Ανήμερα της Χάρης της και την άλλη ημέρα.
Το τραπέζι που στρώνεται είναι κοινό για όλους τους χωριανούς μας, καθώς και για τους ξένους μας. Προσέρχονται με τις οικογένειες τους ακούγοντας το κάλεσμα από τις καμπάνες της εκκλησιάς. Αμέσως μετά το τρίτο κάλεσμα από τα σήμαντρα, αρχίζει το σερβίρισμα.
Ανήμερα φροντίζουμε τους ξένους μας, να φάνε να πιούν και να γλεντήσουν πρώτοι απ’ όλους τους χωριανούς μας. Αφού τους περιποιηθούμε και φροντίσουμε να περάσουν καλά, σειρά έχουν οι χωριανοί. Η επόμενη ημέρα είναι για τους χωριανούς μας. Θα φάμε, θα πιούμε και μετά στο χοροστάσι τα «λαλούμενα» δεν θα σταματήσουν πριν βγει ο ήλιος.
Εντύπωση κάνει ο τρόπος που οργανώνεται η όλη εκδήλωση. Στους χωριανούς ο σύλλογος αναθέτει καθήκοντα ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Η προσφορά είναι εθελοντική.
Οι νέοι του χωριού που συμμετέχουν μαζικά και που φροντίζουν να έρχονται κάθε χρόνο στο πανηγύρι, αναλαμβάνουν το σερβίρισμα. Χωρίζονται σε δυό ομάδες και σχηματίζοντας αλυσίδα, περνούν τα πιάτα από χέρι σε χέρι, ξεκινώντας από τα καζάνια. Έτσι καταφέρνουμε να σερβίρουμε έγκαιρα περίπου 700 πανηγυριστές.
Τα φαγητά που σερβίρουμε είναι πατροπαράδοτα και η τέχνη του μαγειρέματος περνάει από γενιά σε γενιά. Κύριο πιάτο που δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι, είναι ο «κοφτός».
Πρόκειται για στάρι – πληγούρι χοντροαλεσμένο σε χερόμυλο.
Στο τέλος
θα βγει ό δίσκος όπου ο κάθε χωριανός ανάλογα με τις δυνάμεις
του, θα συνεισφέρει.
Τα έσοδα από τον
δίσκο o σύλλογος τα αξιοποιεί υπέρ του χωριού.
Ο χορός είναι κοινός για όλους, αλλά ο
πρωτοχορευτής και η οικογένεια του, έχουν τον πρώτο λόγο. Αυτός θα δώσει τις
παραγγελίες στα όργανα για να χορέψουν και αυτός θα κεράσει τα όργανα ρίχνοντας
την «χαρτούρα».ΠΗΓΗ: www.kastanianipogoni.gr
.jpg)
