Από την εφηβεία και μετά, περίπου δύο στις δέκα
γυναίκες ανακαλύπτουν ότι πάσχουν από Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ –
PCOs), την ίδια στιγμή που υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ποσοστό γυναικών, με
αδιάγνωστο το σύνδρομο.
Ανεπιθύμητη τριχοφυΐα στο πρόσωπο και σε άλλα
σημεία του σώματος, ακμή, λίπος στην περιοχή της κοιλιάς, τριχόπτωση,
«μαρτυράνε» την παρουσία του Συνδρόμου, που θεωρείται νόσημα άγνωστης και
πολλαπλής αιτιολογίας.
«Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών χαρακτηρίζεται
από ευρύ φάσμα διαταραχών και αποτελεί το πιο αμφιλεγόμενο θέμα της
γυναικολογικής ενδοκρινολογίας», επισημαίνει ο Dr. Κυριάκος Τίγκας, MD,
χειρουργός γυναικολόγος – μαιευτήρας.
«Γυναίκες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών έχουν
συχνά κληρονομική προδιάθεση από μητέρα ή αδερφή, που πάσχουν από αυτό. Ο
κίνδυνος από μητέρα πάσχουσα είναι 35% και από αδελφή είναι 40%. Δεν υπάρχουν,
όμως, αρκετά στοιχεία, για να είμαστε σίγουροι για τη βαρύτητα της γενετικής
προδιάθεσης».
Αύξηση βάρους και αντίσταση στην ινσουλίνη
Η αύξηση του βάρους είναι ένα από τα κύρια
χαρακτηριστικά του συνδρόμου, γίνεται σταδιακά και παρά την όποια αλλαγή στη
διατροφή ή στον τομέα της άθλησης, συνεχίζεται.
Το επιπλέον βάρος εντοπίζεται συνήθως στην περιοχή
της κοιλιάς. Η παρουσία αυξημένης ινσουλίνης στο αίμα (υπερινσουλιναιμία)
καθιστά ευκολότερη την αποθήκευση του λίπους, ενώ δυσκολεύει την καύση του. Η
αύξηση της κοιλιακής παχυσαρκίας με τη σειρά της εντείνει την υπερινσουλιναιμία
και το βάρος αυξάνει διαρκώς.
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη, που ρυθμίζει τον
μεταβολισμό των υδατανθράκων (γλυκόζης), των πρωτεϊνών και των λιπών στον
οργανισμό μας. Η κυριότερη, όμως, δράση της είναι η ρύθμιση της λεγόμενης
ομοιόστασης, της ισορροπίας, δηλαδή, της γλυκόζης στον οργανισμό.
«Έρευνες ετών απέδειξαν τη σύνδεση μεταξύ Συνδρόμου
Πολυκυστικών Ωοθηκών και μεταβολισμού της ινσουλίνης. Η υπερινσουλιναιμία
διαπιστώνεται στο 40% έως 70% των γυναικών με ΣΠΩ και στο 25% του γενικού
πληθυσμού», μας λέει ο Dr. Τίγκας.
«Οι γυναίκες με ΣΠΩ παράγουν περισσότερη ινσουλίνη,
προκειμένου να μπορέσουν να μεταβολίσουν τη γλυκόζη. Αυτό συμβαίνει λόγω της
«αντίστασης», που παρουσιάζει ο οργανισμός τους στην ινσουλίνη. Ο οργανισμός,
δηλαδή, παράγει περισσότερη ινσουλίνη, με σκοπό να μεταβολίσει τη γλυκόζη και,
με αυτόν τον τρόπο, να μειώσει τα επίπεδά της στο αίμα. Ως αποτέλεσμα της
υπερινσουλιναιμίας, στη γυναίκα με ΣΠΩ, προκύπτει η αυξημένη παραγωγή
ανδρογόνων από τις ωοθήκες».
Στη συνέχεια δημιουργείται αύξηση βάρους ή
παχυσαρκία, προβλήματα ανωοθυλακιορρηξίας και αυξημένη ανεπιθύμητη τριχοφυΐα
στα χέρια, στο πρόσωπο, στον λαιμό, στη μέση γραμμή του σώματος, γύρω από τις
θηλές των μαστών.
Λειτουργική και αιτιολογική θεραπεία
Οι πολυκυστικές ωοθήκες συχνά επιφέρουν κι άλλα
προβλήματα, όπως υπογονιμότητα έως και στείρωση, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2,
υπέρταση, υπνική άπνοια και άλλα.
Η πιο διαδεδομένη φαρμακευτική αγωγή είναι τα
αντισυλληπτικά χάπια, τα οποία έχουν παρενέργειες και αντιμετωπίζουν κάποια
συμπτώματα, μεν, αλλά χωρίς να φθάνουν στη ρίζα του προβλήματος. Άλλες
θεραπείες περιλαμβάνουν συνδυασμό αντισυλληπτικών με αντιανδρογόνα, καθώς και
χειρουργική αντιμετώπιση (σφηνοειδής εκτομή ωοθηκών ή Drilling, που σημαίνει
καυτηριασμός των ωοθηκών).
Ο συνδυασμός εξετάσεων σε κυτταρικό επίπεδο, η καταγραφή
απεικονιστικών ευρημάτων μέσω διακολπικού υπερηχογραφικού ελέγχου υψηλής
ευκρίνειας 3D/ 4D in real-time, καθώς και τα πλήρη ιατρικά ιστορικά (head to
toe), που μελετούν τους επιγενετικούς παράγοντες της ασθενούς και ελέγχουν
πλήρως όλα τα υπόλοιπα συστήματα του οργανισμού της, βοηθούν τους ειδικούς να
καταλήξουν στο κατάλληλο εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα.
«Ο στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε βιοχημικά,
ορμονικά και λειτουργικά, τον φυσικό μηχανισμό του γυναικείου σώματος»,
υπογραμμίζει ο χειρουργός γυναικολόγος – μαιευτήρας.
«Η έγκυρη διάγνωση, μέσα από τις παραπάνω
εξετάσεις, εστιάζει στις αιτίες, που προκαλούν το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών
και με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζει τα αίτια κι όχι τα συμπτώματα».
Αυτό έχει τα εξής πλεονεκτήματα, κατά τον ειδικό:
• Άμεση
αύξηση των πιθανοτήτων κύησης
• Στην
ασθενή δε χορηγούνται φάρμακα
• Ο
οργανισμός δεν ταλαιπωρείται ή επιβαρύνεται περαιτέρω με άστοχα, γενικευμένα
(αντισυλληπτικά δισκία) και χρονοβόρα θεραπευτικά σχήματα, καθώς στο άτομο
χορηγείται στοχευμένη θεραπεία
• Δεν
υφίσταται καμία αλλαγή, κατά τη διάρκεια της θεραπείας, στις καθημερινές
συνήθειες της ασθενούς
• Ο
μεταβολισμός και το βάρος επανέρχονται στα φυσιολογικά επίπεδα, ανάλογα με το
σωματότυπο κάθε γυναίκας
• Αποφυγή
ενδεχόμενων κινδύνων, παρενεργειών και άλλων ανεπιθύμητων καταστάσεων, όπως
είναι η πνευμονική εμβολή, τα έμφρακτα, οι ευρυαγγείες, η μαστοδυνία και άλλα
πολλά
• Από
το πρώτο κιόλας τρίμηνο, η ασθενής αρχίζει να παρατηρεί σημαντικές αλλαγές, στο
σύνολο των πολλαπλών συμπτωμάτων, την ίδια στιγμή που παρατηρούνται μεγάλες
αλλαγές στην ευεξία, στη διάθεση, στην ποιότητα και στον χρόνο του ύπνου, όπως
επίσης και στη μείωση του στρες
• Η
θεραπεία μπορεί να ξεκινήσει από ασθενείς ηλικίας 15 ετών.
.png)
