Η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης τίμησε την 107η επέτειο
απελευθέρωσης των Ιωαννίνων.
Αποτελεί έπαινο προς την Ήπειρο της Θεσσαλονίκης,
την Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης το προκεχωρημένο φυλάκιο του
Ηπειρωτισμού-Εθελοντισμού στην Μακεδονία και Θράκη επί 80 συναπτά έτη, η
τιμητική παρουσία του συμπατριώτη κ.Κωνσταντίνου Τσουβάλα Γενικού Γραμματέα του
Υπουργείου Δημόσιας Τάξης ως εκπροσώπου της Ελληνικής Κυβέρνησης και ο
χαιρετισμός που απηύθυνε εκ μέρους του Πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Κυριάκου
Μητσοτάκη στις εκδηλώσεις (Δοξολογία, κατάθεση στεφάνων , ομιλία και έκθεση φωτογραφίας ''Η Ήπειρος του χθες
-Εικόνες και Μνήμες'' ) που διοργάνωσε η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης για να
τιμήσει την 107η επέτειο της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων ,την Κυριακή 23
Φεβρουαρίου 2020.
Ιδιαίτερα συγκινητική η συμμετοχή του Ελληνικού
Ερυθρού Σταυρού και του Πανελληνίου Συλλόγου Απογόνων Μακεδονομάχων ''Ο Παύλος
Μελάς'' με ένστολα στελέχη τους.
Άνω των 150 ατόμων εκπαιδευτικοί, στρατιωτικοί,
καθηγητές Πανεπιστημίου, εκδότες, συγγραφείς, επιχειρηματίες εκλεκτά μέλη της
ηπειρωτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης και φίλοι της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
συμμετείχαν με σεβασμό στον εορτασμό
καθώς και ο Βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Δημήτρης Κούβελας, ο π. βουλευτής κ.
Γιάννης Σαρίδης,
ο Αντιπεριφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Στάθης
Αβραμίδης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης κ. Δρόσος Τσαβλής,
ο Περιφερειακός Σύμβουλος ΠΚΜ κ. Δημήτρης Βάνης,ο Δημοτικός Σύμβουλος ΔΘ κ. Παναγιώτης
Ψωμιάδης, η Διευθύντρια ΕΛΤΑ κα Αρετή Παπαγρηγορίου, η Επικεφαλής της Λέσχης
Βιβλίου του Κέντρου Ιστορίας ΔΘ κα. Γεωργία Μιχαήλ ,οι δημοσιογράφοι κ. Ανδρέας
Σταματόπουλος, κ. Αθανάσιος Μανουσάκης και κα Δήμητρα Ρετσινά, ο κ. Ιωάννης
Ρουκάς εκ μέρους της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης.
Τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ.
Άνθιμο εκπροσώπησε ο πρόεδρος της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης π.Μηνάς Βασάκος
Στο Άγαλμα της Ηπειρώτισσας Γυναίκας της Πίνδου του 1940 τα Δάφνινα
στεφάνια κατέθεσαν εκ μέρους: της Ελληνικής Κυβέρνησης ο ΓΓ Υπουργείου Δημόσιας
Τάξης κ. Κωνσταντίνος Τσουβάλας, του Πανελληνίου Συλλόγου Απογόνων
Μακεδονομάχων ''Ο Παύλος Μελάς'' ο πρόεδρος κ. Μιχάλης Παπανούσης της
Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης τιμής ένεκεν ο π. Χρήστος ο οποίος εκφώνησε τον
πανηγυρικό της ημέρας στην αίθουσα της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
Την έκθεση φωτογραφίας ''Η Ήπειρος του χθες
-Εικόνες και Μνήμες'' χορηγία του Δήμου Ορεστιάδας, παρουσίασε ο πρόεδρος του
Συλλόγου Ηπειρωτών και φίλων Βορείου Έβρου κ. Σπυρίδων Ευσταθίου.
Τελετάρχης η ΓΓ ΔΣ ΗΕΘ Αθηνά Τοτοκώτση
Χαιρετισμός Γενικού γραμματέα δημόσιας τάξης, κ. Κωνσταντίνου
Τσουβάλα στις εορταστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης,
με την ευκαιρία της 107ης επετείου από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, την
23/2/2020 στη Θεσσαλονίκη
Αιδεσιμολογιώτατε,
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε και μέλη του Δ.Σ. της
Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
Αξιότιμες Κυρίες- Αξιότιμοι Κύριοι
προσκεκλημένοι-παριστάμενοι
Αγαπητές Συμπατριώτισσες, Αγαπητοί Συμπατριώτες,
Αισθάνομαι ιδιαίτερα συναισθήματα ευρισκόμενος
σήμερα εδώ, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, σ' αυτήν την όμορφη εκδήλωση, που
διοργανώνει η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης, ένας ιστορικός Σύλλογος, που φέτος
κλείνει 80 έτη από τη γέννησή του.
Κατ’ αρχάς, νιώθω ξεχωριστή τιμή και χαρά, γιατί
εκπροσωπώντας τον Πρωθυπουργό της Χώρας, κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη, μεταφέρω τους
εκ μέρους του εγκάρδιους χαιρετισμούς καθώς και τις θερμές του ευχές για
επιτυχία της εκδήλωσης. Επιπλέον, αισθάνομαι βαθειά συγκίνηση, διότι μου
δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για τα ηρωικά χώματα της ιδιαίτερης πατρίδος μου,
της Ηπείρου, των Ιωαννίνων.
Στο σύντομο χαιρετισμό μου θα ήθελα να μοιραστώ
επιγραμματικά κάποιες σκέψεις, τόσο ως προς το χρονικά επετειακό ιστορικό
γεγονός, όσο και ως προς την αξία της ανθρώπινης θυσίας των αγνώστων ηρώων στα χώματα
της Ηπείρου.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις, που ξεκίνησαν τον
Οκτώβριο του 1912 και τερματίστηκαν το Φεβρουάριο του 1913, με την απελευθέρωση
της πόλης των Ιωαννίνων, άφησαν ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στην ιστορική μνήμη,
ως η σπουδαιότερη στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ δυνάμεων της Ελλάδος και
οθωμανικών δυνάμεων στο μέτωπο της Ηπείρου, κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού
πολέμου. Τα Ιωάννινα μετά από 483 χρόνια δουλείας, την 21η Φεβρουαρίου 1913,
απέκτησαν ξανά την ελευθερία τους. Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων, πέρα από την
εξουδετέρωση κάθε σοβαρής τουρκικής απειλής στην Ήπειρο και την κυρίευση
σημαντικού πολεμικού υλικού, είχε έντονη επίδραση στο ελληνικό γόητρο, το οποίο
μετά την επιτυχία αυτή εξυψώθηκε διεθνώς. Οι επιχειρήσεις στο ηρωικό Μπιζάνι σήμαναν
ουσιαστικά και τη λήξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου στο στρατιωτικό πεδίο.
Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να εκφράσω τα
αισθήματα βαθειάς ευγνωμοσύνης που νιώθω ως Έλληνας και ως Ηπειρώτης απέναντι
σε όλους όσοι θυσίασαν τη ζωή τους για να βρισκόμαστε όλοι μας σήμερα εδώ και
να γιορτάζουμε περήφανοι, την 107η επέτειο της απελευθέρωσης της πρωτεύουσας
της Ηπείρου. Θαρρώ πως κανείς μας, όσο πολύ κι αν το επιθυμεί, δεν θα καταφέρει
ποτέ να εκφραστεί με λόγους αντάξιους του μεγαλείου ψυχής και της προσφοράς αυτών
των ηρώων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία.
Εδώ, επιτρέψτε μου, παίρνοντας αφορμή από το
γεγονός ότι η κατάθεση στεφάνων πραγματοποιήθηκε στο Άγαλμα της Ηπειρώτισσας
Γυναίκας της Πίνδου του 1940, να κάνω μία ξεχωριστή μνεία στη διαχρονικά
σπουδαία προσφορά της Ηπειρώτισσας γυναίκας στους αγώνες του έθνους και
ειδικότερα στην προσφορά εκείνης της γυναίκας που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της
πατρίδας, με όλους τους δυνατούς τρόπους, συμβάλλοντας με περίσσιο θάρρος στην
προσπάθεια για μια ελεύθερη Ελλάδα και κάνοντας έτσι, για ακόμη μία φορά, τον
όρο «ανδρεία» να ομοιάζει ανεπαρκής, καθότι αναντίστοιχος με το θαρραλέο της
φρόνημα.
Αν και η ψυχή του ήρωα υπερβαίνει τις έννοιες του
φύλου ή της ηλικίας. Έχω την ταπεινή άποψη ότι η ηρωική αντίληψη της ζωής ξεκινά
από την αρχή ότι η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, μια αδιάκοπη, χωρίς τελειωμό μάχη ενάντια στη
φύση, ενάντια στους άλλους ανθρώπους ακόμη και ενάντια στον εαυτό μας. Ο ήρωας,
η ηρωίδα, κυρίως ο ανώνυμος, η ανώνυμη, ζει τη συντριβή και τον πόνο αλλά
ταυτόχρονα ζει και την ηθική αναγκαιότητα του χαμού και κάτι πιο πολύ. Ο ήρωας
ερωτεύεται τη συντριβή και τον πόνο, τη χαίρεται προκαταβολικά, αντλεί την
ιλαρότερη ακριβώς παρηγοριά από τη συντριβή του. Αισθάνεται πως έχει επιλεγεί
από τη μοίρα ως αγωνιστής και ως μάρτυρας, αφού την ευτυχία δεν τη μετρά με
άμεσα αποτελέσματα, με αριθμούς και με μεγέθη. Δε τη μετρά διόλου.
Οι ανώνυμοι αυτοί ήρωες που έπεσαν στα
αιματοβαμμένα χώματα της Ηπείρου μας, δεν υπέστησαν τον θάνατο, γιατί γι'
αυτούς και ο θάνατος ακόμη δεν είναι "πάσχειν", είναι
"πράττειν". Είναι η τελευταία πράξη με την οποία επισφραγίζονται όλες
τους οι άλλες πράξεις. Γιατί τους δίνει αυτή το νόημα.
Σας ευχαριστώ
πολύ.
.jpg)
