ἔνθεο ζῆλο. Στο τέλος, ἔγινε ἡ λιτανεία τῆς Ἁγίας Εἰκόνος τοῦ Προφήτου περιμετρικά τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς.

Ἐντυπωσιακὸ ἦταν τὸ πανηγυρικὸ κήρυγμα, ὅπου ὁ ἐλλογιμώτατος ὁμότιμος καθηγητὴς καὶ προκοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Ἀπόστολος Νικολαΐδης, ἀνέδειξε τὸν ρόλο τῶν Προφητῶν στὴν Ἐκκλησία πρὶν ἀκόμη τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, φωτίζοντας μὲ τὸν θεολογικὸ του λόγο τὴν ἡμέρα.

Ἀναλυτικὰ ἀνάφερε: «Ἐπειδὴ ὁ Ἰσραὴλ βρισκόταν συνεχῶς σὲ παρανομία, ἔστελνε ὁ Θεὸς τοὺς Προφῆτες, ἀνθρώπους βγαλμένους μέσα ἀπὸ τὸν λαό, καθόλου ἀπὸ τζάκια, γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει στὸ Ἰσραὴλ τὸ καθῆκον του νὰ παραμένει πιστὸς στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος πολλαπλῶς τὸν εὐεργέτησε. Ποιός ἦταν λοιπὸν ὁ ρόλος τοῦ Προφήτη Ἠλία καὶ γιατί ἦταν τόσο μεγάλος;

Ὁ Προφήτης Ἠλίας εἶναι ἀπὸ τοὺς λίγους, ποὺ ἐκπροσωποῦσε δύο Διαθῆκες, δύο διαφορετικοὺς κόσμους. Τὸν κόσμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τὸν κόσμο τῆς Καινῆς. Ὅσο γιὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη γνωρίζουμε καὶ ἡ ὑμνολογία συνεχῶς ἀναφέρεται σ' αὐτό. Ἀπὸ δὲν τὴν Καινὴ Διαθήκη, δύο σημεῖα εἶναι αὐτὰ ποὺ φανερώνουν τὴν πρόσβαση τοῦ Προφήτη Ἠλία στὴν Καινὴ Διαθήκη. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ παρουσία του στὴν Μεταμόρφωση καὶ τὸ δεύτερο ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη. Λίγο πρὶν ἔρθει ὁ Χριστὸς ἐπὶ τῆς γῆς γιὰ νὰ κρίνει τὴν οἰκουμένη, πρὶν δηλαδὴ τὴν συντέλεια τῶν αἰώνων, θὰ ἐμφανιστεῖ ὁ Προφήτης Ἠλίας μαζὶ μὲ κάποιον ἄλλον, ὁ ὁποῖος περίπου εἶχε τὴν ἴδια τύχη μὴ θανάτου, ὁ Ἐνώχ. Δὲν ἔχει σημασία ἂν θὰ ἔρθει πράγματι ἢ ὄχι προσωπικά, μὲ φυσικὴ παρουσία. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ὅτι οἱ Προφῆτες καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας λειτούργησε ὡς πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ πρὶν ἔρθει ἐν πρώτοις ἐπὶ τῆς γῆς καὶ θὰ εἶναι πρόδρομος, ὅπως ὅλοι οἱ Ἅγιοι καὶ ὅλοι οἱ Προφῆτες λειτουργοῦνε ὡς πρόδρομοι. Τί σημαίνει πρόδρομοι; Προσπαθοῦν νὰ ἑτοιμάσουν τὸν δρόμο γιὰ νὰ ἔλθει ὁ Μεσσίας καὶ νὰ ἐγκαθιδρυθεῖ καὶ μέσα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ στὸ σύμπαν, στὴν πλάση παράδεισος. Παράδεισος σημαίνει νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Θεό.

Ὁ μεγαλύτερος ἀγῶνας ποὺ ἔκανε ὁ Προφήτης Ἠλίας στὴν ἐποχή του ἦταν ἀγῶνας ἐναντίον τῶν εἰδώλων. Καὶ μάλιστα δὲν εἶχε μπροστά του μόνο τοὺς ἄπιστους εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ εἶχε καὶ ἐκείνους τοὺς Ἰσραηλῖτες ποὺ ἀπ' τὴν μιὰ μέρα πίστευαν στὸν Θεό τους καὶ τὴν ἄλλη στὰ εἴδωλα. Γι' αὐτὸ ἔλεγε, δὲν μπορεῖτε νὰ ἐπαμφοτερίζετε, νὰ εἶστε καὶ μὲ τὰ δύο, διαλέξτε. Καὶ ἐπειδὴ οἱ ἀμφιβολίες γιὰ τὴν παρουσία τοῦ πραγματικοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δύναμη τὴν πραγματικοῦ Θεοῦ ἦταν ἀρκετές, γι' αὐτὸ λοιπὸν κάποτε, ἀναφέρθηκε στὰ ἀναγνώσματα τοῦ Ἑσπερινοῦ, βάλθηκε ἕνα στοίχημα, μεταξὺ τοῦ Ἀχαάβ, τῆς Ἰεζάβελ, τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τοῦ Προφήτη, ποιός τελικὰ θὰ καταφέρει νὰ πείσει τὸν Θεὸ νὰ βρέξει. Γιατί ὑπῆρξε ἀβροχία τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Στήθηκαν λοιπὸν τὰ θυσιαστήρια τοῦ Ἀχαὰβ καὶ τῆς Ἰεζάβελ καὶ προσευχόντουσαν στὸν Θεό τους μπὰς καὶ βρέξει, ἀλλὰ οὔτε τοὺς ἄκουγε, οὔτε ἔδειχνε κάποια παρουσία. Καὶ τότε ὁ Προφήτης Ἠλίας πῆρε δώδεκα λίθους, ὅσες ἦταν καὶ οἱ φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, τὶς ἔστησε, ἔστησε τὸ θυσιαστήριο καὶ προσευχήθηκε. Καὶ τότε ἔπεσε φωτιὰ καὶ κατέκαυσε ὄχι μόνο αὐτὸ ποὺ ἐπρόκειτο νὰ θυσιαστεῖ, τὸ θυσιαστήριο τοῦ Προφήτη Ἠλία, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ εἴδωλα. Καὶ μάλιστα γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅπως καὶ σήμερα κάθε φορὰ ποὺ συμβαίνει κάτι, ψάχνουμε νὰ βροῦμε δικαιολογίες ὅτι κάτι ἄλλο συμβαίνει ἐκτὸς ἀπὸ θαῦμα, πρὶν ὁ Θεὸς ρίξει τὴν φωτιά, ἔβαλε νὰ βρέξουν τρεῖς φορὲς τὸ χῶρο ἐκεῖνο, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει κάποια ἀμφιβολία ὅτι κάποια σπίθα ὑπάρχει ἀπὸ κάτω καὶ θὰ ἀνάψει στὴ συνέχεια.

Τὸ μήνυμα λοιπὸν τοῦ Προφήτη Ἠλία σὲ σχέση μὲ αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα, εἶναι ὅτι σήμερα ἂν θέλουμε νὰ πάρουμε ἕνα μήνυμα, εἶναι ἕνα μήνυμα ἐναντίον τῶν εἰδώλων. Καὶ ἡ ἐποχή μας εἶναι μιὰ ἐποχὴ κατ' ἐξοχὴν εἰδωλολατρείας.

Τρία σὺν ἕνα εἶναι τὰ ἐπίπεδα ποὺ τραβᾶν τοὺς ἀνθρώπους, τὴν ἀφοσίωσή τους καὶ τὴν λατρεία τους. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ φιλοχρηματία, τὸ χρῆμα εἶναι ὁ θεός. Καὶ πότε εἴμαστε εἰδωλολάτρες; Ὅταν δὲν ὑπάρχει τὸ χρῆμα γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦμε, ἀλλὰ χρησιμοποιούμαστε ἀπ' αὐτό, ὑποτασσόμαστε σ' αὐτό. Δὲν κάνουμε τίποτα ἄλλο ἀπ' τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ, ἀλλὰ πὼς θὰ βγάλουμε λεφτά, πὼς θὰ γίνουμε πλούσιοι, πὼς θὰ κυριαρχήσουμε ἀπέναντι στὸν ἄλλον.

Τὸ δεύτερο πεδίο εἰδωλολατρείας εἶναι ἡ φιληδονία. Ὁ ἄνθρωπος κάνει ὅ,τι μπορεῖ, θέλει καὶ τὰ χρήματα, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀπολαμβάνει. Νὰ τρώει, νὰ πίνει, νὰ διασκεδάζει καὶ μέχρι ἐδῶ..

Τὸ τρίτο εἶναι ἡ φιλοδοξία. Γιὰ τὴν φιλοδοξία πιστέψτε με, γι' αὐτὸ τὸ εἴδωλο συμβαίνουν ὅλα τὰ κακὰ στὴν οἰκουμένη. Εἶναι αὐτὰ ποὺ λέμε τὰ παιχνίδια ἐξουσίας. Φιλοδοξία σημαίνει νὰ δοξαστῶ ἐγὼ καὶ νὰ ταπεινωθεῖς ἐσύ. Νὰ δικαιωθῶ ἐγὼ καὶ νὰ καταδικαστεῖς ἐσύ. Νὰ ἔχω δίκιο ἐγὼ καὶ ἄδικο ἐσύ. Νὰ ὑπερέχω ἐγὼ κι ἐσὺ νὰ μὲ ὑπηρετεῖς. Αὐτὸ εἶναι τὸ τρίτο εἴδωλο.

Καὶ τὸ τελευταῖο ποὺ θὰ σᾶς πῶ, τὸ σὺν ἕνα ποὺ ἀνέφερα, εἶναι ὅτι σήμερα τὸ μεγαλύτερο καὶ ἰσχυρότερο εἴδωλο, τὸ ὁποῖο τὸ πιστεύουμε ὅλοι μας ἀκόμη καὶ οἱ χριστιανοὶ δυστυχῶς, εἶναι ἡ σύγχρονη τεχνολογία. Δεῖτε πόσες ὧρες τρῶμε μπροστὰ στὴν εἰκόνα, στὴν ὀθόνη ἑνὸς κινητοῦ ἢ ἑνὸς ὑπολογιστὴ κλπ καὶ δεῖτε πόσες στιγμὲς τῆς ἡμέρας ἔχουμε μπροστά μας νὰ προσκυνήσουμε, καὶ νὰ δοῦμε καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε σὲ μία Εἰκόνα. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ στεκόμαστε σὲ εἰκόνες εἰδωλολατρείας, νὰ στεκόμαστε στὶς Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ».

Σημαντικὴ ἦταν ἡ συμβολὴ τοῦ Καθηγουμένου τῆς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου, καὶ τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Διστράτου, πρωτοπρεσβυτέρου Φωτίου Τσάμη, οἱ ὁποῖοι φρόντισαν μὲ μεράκι καὶ ζῆλο γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴν ὡραία διεξαγωγὴ τῶν λατρευτικῶν τελετῶν.

Ἐξαιρετικὴ μνεία ἀξίζει καὶ στὸν εὐσεβή λαὸ τοῦ Διστράτου, ποὺ μὲ πίστη καὶ ἀγάπη συμμετέχει πάντοτε καὶ ἐνισχύει ὅχι μόνο τὴν Ἐνορία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Προφητῶν. Ἡ παρουσία τους καὶ ἡ προσφορά τους εἶναι ἔνδειξη τῆς βαθείας ἐκκλησιαστικῆς τους συνειδήσεως καὶ τοῦ φιλομόναχου ἤθους ποὺ διακρίνει τὴν τοπικὴ κοινωνία.

Ἡ πανήγυρις ἀπετέλεσε μίαν ἀφορμὴ ἀνανεώσεως πίστεως καὶ πνευματικῆς ἐνισχύσεως, ἐν τῷ φωτὶ τοῦ Προφήτου Ἠλιού, τοῦ πυρίνου ζηλωτοῦ τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Προφήτης Ἠλίας εἴη προστάτης καὶ πρέσβυς ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.