Το άγριο φυσικό τοπίο σε γαληνεύει και το υδάτινο στοιχείο σε γεμίζει ενέργεια. Εκεί, μαθαίνεις πολλά μυστικά επιβίωσης στο δάσος, αλλά και πώς να ψαρεύεις πέστροφα στη λίμνη Ζαραβίνα και τον ποταμό Καλαμά. Η εμπειρία της επαφής με τους λόφους, τα βουνά και τις ρεματιές του Άνω Καλαμά, στην Ήπειρο, είναι μια "περιπέτεια" για να γνωρίσεις το μεγαλείο της δημιουργίας, αλλά και να ζήσεις μέσα στη φύση.
Αφετηρία για την ολοήμερη ή τη διήμερη απόδραση είναι το χωριό Παρακάλαμος, που απέχει 45 χλμ από τα Γιάννενα και βρίσκεται στο δρόμο για το συνοριακό φυλάκιο της Κακκαβιάς.
Οδηγοί μας είναι ο Γιάννης Χαλδούπης, μαζί με τη σύντροφο του τη Νέλυ, η οποία πριν από χρόνια ταξίδεψε από την Ολλανδία για να γνωρίσει την Ήπειρο κι έμεινε για πάντα εκεί.
Ο Γιάννης είναι ένας νέος άνθρωπος, φυσιολάτρης και μουσικός. Μιλάει με πάθος για το χωριό του, τον τόπο του με τα βουνά και τα ποτάμια, που τον μάγεψαν από τα παιδικά του χρόνια.
Χρειάστηκαν δέκα λεπτά της ώρας με αυτοκίνητο για να φτάσουμε σε μια τοποθεσία ανάμεσα στα χωριά Ριάχοβο και Καταρράκτης.
Η πεζοπορία στη φύση μόλις ξεκίνησε.
Το τοπίο στο πυκνό δάσος με τα ψιλόλιγνα αιωνόβια δένδρα θυμίζει σκηνές από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα, όπως μας λέει ο Γιάννης, τον Οκτώβριο μαζεύει τα νόστιμα και θρεπτικά βασιλικομανίταρα.
Οι μυρουδιές της φύσης και οι εικόνες της σε συνεπαίρνουν, το ίδιο και όσα μαθαίνουμε για την επιβίωση στο δάσος.
Το βουητό από το ποτάμι φτάνει στα αυτιά μας και ο ενθουσιασμός βάζει "φτερά" στα πόδια.
Περπατάμε στο μονοπάτι δίπλα στην κοίτη, ακολουθώντας τον μαγικό ήχο.
Διακόσια μέτρα πιο κάτω, ο καταρράκτης του Καλάμι μας κλείνει τα στόματα και ανοίγει διάπλατα τα μάτια. Παλαιότερα, το ύψος του καταρράκτη έφτανε τα 30 μέτρα, ενώ, όπως μαθαίνουμε, από εδώ αρχίζει μια ιδανική διαδρομή για τους λάτρεις του canyoning, που καταλήγει στο Λίθινο, το χωριό που δεσπόζει πάνω από το Θεογέφυρο.
Αχόρταγα το βλέμμα τριγυρίζει και η φαντασία καλπάζει. Γαντζώνεσαι κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού για να αποτυπώσεις στην κάμερα όσο καλύτερα γίνεται το μεγαλείο της φύσης. Όλα μοιάζουν με κινηματογραφικό σκηνικό μέσα στην άγρια ζούγκλα του Βιετνάμ.
Η ερώτηση στο Γιάννη για τον εάν οι 'Ελληνες επιλέγουν αυτή την απόδραση, έρχεται αυτόματα, ενώ η απάντησή του μας ξαφνιάζει: "Τους Έλληνες δεν τους ενδιαφέρει. Έχουν μάθει να κάνουν το δάσος χωματερή από τα σκουπίδια, ενώ ορισμένοι χαίρονται όταν το καίνε". Όπως μας λέει, συνεχίζοντας τη συζήτηση, "οι Ευρωπαίοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται για τη ζωή μέσα στη φύση".
Στην περιοχή έρχονται επισκέπτες από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που θέλουν να ζήσουν έστω και για λίγο διαφορετικά και ζητούν μια διήμερη, συνήθως, απόδραση στο βουνό.
Η ώρα κυλάει χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Είναι μεσημέρι και η περιπλάνηση συνεχίζεται με ψάρεμα. Ο Γιάννης μαζεύει ξερά κλαδιά και ανάβει φωτιά. Το μενού έχει πέστροφα ψητή στα κάρβουνα. Την ώρα του φαγητού, μας μιλάει για την επόμενη έκπληξη στο βουνό.
Θα χρειαστεί να περπατήσουμε περίπου μισή ώρα πάνω στην πλαγιά για να δούμε τις μεγάλες βουνίσιες χελώνες να λιάζονται στο στεγνά και ηλιοκαμένα βράχια μιας περιοχής, που, όμως, δεν θέλει να μας αποκαλύψει πώς τη λένε.
Όπως μας εξηγεί, η μυστικότητα είναι γιατί θέλει να προστατέψει τις χελώνες, καθώς από το καβούκι τους φτιάχνονται οι καλύτερες και ακριβότερες πέννες .
Το επιδόρπιο έχει άγρια βατόμουρα και το φλούδι από βολβούς αγριοτριανταφυλλιάς, που είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, ενώ τους ήχους της φύσης καλύπτουν το κλαρίνο και το πωγωνίσιο τραγούδι του Γιάννη Χαλδούπη.
.png)
