Απάντηση στον ΣΕΓΑΣ για τον αποκλεισμό της αθλήτριας Κατερίνας Σαράντη από τον 39ο Μαραθώνιο Αθήνας

 

Στις 4 Νοεμβρίου 2022 και λίγο πριν την διεξαγωγή του 39^ου αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας, με ερώτηση που κατέθεσα στην Βουλή μαζί με τους συναδέλφους μου βουλευτές,  Σία Αναγνωστοπούλου, Τομεάρχη Πολιτισμού και Αθλητισμού και Θάνο Μωραΐτη, Τομεάρχη Αθλητισμού, αναδείξαμε το ζήτημα της καταγγελίας του αποκλεισμού της αθλήτριας παρατριάλθου, Κατερίνας Σαράντη, από τον Μαραθώνιο.

Σε απάντησή του ο ΣΕΓΑΣ αναφέρει ότι «η μοναδική εξαίρεση που έχει από κοινού συμφωνηθεί από το 2012 με την Ομοσπονδία όλων των αθλητών με αναπηρία (ΕΑΟΜ – ΑΜΕΑ), αφορά στη συμμετοχή μιας και μοναδικής κατηγορίας τροχήλατων αμαξιδίων που μπορεί και αναπτύσσει ταχύτητες άνω των 30km, γεγονός που στην συγκεκριμένη διαδρομή καθιστά αδύνατη την λήψη των αναγκαίων μέτρων ασφαλείας για όλους τους συμμετέχοντες δρομείς».
Εκτός από εμένα και τους συναδέλφους μου που συνυπογράφουν την εν λόγω κοινοβουλευτική Ερώτηση και που ο ΣΕΓΑΣ μας εγκαλεί για «ελλιπή έρευνα και ενημέρωση» και για «εσφαλμένες εντυπώσεις», προφανώς εγκαλεί και την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή η οποία επίσης εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, με αφορμή των αποκλεισμό της Κατερίνας Σαράντη.
Αγνοεί μάλλον ο ΣΕΓΑΣ την πορεία μου εδώ και 50 τουλάχιστον χρόνια, στην πρώτη γραμμή για τα δικαιώματα της αναπηρίας στην Ελλάδα και την ανατροπή των εμμονών που παράγουν σε πολλούς, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα καθώς και τους αγώνες που έχω δώσει για την ισότιμη και χωρίς αποκλεισμούς, συμμετοχή των ανθρώπων με αναπηρία, σε όλα τα επίπεδα της ζωής των ΑμεΑ.
Απαντώντας λοιπόν στην απόφαση του ΣΕΓΑΣ αλλά και στην απάντησή του προς εμένα, και συμφωνώντας με την ανακοίνωση της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, έχω να τους ενημερώσω για τα εξής:
Όταν μια διοργάνωση θέλει πραγματικά να μην υπάρχουν αποκλεισμοί κανενός είδους, θα πρέπει να βρει τον τρόπο να συμμετέχουν όλοι οι αθλητές και αθλήτριες, εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες συνθήκες ασφάλειας και προσβασιμότητας και όχι χρησιμοποιώντας τα θέματα ασφάλειας, ως δικαιολογία για να τους αποκλείσει. Αυτό σημαίνει κοινωνία αλληλοαποδοχής. Φανταστείτε τι αγώνες προηγήθηκαν για να καταφέρουμε να  καταργήσουμε τον νόμο της αρτιμέλειας και τις αντιλήψεις εκείνων που τον υπηρετούσαν.
Υπάρχουν παραδείγματα αντίστοιχων διοργανώσεων στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα (π.χ. Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2004) όπου δεν υπήρξαν προβλήματα συμμετοχής των αθλητών με αγωνιστικά ή χειρήλατα αγωνιστικά αμαξίδια.
Όπως αναφέρει και στην ανακοίνωσή της, η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή «η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή αναμένει συγκεκριμένες εξηγήσεις και παράλληλα θέτει στη διάθεση των αρμοδίων την τεχνική επιτροπή της για την επίλυση των τεχνικών δυσκολιών που επικαλείται η Οργανωτική Επιτροπή του Αυθεντικού Μαραθώνιου της Αθήνας, προκείμενου να αποκλείσει τη συμμετοχή αθλητών και αθλητριών με αγωνιστικό αμαξίδιο ή/και χειρήλατο αγωνιστικό αμαξίδιο».
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι εάν υπάρχει η θέληση, τα τυχόν τεχνικά προβλήματα ή θέματα ασφάλειας μπορούν να αντιμετωπιστούν και να ξεπεραστούν ώστε να μην αποκλείεται κανείς αθλητής και καμία αθλήτρια από τις αθλητικές διοργανώσεις και να μην μπαίνει κανένα εμπόδιο στα όνειρά τους.