«Αγκώνας του τένις»: δεν αφορά μόνο τους αθλητές!

Η άρθρωση του αγκώνα λόγω θέσης και χρήσης είναι εκτεθειμένη σε κακώσεις, φλεγμονές, τενοντίτιδες, αρθρίτιδες και διάφορες άλλες καταστάσεις, όπως ο λεγόμενος αγκώνας του τένις (επικονδυλίτιδα), ή ακόμη και κατάγματα, που δεν είναι καθόλου σπάνια, με συνέπειες συνήθως μακροχρόνιες στην αποκατάσταση, επειδή τα οστά που σπάνε είναι ακριβώς στην άρθρωση.

«Από τις πιο συχνές παθήσεις του αγκώνα είναι η επικονδυλίτιδα ή ο «αγκώνας του τένις». Πήρε το όνομά της επειδή εμφανίζεται συχνά σε παίχτες του τένις. Φυσικά δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος τενίστας για να το υποστεί», υπογραμμίζει ο Γιώργος Η. Γουδέβενος, φυσικοθεραπευτής, Dr manual medicine, επιστημονικός συνεργάτης Πανεπιστημίου Κρήτης.

«Υδραυλικοί, μάγειρες, οδηγοί, νοικοκυρές, καθώς και όσοι κάνουν πολλά ερασιτεχνικά μαστορέματα, που απαιτούν στροφικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή σηκώνουν διάφορα αντικείμενα, που συνδυάζουν στροφή και έλξη, μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την εκδήλωση της επικονδυλίτιδας».

Σύμφωνα με την Κλινική του Κλήβελαντ η πάθηση:

• Συνήθως επηρεάζει ενήλικες μέσης ηλικίας 40-60 ετών.

• Προσβάλλει πιο πολύ τους άνδρες από τις γυναίκες σε αναλογία 3 προς 1.

• 10-50% των παικτών τένις υποφέρει από επικονδυλίτιδα.

• 1-3% του πληθυσμού πάσχει από επικονδυλίτιδα.

• Περίπου το 30% των εργαζόμενων θα την υποστεί.

• Λιγότερο από 5% των περιπτώσεων είναι συνδεδεμένο με το τένις.

• Λιγότερο από 10% αυτών χρήζει χειρουργικής επέμβασης.

Επικονδυλίτιδα, λοιπόν, είναι η επίσημη ιατρική ονομασία μιας μορφής τενοντίτιδας ή τενοντοπάθειας, δηλαδή φλεγμονής των επικονδυλίων μυών του αγκώνα, που είναι υπεύθυνοι για την έκταση των δακτύλων του χεριού, καθώς και για την ύπτια στροφή του χεριού.

Σύμφωνα με τον Dr Γουδέβενο, ο πόνος εκδηλώνεται στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα, πονάει με την ψηλάφηση και μπορεί να «πηγαίνει» προς το χέρι ή προς τον ώμο.

«Ο πιο εύκολος τρόπος να υποψιαστούμε την επικονδυλίτιδα είναι η χειραψία, που, όσο πιο θερμή, πιο σφικτή και πιο εγκάρδια είναι, το «χαίρω πολύ» που την συνοδεύει συνήθως είναι τόσο επώδυνο για τον αγκώνα, ο οποίος σίγουρα δεν «χαίρει» καθόλου», λέει χαρακτηριστικά ο ειδικός.

Άλλοι τρόποι εκδήλωσης του προβλήματος μπορεί να είναι το σήκωμα ή μεταφορά αντικειμένων (τραπέζι, καρέκλα, σακούλες) ή το σερβίρισμα νερού ή κρασιού με κανάτα κτλ.

Τρόποι αντιμετώπισης

Όταν ο αγκώνας πάσχει, είναι εύλογο να πονά, να είναι δύσκαμπτος - δυσκίνητος και δύσχρηστος.

Είναι σημαντικό η διάγνωση του προβλήματος να γίνει από τον ειδικό γιατρό (ορθοπαιδικό ή ρευματολόγο) και να υπάρχει συνεργασία με τον φυσικοθεραπευτή για την άμεση έναρξη της κατάλληλης αγωγής.

Ο αποκλεισμός ορισμένων παθήσεων, που μπορεί να χρήζουν ειδικότερης αγωγής - όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα ή μια λοίμωξη, καθώς και οι πόνοι, που μπορεί να προέρχονται από τον αγκώνα ή τον ώμο - μπορεί να τροποποιήσει την αγωγή και την πορεία της θεραπείας.

«Η αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται ανάλογα με την αιτία που προκαλεί το πρόβλημα. Αν, λοιπόν, γνωρίζετε την αιτία πρόκλησης του προβλήματος (πόνος σε κινήσεις στην εργασία ή στα αθλήματα), διακόψτε για λίγο διάστημα τις κινήσεις αυτές και βρείτε άλλες, που θα αποφορτίσουν τον αγκώνα.

Μερικές φορές, λόγω του έντονου πόνου, ο γιατρός μπορεί να εφαρμόσει τοπικές ενέσεις, με μικρή δόση κορτιζόνης και ξυλοκαϊνης. Σε πολύ βαριές καταστάσεις μπορεί να χρειαστεί επέμβαση, αλλά αυτό δεν είναι τόσο συχνό.

Παρόλα αυτά οι απλές κινήσεις - ασκήσεις χωρίς φορτίο (διότι δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε δύναμη, αλλά κίνηση) είναι απαραίτητες από την πρώτη μέρα. Αυτό θα εμποδίσει συμφύσεις και δυσκαμψία και, φυσικά, τον πόνο», μας εξηγεί ο κ. Γιώργος Γουδέβενος, ο οποίος συστήνει:

•        Εφαρμόστε έναν καλό επίδεσμο (αγκωνίδα), που θα αφαιρέσει την τάση, ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλει στην καλύτερη αιμάτωση και επούλωση του τραύματος. Φροντίστε να αναπαύεστε και να κάνετε ειδικές ασκήσεις και κινήσεις για την πρόληψη της δυσκαμψίας.

•        Στην οξεία φάση μπορεί να σας προτείνει ο γιατρός αντιφλεγμονώδη και αναλγητική αγωγή, περίδεση, ανάπαυση.

•        Στην χρόνια φάση, δηλαδή μετά από 3-5 μέρες από την εμφάνιση του προβλήματος, η φυσικοθεραπευτική αγωγή θα συμβάλει ουσιαστικά στην αποκατάσταση του σημείου που πάσχει, με τη χρήση λέιζερ, υπερήχων, ρευμάτων αναλγησίας, ειδικές μαλάξεις και τεχνικές κινητοποίησης.

•        Η καθοδήγηση για τον τρόπο και για τις επαναλήψεις θα πρέπει να δοθούν από τον φυσικοθεραπευτή και φυσικά εσείς θα πρέπει να τις εφαρμόσετε τακτικά και με συνέπεια, για να έχετε καλύτερη εξέλιξη.

•        Η κίνηση - άσκηση της άρθρωσης χωρίς πόνο είναι συνήθως η πιο φυσική, η πιο φθηνή και η πιο αποτελεσματική θεραπεία μακροπρόθεσμα. Ας μην ξεχνάμε πως, ό,τι δεν κινείται, παύει να υπάρχει και να λειτουργεί.

•        Πάρτε, λοιπόν, τον αγκώνα… στα χέρια σας και σίγουρα θα εκπλαγείτε ευχάριστα από την έκβαση της κατάστασής σας μέσα από την αυτο-άσκηση.